Σίγουρα κάποια θέματα δεν είναι για να αγγίζονται από όλους τους συγγραφείς . Τα ιδιαιτέρως δύσκολα που πονάνε σαν πληγή που αιμορραγεί χρειάζονται επιδέξιο χειρισμό και ικανούς γιατρούς της γραφής . Το θέμα των Χανσενικών της Σάμου , αλλά και γενικότερα της κοινότητας των λεπρών , ήμουν βέβαιη πως η πένα της Χουσνη θα το ακουμπούσε χωρίς να το πληγιάσει και άλλο . Επούλωσε αυτή τη κακοφορμισμένη πληγή για χάρη αυτών που δεν μπόρεσαν να ζήσουν όπως ήθελαν.
Η συγγραφέας μας μεταφέρει στο λωβοκομείο του νησιού της Σάμου και μας κάνει μάρτυρες της εκεί πραγματικότητας . Ένα μερος με ιστορία που πονά ντοπιους και μη . Γνωρίζουμε την καθημερινότητα και των στιγματισμένων αυτών άρρωστων ανθρώπων και του γιατρού και της νοσοκόμας που τους κουράρουν . Η Ευτυχία και ο Γιώργης της, ή αλλιώς η Μαρίνα και ο Μηνας από τη μεγάλη χίμαιρα του Καραγάτση , αγαπιούνται με πάθος στην μικρή κοινότητα των λεπρών . Κόντρα σε όσους δεν ήθελαν αυτή την ένωση γεννιέται ένα παιδί ορφανό από γονείς που θα ακολουθήσει μια τρικυμιώδη πορεία ζωής . Κοντά του η Μαρουδιώ , ο γιατρός , η Κατινα , ο Καπνουλας ενσαρκώνουν τους ρόλους τους , σ ένα έργο που θυμίζει αρχαία τραγωδία . Παράλληλα , πενήντα χρόνια μετά για την εκμετάλλευση του εγκαταλελειμμένου λεπροκομείου ερίζουν ο αντιδήμαρχος και ένας πολιτικός μηχανικός . Ο πρώτος επιδιώκει μανιασμένα το όφελος και ο δεύτερος την ιστορική μνήμη . Δυο αντίπαλοι που τους ενώνει κάτι που ούτε οι ίδιοι φαντάζονται. Μια δολοφονία που θα δώσει το σημα για να έρθουν μυστικά στο φως και αποκαλύψεις που θα συγκλονίσουν .
Η περιθωριοποιημένη κοινωνία των λεπρών της Σάμου , η καταραμένη αυτή πολιτεία , ζωντανεύει μνήμες ζοφερές που πονάνε την ανθρωπότητα . Άνθρωποι που στιγματίστηκαν , που έζησαν σαν απόκληροι από την κοινωνία , κάποιοι που ενώ δε νόσησαν αλλά επέλεξαν για λόγους που θα δείτε στις σελίδες του βιβλίου να ζήσουν εκεί , περνούν από μπροστά μας υποδυόμενοι το τραγικό τους πεπρωμένο . Απέναντι τους , όσοι δεν μπορούν να αποδεχτούν το διαφορετικο ή φοβούνται ή που ακόμα χειρότερα αρέσκονται στο να τους εμπαίζουν και να τους βασανίζουν . Θα συναντήσετε πρόσωπα που θα σας συγκινήσουν . Θα δακρύσετε με όσα βίωσαν . Με την αβάσταχτη καθημερινότητα που καταδικάστηκαν να ζήσουν . Θα θαυμάσετε όσους τόλμησαν . Αυτούς που σήκωσαν ανάστημα και πάλεψαν για τα δικαιώματα τους και για την αγάπη ,που είναι αναφαίρετο δικαίωμα . Ανάμεσα σε αυτούς τους ήρωες πάντα θα υπάρχουν και μισάνθρωποι που δε θελεις να αντικρίσεις , γιατί το μόνο που βλέπεις σε αυτούς και σε φοβίζει είναι η μικροψυχία , η κακιά και η απληστία .
Βέβαια , όλοι παίρνουν αυτό που τους αναλογεί και ο αναγνωστης θα νιώσει μια λυτρωτική κάθαρση . Η διεισδυτική μάτια της Χουσνη στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων ωθεί τον αναγνώστη να κατανοήσει πράξεις και λογικές . Κάποιες θα τις δικαιολογήσει , άλλες θα τις καταδικάσει και ενδεχόμενα υπάρχουν και αυτές που δε θα κρίνει .
Το μυθιστόρημα κινείται σε δυο χρόνους . Στο παρελθόν όπου η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη και πενήντα χρόνια μετά που το γ εναλλάσσεται με το α πρόσωπο . Η Χουσνη σέβεται πάνω από όλα τους δικούς της ήρωες . Με λόγο δομημένο και ρεαλιστικό αναπαριστά αψογα τα τεκταινόμενα εκεί, χωρίς μελό αλλά βασισμένη στα τεκμήρια που αποκόμισε από την έρευνα της . Σε κάποιες εικόνες ο ωμός και κυνικός της λόγος απόλυτα εναρμονισμένος με όσα ήθελε να αποδώσει με έκανε να σιχαθώ κάποιους ανθρώπους που ειλικρινά είναι σαν να μην κατοικεί κάποιο συναίσθημα στην ψυχή τους . Άδειες καρδιές που σκορπούσαν πόνο χωρίς έλεος . Τελικά , όμως και αυτοί έλαβαν το τίμημα τους .
Ένα μυθιστόρημα βαθιά κοινωνικό που από τη στιγμή που εντάσσεται στην πλοκή μια δολοφονία αποκτά και αγωνία . Οι σελίδες του πάλλονται από συναίσθημα κι ένταση και πάνω από όλα από ρεαλισμό . Έχοντας διαβάσει αλλά τρία μυθιστορήματα της συγγραφέως νιώθω πως έχει δημιουργήσει το δικό της είδος . Συνδυάζει την κλασική λογοτεχνία με τη σύγχρονη και συνεπαίρνει με αυτή την ιδιαίτερη μελωδία της τους αναγνώστες .
Όπως καταλάβατε , δεν είναι ενα εύκολο μυθιστόρημα από θεματική σκοπιά . Διαβάζεται ωστόσο απνευστί αν και η συγγραφέας αποτυπώνει αποφαστικα τη σκοτεινή διάσταση της ανθρώπινης ψυχής με ιδιαίτερη παραστατικότητα .
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έπρεπε να μείνουν νούμερα χαραγμένα σε τάφους . Ήθελαν και τους άξιζε δικαίωση και η Χουσνη με τη συγγραφή αυτού του έργου τους τη χαρίζει , όπως τους αρμόζει .
Βαθμολογία :9,5/10
Η συγγραφέας μας μεταφέρει στο λωβοκομείο του νησιού της Σάμου και μας κάνει μάρτυρες της εκεί πραγματικότητας . Ένα μερος με ιστορία που πονά ντοπιους και μη . Γνωρίζουμε την καθημερινότητα και των στιγματισμένων αυτών άρρωστων ανθρώπων και του γιατρού και της νοσοκόμας που τους κουράρουν . Η Ευτυχία και ο Γιώργης της, ή αλλιώς η Μαρίνα και ο Μηνας από τη μεγάλη χίμαιρα του Καραγάτση , αγαπιούνται με πάθος στην μικρή κοινότητα των λεπρών . Κόντρα σε όσους δεν ήθελαν αυτή την ένωση γεννιέται ένα παιδί ορφανό από γονείς που θα ακολουθήσει μια τρικυμιώδη πορεία ζωής . Κοντά του η Μαρουδιώ , ο γιατρός , η Κατινα , ο Καπνουλας ενσαρκώνουν τους ρόλους τους , σ ένα έργο που θυμίζει αρχαία τραγωδία . Παράλληλα , πενήντα χρόνια μετά για την εκμετάλλευση του εγκαταλελειμμένου λεπροκομείου ερίζουν ο αντιδήμαρχος και ένας πολιτικός μηχανικός . Ο πρώτος επιδιώκει μανιασμένα το όφελος και ο δεύτερος την ιστορική μνήμη . Δυο αντίπαλοι που τους ενώνει κάτι που ούτε οι ίδιοι φαντάζονται. Μια δολοφονία που θα δώσει το σημα για να έρθουν μυστικά στο φως και αποκαλύψεις που θα συγκλονίσουν .
Η περιθωριοποιημένη κοινωνία των λεπρών της Σάμου , η καταραμένη αυτή πολιτεία , ζωντανεύει μνήμες ζοφερές που πονάνε την ανθρωπότητα . Άνθρωποι που στιγματίστηκαν , που έζησαν σαν απόκληροι από την κοινωνία , κάποιοι που ενώ δε νόσησαν αλλά επέλεξαν για λόγους που θα δείτε στις σελίδες του βιβλίου να ζήσουν εκεί , περνούν από μπροστά μας υποδυόμενοι το τραγικό τους πεπρωμένο . Απέναντι τους , όσοι δεν μπορούν να αποδεχτούν το διαφορετικο ή φοβούνται ή που ακόμα χειρότερα αρέσκονται στο να τους εμπαίζουν και να τους βασανίζουν . Θα συναντήσετε πρόσωπα που θα σας συγκινήσουν . Θα δακρύσετε με όσα βίωσαν . Με την αβάσταχτη καθημερινότητα που καταδικάστηκαν να ζήσουν . Θα θαυμάσετε όσους τόλμησαν . Αυτούς που σήκωσαν ανάστημα και πάλεψαν για τα δικαιώματα τους και για την αγάπη ,που είναι αναφαίρετο δικαίωμα . Ανάμεσα σε αυτούς τους ήρωες πάντα θα υπάρχουν και μισάνθρωποι που δε θελεις να αντικρίσεις , γιατί το μόνο που βλέπεις σε αυτούς και σε φοβίζει είναι η μικροψυχία , η κακιά και η απληστία .
Βέβαια , όλοι παίρνουν αυτό που τους αναλογεί και ο αναγνωστης θα νιώσει μια λυτρωτική κάθαρση . Η διεισδυτική μάτια της Χουσνη στην σκιαγράφηση των χαρακτήρων ωθεί τον αναγνώστη να κατανοήσει πράξεις και λογικές . Κάποιες θα τις δικαιολογήσει , άλλες θα τις καταδικάσει και ενδεχόμενα υπάρχουν και αυτές που δε θα κρίνει .
Το μυθιστόρημα κινείται σε δυο χρόνους . Στο παρελθόν όπου η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη και πενήντα χρόνια μετά που το γ εναλλάσσεται με το α πρόσωπο . Η Χουσνη σέβεται πάνω από όλα τους δικούς της ήρωες . Με λόγο δομημένο και ρεαλιστικό αναπαριστά αψογα τα τεκταινόμενα εκεί, χωρίς μελό αλλά βασισμένη στα τεκμήρια που αποκόμισε από την έρευνα της . Σε κάποιες εικόνες ο ωμός και κυνικός της λόγος απόλυτα εναρμονισμένος με όσα ήθελε να αποδώσει με έκανε να σιχαθώ κάποιους ανθρώπους που ειλικρινά είναι σαν να μην κατοικεί κάποιο συναίσθημα στην ψυχή τους . Άδειες καρδιές που σκορπούσαν πόνο χωρίς έλεος . Τελικά , όμως και αυτοί έλαβαν το τίμημα τους .
Ένα μυθιστόρημα βαθιά κοινωνικό που από τη στιγμή που εντάσσεται στην πλοκή μια δολοφονία αποκτά και αγωνία . Οι σελίδες του πάλλονται από συναίσθημα κι ένταση και πάνω από όλα από ρεαλισμό . Έχοντας διαβάσει αλλά τρία μυθιστορήματα της συγγραφέως νιώθω πως έχει δημιουργήσει το δικό της είδος . Συνδυάζει την κλασική λογοτεχνία με τη σύγχρονη και συνεπαίρνει με αυτή την ιδιαίτερη μελωδία της τους αναγνώστες .
Όπως καταλάβατε , δεν είναι ενα εύκολο μυθιστόρημα από θεματική σκοπιά . Διαβάζεται ωστόσο απνευστί αν και η συγγραφέας αποτυπώνει αποφαστικα τη σκοτεινή διάσταση της ανθρώπινης ψυχής με ιδιαίτερη παραστατικότητα .
Οι άνθρωποι αυτοί δεν έπρεπε να μείνουν νούμερα χαραγμένα σε τάφους . Ήθελαν και τους άξιζε δικαίωση και η Χουσνη με τη συγγραφή αυτού του έργου τους τη χαρίζει , όπως τους αρμόζει .
Βαθμολογία :9,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου