Σκέφτηκα πως είναι ορθότερο και πιο πρακτικό να σας καταθεσω την κριτική μου σκοπιά συγκεντρωτικά για μια τριλογία που κατά καιρους έχουν γράφει αμφιλεγόμενες κριτικές από το να διαβάσετε τρία αυτόνομα κείμενα . Σε κάποιους άρεσε πολύ η τριλογία μπλε ,σε άλλους όχι .
Η Σταλω Φωτιαδη επινόησε την ιστορία μιας δυναμικής οικογένειας και αφηγήθηκε τη ζωή , τα πάθη , τα λάθη και τους έρωτες των μελών της . Τρεις άντρες ο Παύλος , ο Φίλιππος και ο Λεανδρος μεγαλωνουν κάτω από τις φτερούγες ενός δυναμικού και ταυτόχρονα δεσποτικου πατέρα του Στέφανου Μαράντη . Τρία αγόρια που γίνονται άντρες , με διαφορετικές προσωπικότητες , ιδέες και οράματα . Αυτοί οι άντρες θα γνωρίσουν τον έρωτα με διαφορετικά πρίσματα , θα κάνουν παιδιά , εγγόνια κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του πατέρα τους που θα τους στοιχειώνει πάντα με τις νουθεσίας του και τις προτροπές και πολύ συχνά διαταγές του. Στο διαβα τους θα βρεθούν γυναίκες που κάποιες θα τους ταιριάξουν , άλλες όχι και το κυριότερο θα στοιχειώσουν τις πορείες τους .
Το πρώτο βιβλίο ξεκινά πολύ δυναμικά δίνοντας το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Μαράντη και μας συστήνει τα κεντρικά πρόσωπα . Σιγά σιγά διεισδύει στις ζωές τους και γινόμαστε συνοδοιπόροι τους . Η συγγραφέας από το 1972 ως και σήμερα διηγείται τις ιστοριες όλων παράλληλα και με χρονολογική σειρά . Έτσι στο δεύτερο και τρίτο μέρος η πλοκή εκτυλίσσεται και φτάνει στο τέλος της , στη λύση της . Τα πρόσωπα είναι πολλά και θέλει προσοχή καθώς τα γνωρίζεις και ακολουθείς τα βήματα τους . Με συνοδοιπόρο τη λυρική της γραφή η Κύπρια συγγραφέας ηθογραφει διεισδυτικά τους ήρωες και ο αναγνωστης αισθάνεται πως είναι δίπλα τους και τους ακολουθεί στις αποφάσεις τους. Διάφοροι χαρακτήρες με ιδιάζουσες προσωπικότητες είναι όλοι τους , πρόσωπα που σίγουρα έχουμε συναναστραφεί κάπου κάποτε και ίσως με κάποιους ταυτιζομαστε , γιατί έχουμε μπει σε αντίστοιχη με αυτούς θέση και σε ανάλογα διλήμματα .
Η τριλογία είναι βαθιά ανθρώπινη, έχει εντονα κοινωνικό χαρακτήρα και βρίθει από μηνύματα . Υμνείται θριαμβικα ο έρωτας , δοξολογειται η αγάπη σε όλες τις εκφάνσεις και στο κέντρο βρίσκονται οι σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους . Διάφορες ιστοριες που έχουν ως κέντρο τις ενδοοικογενειακές σχέσεις και παρουσιάζονται όλες οι οπτικές τους με παραστατικότητα και δίχως καμία διάθεση ωραιοποίησης από τη συγγραφέα . Τα βιβλία σε κάποια σημεία είναι σκληρά και αυτό που σας γράφω αφορά κάποιες αποφάσεις των γονέων για τα παιδιά τους αλλά και αντίστροφα. Ακόμα, ο θυμός , η προδοσία , η αδιαφορία και η κυνικότητα πρωταγωνιστούν σε αρκετές σελίδες της τριλογίας που σίγουρα αυτά τα συναισθήματα θα ακουμπήσουν την ψυχή σας . Θα σας γεννηθούν σκεψεις και σίγουρα θα μπείτε στη θέση κάποιων ηρώων κρίνοντας αποφάσεις τους .
Το πρώτο βιβλίο το λάτρεψα . Το διάβασα απνευστί και ειλικρινά με καθήλωσε η ιστορία του Φιλίππου και της Λίλης . Αυτό δε σημαίνει πως οι άλλες δε μου άρεσαν . Όμως κατ εμε σε όλη την τριλογία αυτοί οι δυο ήρωες είναι η ψυχή της . Και τα υπόλοιπα πρόσωπα , είτε είναι τα αδέρφια του Φιλίππου , είτε οι σύντροφοι , είτε τα παιδιά και τα εγγόνια τους με γοήτευσαν αλλά η τραγική ιστορία του Φιλίππου με τη Λίλη είναι αυτή που με έκανε να κλάψω , να συγκινηθώ και να νιώσω την ένταση του αληθινού έρωτα που πολλές φορές είναι απίστευτα επικίνδυνος και καταστροφικός . Στα τρία βιβλία οι ιστοριες αγάπης , οι διαφορετικές προσωπικότητες και τα μηνύματα τα διδακτικά που ανέδιδαν μίλησαν στην καρδιά μου με την αλήθεια και την τόλμη τους.
Το δεύτερο μέρος σε κάποια σημεία με κούρασε με τις κατ εμε αρκετές επαναλήψεις που δε χρειαζόταν ενώ το τρίτο θεωρώ πως είχε ένταση και έκλεισε δυναμικά τον κύκλο ζωής και αγάπης αυτης της οικογένειας . Ήταν λυτρωτικό και γεμάτο κάθαρση και σίγουρα βαθιά συναισθηματικό .
Κατανόησα, γιατί σε κάποιους άρεσε η τριλογία όπως και αντιλήφθηκα αντίστοιχα, γιατί σε άλλους φάνηκε αδιάφορη καθώς δεν υπάρχει σίγουρα πρωτοτυπία θεματική . Έχουν γράφει αναρίθμητα μυθιστορήματα που αφορούν σε οικογενειες και στην εξέλιξη τους . Αυτό που διαφοροποιεί τα ΜΠΛΕ από τα υπόλοιπα πανομοιότυπα βιβλία είναι η γραφή της Φωτιαδη που "ντύνει" ζεστά την υπόθεση. Για τους αναγνώστες που αγαπάνε τις πολυπρόσωπες οικογενειακές ιστοριες που είναι ποτισμένες με διάχυτη τραγικότητα και παραφορο έρωτα είναι μια ιδανική επιλογή καθώς η πολύ καλή λογοτεχνική γραφή την απογειώνει . Θεωρώ πως είναι καλύτερο να διαβάσει κανείς συνεχόμενα τα βιβλία ,γιατί με χρονική απόσταση θα δυσκολευτεί καθώς τα πρόσωπα και τα ονόματα είναι πολλά για να τα θυμάται .
Βαθμολογία :8,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου