ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο «Η ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ -ΒΑΘΥ ΣΚΟΥΡΟ ΜΠΛΕ », Γεωργία Πετουλη-Γλάρου, εκδόσεις ΠΗΓΗ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

    Η Γεωργία Πετουλη - Γλάρου παρέδωσε στον αναγνώστη, στην πρώτη της συγγραφική απόπειρα ,ένα κοινωνικό ερωτικό μυθιστόρημα συνωμοσίας, με άκρως συμβολικό και ιντριγκαδορικο τίτλο . Στο βαθύ σκούρο μπλε ,η Λιζ είναι ένα νέο, καλόψυχο κορίτσι που αγαπά τους ανθρώπους και θα τη συμπαθήσετε από τις πρώτες σελίδες. Συναντιέται τυχαία όπως ατυχώς πιστεύει με τον Λεον, με τον οποίο ξεκινά μια τρυφερή ιστορία αγάπης. Ο Λεον, όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται . Ουσιαστικά, είναι ένας ψυχρός αριβίστας που εκτελεί τις διαταγές της κάστας , μιας μικρής ομάδας των ισχυρών του κόσμου που θέλουν να συρρικνώσουν τον πληθυσμό της ανθρωπότητας . Θα την αγαπήσει ; Θα την σώσει ή θα είναι το επόμενο θύμα της κάστας; 

   Η πλοκή στην οποία βασίζεται η σχέση των δυο ηρώων είναι πρωτότυπη και άκρως ενδιαφέρουσα καθώς εξιτάρει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την αρχή. Οι δυο ήρωες από διαφορετικούς κόσμους και με ολότελα αντίθετες προσωπικότητες είναι ένα όμορφο πάντρεμα χαρακτήρων , κι ο έρωτας τους συγκινεί με την τρυφερότητα του . Πάθος, συνωμοσία, αγωνία και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες συνθέτουν τα κομμάτια του παζλ ,ενός αναγνώσματος που διαβάζεται απνευστί . Σίγουρα η κάστα και η συρρίκνωση του πληθυσμού θα σας προβληματίσουν και θα σας ωθήσουν να το συγκρίνεται με τις θεωρίες που ακούγονται κατά κόρον, σήμερα συνεχώς με όσα βιώνουμε . Η συγγραφέας βέβαια συνέλαβε την ιδέα πολύ νωρίτερα. Υψηλή νοημοσύνη από μεριάς της , υπαρξιακού προβληματισμοί ή απλά φαντασία ; Δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία να μας απαντήσει σε αυτό. Η πλοκή , λοιπόν ,καλπάζει σαν άλογο κούρσας και ομολογώ πως και το φινάλε με εξέπληξε ευχάριστα . Άφησε την αγωνία σε υψηλά επίπεδα για την συνέχεια της τριλογίας . 

   Από άποψη γραφής ο λόγος είναι απλός και μεστός . Τα κεφαλαία είναι μικρά αφήνοντας ,όμως το χνάρι τους έντονο στο μονοπάτι της συγγραφής τους . Στην αρχή κάθε κεφαλαίου η συγγραφέας επιλέγει ένα απόφθεγμα /ρητό το οποίο ταιριάζει απόλυτα με τη φιλοσοφία των νοημάτων που θα περιγράψει στις ακόλουθες σελίδες . Σε ορισμένες σκηνές σαν αυτές που αφορούν στη σχέση της Λιζ με τον σκύλο της τον Τομ , είναι έντονη η παραστατικότητα καθώς και η συγκίνηση . Δυνατά φορτισμένος σε συναισθήματα ήταν και ο επίλογος της ιστορίας, ο οποίος προμηνύει με εύσχημο τρόπο μια δυνατή συνέχεια . 

   Μπράβο στη συγγραφέα για την ευρηματικότητα και τη φρέσκια πνοή στο λόγο της . Ο χώρος αυτός έχει ανάγκη πλέον από άτομα που δεν ακολουθούν τις ίδιες χιλιοειπωμένες φόρμες αλλά αντίθετα προσθέτουν τη δίκη τους πινελιά στη λογοτεχνία με τις ιδέες και τη γραφή τους. Αναμένω τη συνέχεια , ελπίζω το ίδιο πρωτότυπη και δυναμική .