ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο «ΡΩΓΜΗ», Αλεξάνδρα Ψαραδέλλη, εκδόσεις ΥΔΡΟΠΛΑΝΟ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

 Ένα περίεργο και δραματικό όνειρο στοιχειώνει την καθημερινότητα της κεντρικής ηρωίδας του τελευταίου μυθιστορήματος της Αλεξάνδρας Ψαραδέλλη, «Ρωγμή ». Η νεαρή δασκάλα μουσικής θα προσπαθήσει μέσω της ύπνωσης σε ψυχοθεραπευτή να λύσει το γρίφο και να ανακαλύψει τι θέλει το υποσυνείδητο να φέρει στην επιφάνεια του μυαλού και της θύμησης της. Άραγε, θα προκαλέσει ρωγμή στην ψυχή της αυτό που θα αναδυθεί και η ίδια το είχε απωθήσει ; 

Με ένα άκρως ενδιαφέρον και αρκετά πρωτότυπο θέμα , αυτό των ονείρων και της ύπνωσης , η συγγραφέας στήνει την πλοκή του μυθιστορήματος και βήμα βήμα ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας . Μου άφησε την αίσθηση πως το δυσερμήνευτο κομμάτι των ονείρων καθώς και της ύπνωσης το μελέτησε αρκετά και διεισδυτικά , χωρίς όμως το αποτέλεσμα στο χαρτί να με κουράζει . Δε συναντούμε συχνά τέτοιας θεματολογίας βιβλία και αυτό σαν εγχείρημα ενώ γοητεύει είναι αρκετά δύσκολο , ωστόσο η συγγραφέας το διαχειρίστηκε με προσοχή . 

Η αλήθεια είναι το μυθιστόρημα δε θα έλεγα πως είναι κατά βάση κοινωνικό , αφού παντρεύει επιτυχημένα το μεταφυσικό στοιχείο , το αστυνομικό μυστήριο και το αισθηματικό κομμάτι . Ένα κράμα δηλαδή θα το χαρακτήριζα διαφόρων ειδών . Σε αυτό συνηγορεί το γεγονός πως κοντά στην ηρωίδα διαφορά πρόσωπα διαδραματίζουν το ρόλο τους βάζοντας την δίκη τους πινελιά . Καταφέρνουν να προσθέσουν στην πλοκή ένταση και αγωνία . Η αμείωτη δράση σε κάθε σελίδα , οι συνεχείς αποκαλύψεις και ανατροπές χαρίζονται απλόχερα στον αναγνώστη , ο οποίος προσπαθεί βάζοντας την αστυνομική του φύση μπροστά να διαλευκαίνει το μυστήριο . Όσα συμβαίνουν στην ζωή της ηρωίδας , στο συνειδητό , στο ασυνείδητο και υποσυνείδητο είναι προσεκτικά τοποθετημένα παίζοντας με το μυαλό σου και αφήνοντας σε τελικά έκπληκτο με τη λύση του μυστηρίου . Παράλληλα , με το μεταφυσικό και αστυνομικό στοιχείο , ο ερωτας παρελάσει απτόητος σε συνδυασμό με διαφορά κοινωνικά μηνύματα που αφορούν στην κακοποίηση , στην απιστία , στην προδοσία και γενικότερα στις ανθρώπινες σχέσεις . 

 Θα έλεγα πως με εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός πως το τέλος του βιβλίου ήταν ανατρεπτικό και ιδιαίτερο . Είναι από τα μυθιστορήματα που δε φαντάζεσαι τι τροπή θα πάρει η ιστορία του και η Ψαραδέλλη φρόντισε μαεστρικά να μην σε προετοιμάσει . 

Η γραφή της συγγραφέως είναι προσεγμένη και θα πρόσθετα λυρική . Χειρίζεται σωστά το λόγο , προσθέτοντας εκεί που χρειάζεται σε κατάλληλες δόσεις συναισθηματική πνοή . Βέβαια σε κάποια σημεία βρήκα το κείμενο ελαφρώς φλύαρο . Εκεί που η αδρεναλίνη ανέβαζε ρυθμό θα ήθελα να είναι πιο λιτή και δωρική η γραφή της, γιατί θα απογείωνε με μεγαλύτερη ένταση την υπόθεση του . Ωστόσο , δεν ακυρώνεται σε καμία περίπτωση η καλή αίσθηση που αποπνέει σφαιρικά το μυθιστόρημα αυτό . 

Ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων που διαβάζεται απνευστί και η Ψαραδέλλη είναι μια συγγραφέας που θα ξανά διάβαζα δικό της πόνημα . 

 Βαθμολογία :9/10