Καινούριο αστυνομικό μυθιστόρημα από τον Δ.Σίμο με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο Χρίστο Καπετάνο τον αστυνόμο με την καθαρή ψυχή, τα προσωπικά συμπλέγματα που δεν παύει όμως ποτέ να παλεύει για την αλήθεια κόντρα σε όλους ακόμα και με κίνδυνο της ζωής και της θέσης του. Σε αυτό το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο ο Καπετάνος προσπαθεί ανεπιτυχώς να σώσει έναν άντρα που απειλεί να πέσει από την ταράτσα ενός ξενοδοχείου. Από εκεί και μετά ακολουθεί μια δολοφονία όπου ο δράστης αφήνει ένα βαλσαμωμένο τσακάλι και η πλοκή ξετυλίγεται σε μια υπόθεση όπου η αγωνία και η δράση στήνουν τρελό χορό. Παράλληλα, στις σελίδες του ακροδεξιές οργανώσεις, το προσφυγικό και η βρωμιά σε υψηλά κλιμάκια παίρνουν τη σκυτάλη και ξετυλίγουν το κουβάρι που είναι μπλεγμένο αλλά και ιδιαίτερο . Ο Καπετάνος μαζί με τους δικούς του συναδέρφους ψάχνουν και οι ίδιοι την αλήθεια και συνεχώς μένουν σοκαρισμένοι από τις αποκαλύψεις.
Θα ήθελα να επισημάνω πως θεωρώ πως είναι το καλύτερο βιβλίο από τη σειρά με πρωταγωνιστή τον Καπετάνο, γιατί αισθάνθηκα πως η γραφή μέστωσε και η δομή του είναι άρτια και επιμελημένη χωρίς ψεγάδια. Το μυθιστόρημα έχει έντονα σύγχρονη κοινωνική διάσταση . Ο συγγραφέας έστησε δεξιοτεχνικά την υπόθεση συνδυάζοντας την με κινηματογραφική γραφή που απογείωνε τον αναγνώστη βυθίζοντας τον σε σκέψεις και εκτοξεύοντας την αδρεναλίνη. Τα κεφάλαια είναι μικρά αλλά γεμάτα παλμό και διαλόγους που διακατέχονται από αληθοφάνεια . Ο Σίμος δίνει στη δράση εκτός από την ένταση , συναίσθημα χωρίς να φορτίζει τον αναγνώστη γιατί αναδεικνύει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας με αμεσότητα . Επίσης, παίζει με το μυαλό του αναγνώστη γιατί στο μυθιστόρημα είναι διάχυτος ο προβληματισμός για όλα όσα συμβαίνουν και αφορούν πρόσωπα και καταστάσεις που θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Πρόσωπα που δεν ξέρεις τι κρύβουν αλλά ούτε εύκολα μπορείς να το φανταστείς.
Ο τίτλος «ο θάνατος του Οδυσσέα» είναι άκρως αλληγορικός και πρωτότυπος και κλέβει την παράσταση, γιατί μαζί με την πλοκή συνδέονται μαεστρικά με την Οδύσσεια . Δεν θα ήθελα να σταθώ περισσότερο σε αυτό, όσοι το διάβασαν κατάλαβαν την αιτία και όσοι θα το διαβάσουν θα το αντιληφθούν. Το αστυνομικό μυθιστόρημα αυτό είναι δίχως υπερβολή ορισμός του page turner . Ωστόσο στο τέλος αν και υπήρξε κάθαρση αισθάνθηκα πως η πλοκή λίγο ξέφυγε, έγινε υπερβολική για τα ελληνικά δεδομένα. Όμως αυτό έχει να κάνει με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια και με την αντίληψη του καθένα. Δεν παύει να είναι ένα άρτιο και φροντισμένο αστυνομικό μυθιστόρημα , από το Σίμο που κάθε φορά ξεπερνά τον εαυτό του.
Βαθμολογία:9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου