Είκοσι χρόνια μετά «το νησί » η αγαπημένη συγγραφέας των Ελλήνων Victoria Hislop έδωσε ραντεβού με τους βασικούς πρωταγωνιστές στο χαρτί, γιατί η ίδια όπως και οι αναγνώστες ήθελαν να μάθουν πως συνεχίστηκαν οι ζωές όλων μετά από εκείνη τη μοιραία νύχτα του Αυγούστου, του 1957. Η Άννα , πέφτει νεκρή από τις σφαίρες του Αντρέα του συζύγου της . Ένας άντρας φεύγει από την Κρήτη και η μικρή Σοφία δόθηκε για υιοθεσία στην αδερφή της Άννας , τη Μαρία και το σύζυγο της. Μοιραία, τελικά εκείνη τη χαρμόσυνη μέρα που δόθηκε το γλέντι για το κλείσιμο της Σπιναλόγκα αφού ενώ βρέθηκε η θεραπεία της λέπρας σημαδεύτηκε από τη δολοφονία της Άννας και οι ζωές όλων άλλαξαν άρδην ξαφνικά .
Η Hislop στο εισαγωγικό σημείωμα εξηγεί το λόγο που ήθελε η ίδια να γράψει τη συνέχεια του βιβλίου. Η ανάγκη που την ώθησε να το κάνει είναι εσωτερική αλλά φαντάζομαι και λογική. «Το νησί» αγαπήθηκε από Έλληνες και ξένους αναγνώστες και θέλαμε όλοι μας να δούμε την επόμενη μέρα. Ωστόσο και να μην έχει διαβάσει κανείς το προηγούμενο βιβλίο μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις. Η συγγραφέας φωτίζει την υπόθεση δίνοντας κάποια περιστατικά πριν τη μοιραία νύχτα του Αυγούστου και έτσι ο αναγνώστης μαθαίνει για πρώτη φορά ή θυμάται τους ήρωες.
Στη συνέχεια , λοιπόν, οι βασικοί πρωταγωνιστές παίρνουν ξανά σάρκα και οστά στο χαρτί. Ανδρέας, Μανώλης και Μαρία πρέπει να συνεχίσουν να ζουν μετά από το φονικό έχοντας στην πλάτη τους βαρύ ο καθένας το δικό του στίγμα. Ο Ανδρέας, του απατημένου συζύγου που έγινε φονιάς, ο Μανώλης, ο εραστής που ήταν η πέτρα του σκανδάλου και η Μαρία, η λεπρή που έγινε καλά και έπρεπε να σταθεί στο παιδί της αδερφής της. Ο καθένας σήκωσε το δικό του σταυρό και ομολογουμένως η Hislop επέλεξε πορείες για τον καθένα με ρεαλισμό.
Ο φονιάς που ξέπλυνε την τιμή του για τη μοιχεία της συζύγου του, έμεινε στη φυλακή . Εκεί με ρεαλισμό αποτύπωσε τις σκληρές συνθήκες κράτησης στο σωφρονιστικό ίδρυμα και μας παρουσίασε τις σκέψεις του και το πως εξελίχτηκαν οι σχέσεις με τους δικούς του καθώς και με την οικογένεια της γυναίκας του. Ο Μανώλης έφυγε σαν κυνηγημένος στην Αθήνα. Δεν μπορούσε να συνεχίσει να ζει στην Κρήτη και επειδή τον θεωρούσαν υπεύθυνο για τη σχέση του με την Άννα αλλά και γιατί οι θύμησες τον έτρωγαν. Στη νέα αρχή στην Αθήνα ομολογώ πως βρήκα ενδιαφέρον, γιατί η συγγραφέας πήγε την πλοκή σε μακρινά μονοπάτια από την Κρήτη και απεικόνισε παραστατικά την φτωχική Αθήνα εκείνα τα χρόνια. Δεν γίνεται να μη σταθώ στη Μαρία. Αυτή η ηρωίδα από «Το νησί» ακόμα με είχε κερδίσει. Ένας άνθρωπος ταπεινός, πονεμένος, με μεγαλείο ψυχής που γνωρίζει καλά και να αγαπά και να συγχωρεί. Όλη της η παρουσία είναι αφορμή για να διδαχτούμε από τον αλτρουισμό και την αυταπάρνηση κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκουν τη δύναμη να ξεπερνούν τις δυσκολίες και να μη χάνουν την ανθρωπιά τους.
Θεωρώ πως η συγγραφέας κινήθηκε θεματικά σε άξονες που ήταν απόλυτα συμβατοί με τους χαρακτήρες των προσώπων και χωρίς καμία υπερβολή. Μετά το φονικό τα πρόσωπα όλα συνέχισαν τις ζωές τους, όπως σε γενικές γραμμές περιμέναμε από όσα είχαμε μάθει για αυτούς με βάση τις σκέψεις και τις πράξεις τους. Η Hislop με γραφή απλή και παραστατική συμπορεύεται μαζί τους, χωρίς να παρεμβαίνει δίνοντας τους τη δυνατότητα να πάρουν οι ίδιοι τα ηνία της ζωής τους. Χωρίς υπερβολές και ανούσιες περιγραφές αποδίδει όσα έγιναν μετά του 1957.
Θεωρώ, ωστόσο, πως ήθελε περισσότερο εμβάθυνση σε κάποια γεγονότα και μου έδωσε την εντύπωση πως σαν να βιάστηκε να το τελειώσει. Αποζητούσα μεγαλύτερη ανάλυση σε κάποια σημεία που αφορούσαν στην εξέλιξη της ιστορίας. Παρόλα αυτά όμως, το βιβλίο διαβάζεται εύκολα και σε ταξιδεύει σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια όπου το να φέρεις το μίασμα του λεπρού, το στίγμα του δολοφόνου και την ρετσινιά της πέτρας του σκανδάλου ήταν δυσβάσταχτο φορτίο. Ευτυχώς, τέτοια μυθιστορήματα μας ωθούν σε σκέψεις για τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που έχουμε σαν κοινωνία και που όλα αυτά είναι εγκληματικά, γιατί κακοποιούν ψυχολογικά τα εμπλεκόμενα πρόσωπα.
Βαθμολογία:9-/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου