Υπάρχουν ιστορίες που σε αγγίζουν επιφανειακά και άλλες που χαράζουν βαθιά αυλάκια στην ψυχή σου. Το Όταν το Μαζί Πληγώνει της Βικτώριας Προβίδα δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα—είναι μια κραυγή, μια εξομολόγηση, ένας καθρέφτης που αντανακλά τις αθέατες πληγές όσων έζησαν στη σιωπή. Είναι από εκείνα τα βιβλία που σε κάνουν να σταματάς, να κλείνεις τα μάτια και να αναρωτιέσαι: Πόσες γυναίκες ζουν σαν την Έλλη; Πόσες υπομένουν, σωπαίνουν, μαραίνονται, μέχρι που ξεχνούν ποια είναι;
Η Έλλη είναι μια γυναίκα σαν πολλές άλλες. Μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η αγάπη ήταν μια άγνωστη λέξη, ένα συναίσθημα που έπρεπε να αποδεικνύεται μόνο με πράξεις, ποτέ με λόγια ή τρυφερότητα. Η γιαγιά της, αυστηρή και απόμακρη, τη μεγάλωσε με πειθαρχία, αλλά χωρίς ζεστασιά. Κι έτσι, μπήκε στην ενήλικη ζωή της χωρίς να ξέρει πώς να αγαπά, χωρίς να ξέρει ότι έχει δικαίωμα να ζητήσει περισσότερα.
Και μετά ήρθε ο γάμος. Ένα "μαζί" που υποτίθεται ότι θα της έδινε ασφάλεια, αλλά αντί για αυτό, έγινε φυλακή. Ο Βαγγέλης, ο άντρας της, είναι ένας άνθρωπος που δεν αγαπά, δεν νοιάζεται, δεν δίνει. Είναι σκληρός, ψυχρός, αυστηρός—ένας άνδρας που της έμαθε ότι η ζωή δεν είναι παρά μια αλυσίδα από καθήκοντα και υποχρεώσεις. Και η Έλλη υπέμεινε. Γιατί έτσι έμαθε. Γιατί έτσι πίστεψε ότι πρέπει να είναι.
Και όμως, κάτω από αυτή τη σιωπηλή παραίτηση, η ψυχή της φωνάζει. Κάπου μέσα της, υπάρχει μια σπίθα που αρνείται να σβήσει. Και τότε, έρχονται οι άνθρωποι που θα γίνουν καταλύτες στην ιστορία της. Η Εύα, η πρώτη της φίλη, που της έδειξε πώς είναι να σε αγαπούν αληθινά. Η Βέρα, δυναμική και ανεξάρτητη, που της θυμίζει πως η ζωή δεν χαρίζεται, διεκδικείται. Η κόρη της, η Μαντώ, η μόνη αληθινή πηγή αγάπης στη ζωή της. Και ο Παύλος... Ο άνδρας που θα της ξυπνήσει συναισθήματα που νόμιζε πως δεν θα ζούσε ποτέ.
Η ζωή, όμως, δεν αλλάζει εύκολα. Ένα πολυσύχναστο παζάρι, ένα δυνατό και αναπάντεχο χαστούκι, ένα μυστικό που έρχεται από το παρελθόν, ένα ταξίδι που της ανοίγει τα μάτια. Η Έλλη βρίσκεται μπροστά σε σταυροδρόμια, σε αποφάσεις που άλλοτε θα έτρεμε να πάρει. Θα συνεχίσει να ζει μέσα στο κενό της συνήθειας ή θα τολμήσει να σπάσει τα δεσμά της;
Η Βικτώρια Προβίδα γράφει με μια γλώσσα που δεν είναι απλώς περιγραφική, είναι ζωντανή, γεμάτη συναίσθημα, γεμάτη αλήθεια. Οι λέξεις της σε διαπερνούν, οι χαρακτήρες της μοιάζουν αληθινοί, σαν να τους έχεις μπροστά σου, σαν να διαβάζεις ημερολόγιο μιας γυναίκας που γνώρισες κάποτε ή—ακόμα πιο ανατριχιαστικό—σαν να διαβάζεις τις σκέψεις σου.
Και φτάνεις στην τελευταία σελίδα, κρατώντας την ανάσα σου. Θα τολμήσει η Έλλη να ζήσει; Θα βρει τη δύναμη να αφήσει πίσω της τον φόβο, την ενοχή, το «πρέπει» και να ακολουθήσει την καρδιά της;
Το Όταν το Μαζί Πληγώνει είναι κάτι παραπάνω από ένα μυθιστόρημα. Είναι μια ιστορία αφύπνισης, λύτρωσης, θάρρους. Είναι ένας ύμνος στη δύναμη που έχουμε μέσα μας, ακόμα κι όταν δεν το ξέρουμε. Ένα βιβλίο που δεν θα ξεχάσεις, γιατί μέσα στις σελίδες του, κάπου, θα βρεις κομμάτια δικά σου.
Διαβάστε το. Αφήστε το να σας αγγίξει. Και, ίσως, να σας αλλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου