"Άγγελέ μου....... Ένα φτερούγισμα στον κόσμο των ναρκωτικών"
Συγγραφέας: Κυριακή Αλεξοπούλου
Εκδόσεις : Ίχνος
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
"Καμμένο χαρτί είσαι, να το ξέρεις..."
Καρφιά τρυπούσαν το μυαλό και την ψυχή τα πικρά λόγια της μάνας του, που του είχε πει ένα βράδυ.
Η ηρωίνη κυλούσε καθημερινά στις φλέβες του.
Οι παραισθήσεις τον ταξίδευαν μακριά, σ' έναν κόσμο μακρινό, δικό του. Ένα γράμμα, μια κατάθεση ψυχής, που δεν μπόρεσε ποτέ να βρει τον παραλήπτη του.
Μια αγάπη δυνατή, που ίσως να άλλαζε τα πάντα.
Ο Σταύρος, μπλεγμένος στα δίχτυα των σκληρών ναρκωτικών, κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να βγει απ' αυτόν τον βούρκο.
Καθημερινά παλεύει με το θάνατο, σώμα με σώμα.
Δύσκολος αγώνας.
Άραγε, θα καταφέρει να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του, ν' αρχίσει μια καινούργια ζωή ή θα παραμείνει στον βούρκο των ναρκωτικών;
Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, τη δύναμη της ψυχής και πάνω απ' όλα τη δύναμη της πίστης.
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και βιώματα ζωής.
Γράφτηκε για όλους αυτούς, που πάλεψαν και παλεύουν ακόμα να βγουν από το δύσκολο δρόμο των ναρκωτικών, να καταλάβουν ότι αξίζει να ζει ο άνθρωπος με όλες τις δυσκολίες και να αγωνίζεται....
Η ζωή είναι γεμάτη καταιγίδες, οι οποίες φεύγουν για να δούμε το ουράνιο τόξο, που όταν το κοιτάζεις μπορείς να αλλάζεις ολοκληρωτικά, γιατί τα χρώματά του φωτίζουν βαθιά την ψυχή σου.
Είναι δύσκολη η επιβίωση, όμως αν έχουμε ψυχική θέληση και θετική σκέψη, οι στόχοι μας πραγματοποιούνται και σίγουρα βγαίνουμε δυνατότεροι.
Ήρθαμε εδώ για να εκπληρώσουμε τον σκοπό μας.
Η άποψη της Ευα Κουτσουμπα για το βιβλίο :
Μόλις έκλεισε η τελευταια σελίδα του βιβλίου.
Τι να γράψω δεν ξέρω, Δάκρυα αυλακώνουν τα μάτια μου. "Είσαι καμένο χαρτί" του είπε η μάνα του. Πόσες φορές το έχουμε σκεφτεί άραγε για έναν τοξικομανή που βλέπουμε στο δρόμο; Πόσες φορές τείναμε το χέρι να βοηθήσουμε και πόσες άλλες δείξαμε απαξίωση; Ένα βιβλίο σταθμός για την μάστιγα-αρωστεία που υπάρχει δυστυχώς παντού και εξαπλώνεται μέρα με την μέρα. Ο Σταυρός είναι ένα ένας τοξικομανής και εγώ έμαθα την ιστορία του. Γνώρισα τους φόβους του. Ένιωσα στα τρίσβαθατα της ψυχής μου τους μονολόγους τρέλας που του έφερνε η στέρηση. Πόνεσα, στερήθηκα μαζί του. Έμεινα διπλά του σε κάθε κατρακύλισμα του, σε κάθε πέταγμα σε ένα άλλο κόσμο, σε κάθε προσπάθεια του για επανένταξη αλλά και σε κάθε παιχνίδι του με το θάνατο και στάθηκα, τον έπιασα από το χέρι και του χαμογέλασα γλυκά στην απελευθέρωση του και στην καινούργια σελίδα της ζωής του, Μια αληθινή ιστορία που η συγγραφέας την απέδωσε στο επαρκώ Με αφυπνησέ.Πλέον δε θα γυρίζω την πλάτη μου σε αυτούς τους ανθρώπους θα τους κοιτώ στα μάτια χωρίς να μιλώ και θα προσπαθώ μέσα από το βλέμμα μου να του δείχνω ότι είμαι εδώ Το έχω ζήσει μέσα από ένα φιλικό μου πρόσωπο και ξέρω πώς είναι αυτές οι καταστάσεις. Δύσκολες για τους γονείς αλά περισσότερο για τους ίδιους. Το τραγικό μερικές φορές είναι ότι όταν θέλουν να λυτρωθούν και προσπαθούν να βρουν την δύναμη δεν υπάρχει κανείς να τους στηρίξει ψυχολογικά φεύγουν μακριά τους σαν να είναι τα χειρότερα πλάσματα αλλά ξεχνάμε ότι και αυτοί είναι πλάσματα κάποιου Θεού. Και όταν βρίσκουν την λύτρωση ξεφεύγουν από τον κόσμο της ηρωίνης και της λευκής σκόνης κάνεις δε τους δίνει μια ευκαιρία να επανενταχθούν στην κοινωνία. Λυπηρό Όμως ο Σταυρός μέσα από δυσκολίες τα κατάφερε γιατί κάποιοι και ειδικά οι γονείς τους δε του γύρισαν την πλάτη. Και στο τέλος ήρθε και ο έρωτας. Πάντα αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία οι άνθρωποι, αυτοί όμως οι άνθρωποι αξίζουν παραπάνω από μία ευκαιρία, Ίσως ξανακυλησουν γιατί ο δρόμος που επέλεξαν είναι γεμάτος λακκούβες και εμπόδια αλλά μην τους στερησούμε την πίστη στην Ελπίδα Η ζωή είναι γεμάτη καταιγίδες οι οποίες φεύγουν για να δούμε το ουράνιο τόξο όταν το κοιτάμε αλλάζουμε ολοκληρωτικά γιατί τα χρώματα του φωτίζουν βάθια της ψυχή μας. Για αυτά τα παιδιά το ουράνιο τόξο είναι μια καινούργια βάπτιση. Ξαναγεννιούνται. Τα συγχαρητήρια μου στην συγγραφέα. 10.10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου