Ένα μαγικό ταξίδι στα πυκνά σκοτάδια της νύχτας της Αθήνας. Εκεί που θαρρείς πως τα δύσκολα που σε βρήκαν δεν θα περάσουν ποτέ. Εκεί που βουτάς χωρίς ανάσα στα βαθιά, μα τη στιγμή που νομίζεις πως πνίγεσαι το χέρι της αγάπης σε τραβάει στο φως.
Δυνατό, σκληρό, δύσκολο μα και τρυφερό συνάμα. Μοναδικά ευαίσθητο. Έτσι όπως ο Γιώργος Τζιτζικάκης μπορεί να γράφει. Μόνο η δική του πένα θα μπορούσε να σε κάνει να αγαπήσεις τόσο, έναν τόσο σκληρό άνθρωπο όπως τον Νο. Τον μπράβο της νύχτας με την τόσο πληγωμένη ψυχή. Που δεν κιοτεύει μπροστά στα σκληρά σκοτάδια της νύχτας. Που είναι ικανός για όλα, μα που η λυγίζει στη θέα ενός παιδικού παιχνιδιού σε μια βιτρίνα. Που το αγοράζει για να το χαρίσει σε ένα παιδί. Σ’ εκείνον δεν χάρισε ποτέ κανείς ένα παιχνίδι…
Στον Νο, που δεν έχει φρένο στα δύσκολα της νύχτας. Που γλιστράει… Μα πιάνεται από την ποδιά της μάνας του όταν τη σκέφτεται να τον κρύβει πίσω της την ώρα που τηγάνιζε λουκουμάδες για να μην τον κάψει το ζεματιστό λάδι. Πιάνεται από εκεί και βγαίνει στον ήλιο. Και αγαπάει. Και μοιράζεται. Βοηθάει και πονάει. Ένας σκαντζόχοιρος με άγρια αγκάθια που δεν αφήνει κανέναν να αγγίξει την όμορφη ψυχή του.
Ένα πληγωμένο παιδί που μεγάλωσε άγρια. Που όμως όσο κι αν τον σκλήρυνε η ζωή, εκείνος άφηνε πάντα κρυφά ένα μονοπάτι της ψυχής του ανοιχτό για να ακούσει το κελαϊδισμα του Αηδονιού.
Ένα βιβλίο που αγάπησα πολύ.
Που θέλει να του ρίξεις μια δεύτερη ματιά.
Λίγο βαθύτερη…♥
Elena John
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου