Δεν ξέρω τι φταίει, πάντως αυτό το βιβλίο δεν το ευχαριστήθηκα. Όχι ότι ήταν κακό. Κάθε άλλο. Ίσως επειδή το διάβασα αμέσως μετά την ατμοσφαιρική Τζαζ του δολοφόνου και την καταιγιστική Μάρτυρα της φωτιάς; Ίσως γιατί μου έπεσε βαρύ τόσο μίσος και τόση κακία; Δεν ξέρω…
Κάπου διάβασα ότι «το διαβάζεις σαν τηλεγράφημα απευθείας από την κόλαση» ή κάπως έτσι. Πραγματικά έτσι ήταν. Ζωφερό, σκοτεινό και διαστροφικό, αποτελεί την απόδειξη της ανθρώπινης αποκτήνωσης.
Κυλάει όμορφα και στρωτά η ανάγνωση, δεν κάνει κοιλιές κι οι χαρακτήρες έχουν δημιουργηθεί όχι για να τους λυπηθείς ή να τους αντιπαθήσεις αλλά για να τους μισήσεις. Σας έχει τύχει να μισήσετε ποτέ χαρακτήρα σε βιβλίο; Εμένα πρώτη φορά συνέβη με το Πάντα ο διάβολος.
Δεν έχω να πω και να γράψω πολλά. Νομίζω μάλιστα ότι θα σταματήσω εδώ ακριβώς. Διαβάστε το όσοι μπορείτε. Θα έχει ενδιαφέρον να ανταλλάξουμε απόψεις.
Δεν θα του δώσω κάποιον βαθμό, γιατί φοβάμαι πως θα το αδικήσω.
Υγειαίνετε!
Γιώτα Βασιλείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου