Η άποψη μου για το βιβλίο η << Παγωμένη πριγκίπισσα>>( που ομολογώ ότι κόντεψε να ξεπαγώσει μέχρι να την τελειώσω...)
Στρωτή ιστορία, ολίγον μυστήριο, θαμμένα μυστικά, ένα αναμενόμενο ειδύλλιο. Ευχάριστο βιβλίο που σίγουρα διαβάζεται εύκολα και δεν σε κουράζει αλλά...Το βρήκα πολύ χλιαρό στις πρώτες του 150 περίπου σελίδες, χωρίς ένταση και αγωνία , χωρίς καρδιοχτύπι, εκτός από κάποιες μικρές πινελιές που σου κέντριζε κάπως το ενδιαφέρον με στοιχεία που προέκυπταν αλλά που η συγγραφέας δεν σου αποκαλύπτει αμέσως. Επίσης ήταν προβλέψιμη από την αρχή της η εκδοχή μιας από τις ιστορίες του. Πολλοί οι χαρακτήρες και δουλεμένοι αρκετά και σε κάνει να υποψιάζεσαι πολλούς από αυτούς και να ψάχνεις τα κίνητρα τους από νωρίς. Σε εμένα τουλάχιστον αυτό το παιχνίδι με τον αναγνώστη μ αρέσει. Σαν γυναικά μου άρεσε και η εξέλιξη του ερωτικού ειδυλλίου αλλά και οι αναφορές σε κοινωνικά θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βια, η παιδική τραυματική ηλικία και οι επιπτώσεις της, η καταπιεστική μητρική φροντίδα , τα ενδοοικογενειακά μπερδέματα και μαγειρέματα και φυσικά οι συγκαλύψεις!!! Το τέλος όμως είναι αρκετά ανατρεπτικό και απρόβλεπτο και σε αποζημιώνει σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Σε βάζεις επίσης να σκεφτείς το πως κάποιοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο του φόνου και να τους δικαιολογήσεις ίσως...Τι μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο δολοφόνο και γιατί...(δεν μιλάμε για άρρωστες καταστάσεις και κατά συρροήν δολοφόνους αν και για μένα ακόμα και σ αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν τα αίτια σίγουρα ,αν όχι οι δικαιολογίες )Νομίζω ότι αυτό είναι και ένα από τα ζητούμενα της συγγραφέως και το λέει κιόλας σε κάποιο σημείο στην αρχή( μιλώντας μέσα από την πρωταγωνίστρια της)....δεν αρκείται στην περιγραφή ενός σκληρού αστυνομικού μυθιστορήματος αλλά θέλει να επικεντρωθεί στα αίτια και στην ψυχοσύνθεση του δολοφόνου. Και αυτό πετυχαίνει στο τέλος... χωρίς όμως να χάνεται, ο χαρακτήρας, τα γνωρίσματα και ο ορισμός του αστυνομικού...
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΟΡΦΑΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου