<<Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.
Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας. >>
Θα ξεκινήσω με αυτό: Αν θέλεις να χαλαρώσεις και να ξεφύγεις για λίγες
ώρες διαβάζοντας κάτι,μη το ανοίξεις καν.Δεν είναι η σωστή
ώρα(ακόμα)!!!Επίσης μη περιμένεις να διαβάσεις λογοτεχνία,δεν είναι
αυτός ο στόχος.Θα σκοτεινιάσει η ψυχή σου,θα γεμίσει θυμό και μίσος
παρόλο που δε σε αφορούν αυτά που γράφει.Θα σου δείξει το σκληρό πρόσωπο
της ζωής που σε μερικούς δυστυχώς το χαρίζει απλόχερα.
Η γραφή είναι ωμή όπως αρμόζει σε μια υπόθεση παιδικής κακοποίησης.Δε μπορείς να μεταφέρεις με ευγένεια στο χαρτί μια πράξη τόσο ειδεχθή.Οι περιγραφές με σόκαραν και άλλο τόσο σόκαραν οι λυγμοί μου όσους τύχαινε να βρίσκονται μαζί μου στον ίδιο χώρο καθώς το διάβαζα.
Λένε πως όταν η πόρτα ενός σπιτιού κλείνει, δε μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει πίσω της.Μπορείς όμως να υποθέσεις από τα σημάδια.Κι αν δε σου πάει το μυαλό, ένα τέτοιο βιβλίο που αποτελεί προσωπική εμπειρία είναι το ιδανικό για να σε βοηθήσει. Δε μπορώ να ακούω να λένε : είναι πολύ σκληρό για μένα δε μπορώ να το διαβάσω,ειδικά από άτομα που έχουν παιδιά. Αν έχεις παιδιά οφείλεις στον εαυτό σου και στο παιδί σου να το διαβάσεις.Οφείλεις να φανείς δυνατή κι αν ακόμα δε μπορείς σκέψου αυτό : Ποιος πιέζεται πιο πολύ;Εσύ που θα το διαβάσεις ή η γυναίκα που αναγκάστηκε να ξαναζήσει όλα αυτά τα φρικτά γεγονότα για να βοηθήσει στη μεταφορά του;
Stella Kaltsogianni
Η γραφή είναι ωμή όπως αρμόζει σε μια υπόθεση παιδικής κακοποίησης.Δε μπορείς να μεταφέρεις με ευγένεια στο χαρτί μια πράξη τόσο ειδεχθή.Οι περιγραφές με σόκαραν και άλλο τόσο σόκαραν οι λυγμοί μου όσους τύχαινε να βρίσκονται μαζί μου στον ίδιο χώρο καθώς το διάβαζα.
Λένε πως όταν η πόρτα ενός σπιτιού κλείνει, δε μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει πίσω της.Μπορείς όμως να υποθέσεις από τα σημάδια.Κι αν δε σου πάει το μυαλό, ένα τέτοιο βιβλίο που αποτελεί προσωπική εμπειρία είναι το ιδανικό για να σε βοηθήσει. Δε μπορώ να ακούω να λένε : είναι πολύ σκληρό για μένα δε μπορώ να το διαβάσω,ειδικά από άτομα που έχουν παιδιά. Αν έχεις παιδιά οφείλεις στον εαυτό σου και στο παιδί σου να το διαβάσεις.Οφείλεις να φανείς δυνατή κι αν ακόμα δε μπορείς σκέψου αυτό : Ποιος πιέζεται πιο πολύ;Εσύ που θα το διαβάσεις ή η γυναίκα που αναγκάστηκε να ξαναζήσει όλα αυτά τα φρικτά γεγονότα για να βοηθήσει στη μεταφορά του;
Stella Kaltsogianni
Λίγα λόγια για το βιβλίο
«Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα
αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα
του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα
έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ.
Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.
Χίλιες
και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να
καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και
προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως,
μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που
τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση
ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.
Κάπως
έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που
χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του
βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να
φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές
μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου