Η αλήθεια είναι πως προβληματίστηκα αρκετά πριν το αγοράσω, κι ο
λόγος ήταν πως δεν έχω δει ούτε ένα επεισόδιο από τη σειρά. Όχι γιατί
δεν πιστεύω πως θα μου αρέσει, αλλά γιατί δε μπορώ να παρακολουθώ αίματα
και διαμελισμένα σώματα. Παραδόξως, δεν έχω πρόβλημα να διαβάζω βιβλία
με σχετική θεματολογία. Προφανώς το μυαλό μου είναι πολύ ικανό στο να
φτιάχνει εικόνες που αντέχει η ψυχοσύνθεσή μου. Κάπως έτσι, λοιπόν,
κάμφθηκε ο αρχικός μου ενδοιασμός και το τόλμησα, αφού με διαβεβαίωσαν πως δε θα μου ήταν απαραίτητη η παρακολούθηση της σειράς για να καταλάβω και να εκτιμήσω το βιβλίο.
Πόσο δίκιο είχαν! Δεν ξέρω τι καταφέρνει στη μικρή οθόνη (προφανώς πολλά, για να έχει τόσους φανατικούς σε όλο τον κόσμο), αλλά ως συγγραφέας ο Kirkman καταφέρνει το απόλυτο! Να σε βάλει μέσα στις σελίδες του, να σε μεταφέρει στον κόσμο του, να σου μεταδώσει το άγχος και την αγωνία των ηρώων του και να σε κάνει κοινωνό της δικής του μανίας-λατρείας για τα post apocalyptic βιβλία. Δεν υπήρχε ούτε μία σελίδα που να μην απόλαυσα. Δεν υπήρχε ούτε μία σελίδα που να μην ένιωσα την αδρεναλίνη μου στα ύψη. Και δεν υπήρχε ούτε μία σελίδα που να μην είναι τόσο καλογραμμένη, όπως θα ήθελε ένας απαιτητικός αναγνώστης.
Οι ήρωες είναι πολύ δουλεμένοι και με πολύ έντονες προσωπικότητες και καταφέρνουν να σε κάνουν άλλοτε να τους συμπαθείς κι άλλοτε να τους μισείς. Η φρίκη της επικρατούσας κατάστασης είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, δεδομένη και το μόνο που υπάρχει στο μυαλό όλων είναι μία λέξη: ΕΠΙΒΙΩΣΗ! Αν αυτό σημαίνει η δική σου ζωή για τη δική μου, τότε οι όποιες ηθικές αντιστάσεις κάμπτονται και το παιχνίδι είναι πολύ σκληρό. Ένα ακόμα βιβλίο που δείχνει περίτρανα πως σε περιπτώσεις μεγάλης απειλής, ο κίνδυνος δεν προέρχεται από την όποια εξωτερική αιτία, αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο. Γιατί τα ζόμπι, στο Walking Dead απλά υπάρχουν στο παρασκήνιο. Οι κτηνωδίες γίνονται από τους ανθρώπους, στο όνομα του φόβου και της ανάγκης για επιβίωση.
Υ.Γ. Ένα 50% της τόσο θετικής μου άποψης για το βιβλίο, είναι το ανατρεπτικό τέλος του. Δε μπορούσα με τίποτα να φανταστώ αυτή την εξέλιξη και έκανε το απολαυστικό διάβασμα, ακόμα πιο υπέροχο.
Πόπη Χρυσουλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου