ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Το μίσος" - Βαγγέλης Γιαννίσης, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ με την ματιά της Πόπη Χρυσουλάκη‎

Πρώτη επαφή με έναν από τους πολλά υποσχόμενους εκπροσώπους της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Πρώτη επαφή και με το διάσημο πλέον Άντερς Οικονομίδη -τον ελληνικής καταγωγής ασυμβίβαστο, ακέραιο και χαρισματικό επιθεωρητή της σουηδικής αστυνομίας.

Το μίσος δεν είναι ένα συνηθισμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης καταφέρνει, μέσα στις σελίδες του βιβλίου του, να πλέξει έναν ιστό από τον οποίο δυσκολεύεσαι να δραπετεύσεις. Με γραφή ιδιαίτερη και αρκετά λογοτεχνική, δημιουργεί μια σύνθετη αστυνομική ιστορία με πολλές προεκτάσεις, και οι ήρωες μπαινοβγαίνουν από το ένα κανάλι στο άλλο. Ως πρώτο του μυθιστόρημα, ίσως έχει κάποιες αδυναμίες σ’ αυτή ακριβώς τη μετάβαση. Είναι το βιβλίο που δε σου αφήνει περιθώριο να ξεχαστείς, να κάνεις κι άλλα πράγματα παράλληλα ή να διανοηθείς να προσπεράσεις κομμάτια για να πας παρακάτω. Από την άλλη, δεν έχεις ανάγκη να κάνεις τίποτε από όλα αυτά. Γιατί σε κρατάει δέσμιο, με την καλύτερη έννοια του όρου, και με την αγωνία στα επίπεδα που οφείλει να διατηρεί ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Η πλοκή είναι πολύ δεμένη και οι πληροφορίες δίνονται με αριστοτεχνικό τρόπο. Σε αντιδιαστολή με την αρχαία ελληνική τραγωδία που οι αναγνώστες ήξεραν πληροφορίες που αγνοούσαν οι ήρωες, εδώ οι ήρωες φαίνονται να αντιλαμβάνονται αρκετά νωρίτερα τι γίνεται αλλά δεν το αναφέρουν, για να κρατάνε σε αμείωτη ένταση το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μη έχοντας διαβάσει άλλο του βιβλίο, θεωρώ πως αυτό το τρικ είναι η δική του προσωπική σφραγίδα και θα κάνει τα έργα του να έχουν ένα αναγνωρίσιμο στυλ.
Ανυπομονώ να συνεχίσω με τα επόμενα έργα του. Είμαι σίγουρη πως ένας συγγραφέας που κατάφερε να δώσει τόσο καλά δείγματα γραφής στο πρώτο του βιβλίο, θα κάνει άλματα σε κάθε επόμενη συγγραφική του απόπειρα. Σε πλήρη αρμονία με τη μόδα της εποχής που ανεβάζει τη Σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία στα ύψη, ο Βαγγέλης Γιαννίσης κατάφερε το απόλυτο. Δημιούργησε έναν έλληνα επιθεωρητή που ζει στη Σουηδία, και ζώντας κι ο ίδιος εκεί, μπορεί να σου μεταφέρει ακριβώς το κλίμα της τοπικής κοινωνίας, περιγράφοντας περιοχές, δρόμους και συνήθειες που μόνο ένας μόνιμος κάτοικος θα μπορούσε να γνωρίζει.

--Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου--

“Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης αισθάνθηκε την κούραση να επιστρέφει ξανά και να καταβάλλει το σώμα του. Ξάπλωσε στο πάτωμα και έκλεισε τα μάτια του. Τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν από έναν άγνωστο, μια σκιά. Ένας μαθητής δολοφονήθηκε από τον Γιόχαν Λινέ, ενώ ο μόνος ζωντανός μάρτυρας που μπορεί να τον καταδικάσει φοβάται να καταθέσει. Ένας μεθυσμένος καρφώνει ένα σπασμένο μπουκάλι στην καρωτίδα μιας γυναίκας για μερικές κορόνες και στη συνέχεια κόβει το μισό αυτί ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Ένας αστυνομικός εξαφανίζεται από προσώπου γης χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν. Τι σκατά συμβαίνει στον κόσμο;”

Εξαιρετικό!

 Πόπη Χρυσουλάκη‎