Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2017

ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Το φως που χαθηκε", ΤΖΙΛ ΣΑΝΤΟΠΟΛΟ, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ




Τι παθαίνει κανείς όταν ολοκληρώνει ένα βιβλίο και νιώθει μόνος; Μια γλυκια μελαγχολία φώλιασε στην ψυχή μου. Έχασα ένα πολύ καλό σύντροφο αυτές τις μέρες από την ώρα που ολοκλήρωσα την ανάγνωση του..ένα συντροφο που είχε τα πάντα. Ζεστασιά, αγάπη, τρυφερότητα, πάθος και πνευματικότητα.
   "Το φως που χάθηκε", λοιπόν. Με συνεπήρε. Λούσι και Γκέιμπ. Γνωρίζονται 11 Σεπτεμβρίου, οταν καταρρέουν οι Δίδυμοι πύργοι. Μια βαθιά ιστορία αγάπης ξεκινά, η οποία θα φτάσει στο τέλος του γιατι ο Γκέιμπ διαλέγει το δρόμο της καριέρας και φεύγει πολύ μακριά της. Έτσι, παίρνουν οι ζωές τους διαφορετικά μονοπάτια . Όμως μετά απο 13 χρόνια συναντιούνται. Ήταν αρκετά αυτά για να ξεχάσουν ο ένας τον άλλον; Η απάντηση στο βιβλίο. Δε θα αποκαλύψω τίποτα άλλο για την πλοκή για να μην "χαλάσω" τη μαγεία.
   Καταιγιστικές εξελίξεις συμβαίνουν στις ζωές των ηρώων. Ένα ζευγαρι που θα μπορούσε να γίνει κινηματογραφικό. Ο λόγος απλός αλλα γεμάτος δύναμη γιατι η συγγραφέας κατορθωνει με μαεστρία να σε κάνει συνοδοιπόρο μιας βαθιας αγαπης χωρίς κλισέ, χωρις λογοτεχνικές φανφάρες. Μιας αγάπης δυνάτης που βαδισε σε κόκκινες γραμμες. Εναλλάσει το εξομολογητικό ά προσωπο με το γ πρόσωπο με φυσικότητα χωρίς να κουράζει γιατί ως αναγνώστρια είμαι επιφυλακτική στη χρήση του. 
   Οι ήρωες του σκιαγραφόνται ενδελεχώς και είναι πρόσωπα που τα θεωρεις οικογενεια. Θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι μας στη θέση τους, γιατί πολύ απλά ζουν και αναπνέουν όχι ιδεατα αλλα σε ρεαλιστικα βαθρα. Προσωπα που σου μιλάνε απευθείας στην ψυχή σου. Με αδυναμίες, αποψη και με πάθος ο ένας για τον άλλον. Πολλές φορές συνταυτίστηκα άλλες θύμωσα με τις επιλογές τους ίσως γιατι ενιωσα οτι το ίδιο θα εκαμα και εγώ στη θέση τους. 
   Όσο γυρνούσα τις σελίδες του, τόσο περισσότερο φτερούγιζε η καρδιά μου. Το αγάπησα αυτό το βιβλίο βαθια. Σχεδόν εκσατικά. Όσο για το τέλος του ηταν ανατρεπτικό και με συνεπήρε. Με συγκίνησε τόσο πολυ που όταν έκλεισα την τελευταία σελίδα μονολογούσα πως θα καταφέρω να διαβασω το επόμενο βιβλιο. Σιγουρα πολλοι βιβλιοφαγοι θα με συναισθανθούν. Ένα μυθιστόρημα λοιπόν, που με γεμισε φως..ακόμα και αυτή τη στιγμή που σας καταθετω την σκοπιά μου νοσταλγώ τους ηρωες, τα διλήμματα τους και όσα βίωσα μαζί τους.



Λίγα λόγια

Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που την ενέπνευσε, που τη συγκίνησε, που την κατάλαβε πραγματικά.

Έμελλε να είναι και ο τελευταίος;

Η Λούσι βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή. Προτού, όμως, αποφασίσει, πρέπει να ξεκινήσει την ιστορία της – την ιστορία τους – από την αρχή. Η Λούσι και ο Γκέιμπ γνωρίζονται ως τελειόφοιτοι του Πανεπιστήμιου Κολούμπια μια μέρα που θα τους στιγματίσει για πάντα. Μαζί αποφασίζουν ότι θέλουν να ζήσουν μια ζωή με νόημα και να αφήσουν το στίγμα τους. Έπειτα από έναν χρόνο οι δρόμοι τους συναντιούνται ξανά. Η επανασύνδεσή τους φαντάζει γραμμένη από τη μοίρα. Αργότερα, όμως, ο Γκέιμπ αποφασίζει να ακολουθήσει καριέρα φωτορεπόρτερ και ταξιδεύει στη Μέση Ανατολή, ενώ η Λούσι μένει πίσω στη Νέα Υόρκη. Τα επόμενα δεκατρία χρόνια θα είναι ένα ταξίδι ονείρων, επιθυμιών, ζήλιας, προδοσίας και, τελικά, αγάπης. Ήταν η μοίρα που τους ένωσε; Ήταν οι επιλογές τους που τους χώρισαν; Ό,τι κι αν συνέβη, σίγουρα δεν ήταν αρκετό ώστε να σβήσει την αγάπη του ενός για τον άλλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου