ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "δεκατρία μπαλώματα", ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ

  Μυτιλήνη μέσα του 1800.
Νόρα. Βαπτισμένη Ελεονώρα. Μια νόθα κόρη που μπαλωνει. Οχι μόνο ρούχα αλλά τα θλιβερά της ζωής της. Κάθε μπάλωμα που κάνει μια συνέπεια. Δεκατρία τα μπαλώματα,που χρειαστηκε να κάνει. Γιατί άραγε τόσα; 
  Η απάντηση στις σελιδες ενός σφιχτοδεμένου μυθιστορηματος, με κοινωνικές, ψυχογραφικές και λαογραφικές προεκτάσεις. 

"Το βιβλίο αυτό σα συντροφιά είναι 

μια σφιχτή αγκαλιά."

Από την αρχη ως το τέλος με συνεπήρε. Μου κέντρισε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον ο χωροχρόνος του βιβλιου. Στη συνεχεια αυτό που με εξιτάρισε ήταν η κεντρική ηρωίδα.
 Ένας χαρακτήρας έντονος με ψεγαδια που έρχεται αντιμετωπος με κύματα δυσκολιών αλλά κολυμπα με σθένος. Δυσκολίες που αφορούν στην ταυτότητά της και σ' όλη την ύπαρξη της με στεγανά και προκαταλήψεις. Η ρετσινια του νόθου την κατατρέχει για πολλα χρόνια και η απόρριψη από τον ετεροθαλή αδερφο της της κατατρώει τα σωθικα. 
  Με άγγιξε ο τρόπος που ηθογραθήθηκε από τη συγγραφέα η Νόρα γιατι είχε να σου διδάξει μαθήματα ζωής. Σου μαθαίνει να μην τα παρατάς όταν όλοι σου γυρνάνε την πλάτη και σου κολλαν μια ρετσινιά γιατί πολύ απλα μόνο αυτό μπορούν. Μια ρετσινιά κατηγόριας για να σε πληγώσουν. Σου δειχνει το δρόμο δηλαδή πως να αντιμετωπίζεις τις κακουχίες της ζωής. 
  Η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Όταν ολοι κατηγορούν εσένα γιατί είσαι διαφορετικός θα βρεθούν και οι λιγοι που θα σου απλώσουν το χέρι για να ορθοποδήσεις. Θα αγαπηθεις από καποιους και θα αγαπήσεις βαθιά. Σαν τη Νόρα. Μια νοθα που παλεψε για όλα και δε της χαρίστηκε τίποτα χαριστικά. 
  Ενα μυθιστόρημα, λοιπόν, που με συνεπήρε το "Δεκατρία μπαλωματα". Η συγγραφέας κατορθώνει με μαεστρία να μεταφερει τον αναγνώστη στο κλιμα εκείνης της εποχής και να τον τρέψει σε συνοδοιπόρο των ηρώων και τον διλημματων τους. Ένα πολυεπιπεδο μυθιστόρημα με χαρακτήρες που σε χαρασσουν έντονα και μοναδικά και με πλοκή που καθηλώνει. Ο λόγος κυλά με παραστατικότητα χωρίς ανούσια πλατιασματα. Θερμα συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το εξαιρετικό της πόνημα. Ομολογώ πως πρωτη φορά διαβαζω κάτι δικό της και μου έχει εξαψει την περιεργεια για τη συνέχεια. Σας το προτείνω ανεπιφυλακτα, χωρίς φοβο αλλα με πάθος!

ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ! 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΣΠΑΜΑ 

Λίγα λόγια

«Μικρή μου, να θυμάσαι πάντα∙ το μπάλωμα όταν γίνεται δεν ξεγίνεται. Κοίτα, όμως, σαν καινούργιο δείχνει. Το μπάλωμα είναι τέχνη».

«Και τι ακριβώς σημαίνει μπάλωμα; Και γιατί να μην αγοράσεις καινούργιο; Αφού έχετε τόσους παράδες», απορούσε η Νόρα.

«Μπάλωμα είναι η επιδιόρθωση ενός πράγματος που χάλασε, αλλά δε θες να το αποχωριστείς ή δε γίνεται να το αποχωριστείς. Το μπάλωμα είναι τέχνη, μικρή μου. Είναι χάρισμα∙ να μπορείς να αλλάζεις κάτι που είναι πια παλιό ή ελαττωματικό και να το φτιάχνεις πάλι ώστε να σου αρέσει».

Η Νόρα, βαφτισμένη Ελεονώρα, νόθα κόρη του Μιχαήλου Χιωτέλλη, μαθαίνει την τέχνη του μπαλώματος στο σπίτι του πατέρα της, στη Μυτιλήνη, γύρω στα μέσα του 1800. Η ίδια, όμως, δεν μπαλώνει τα ρούχα της∙ μπαλώνει τα θλιβερά της ζωής της, ξεκινώντας από το όνομά της. Μόνο, όμως, το όνομα, γιατί ως νόθα επίθετο δεν έχει. Το ταλέντο της αυτό τη βοηθάει να επιζήσει από τα δεινά που πλήττουν το νησί και φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή της, να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους που την πληγώνουν, με πρώτο τον αδελφό της, να δοθεί στον έρωτα χωρίς να υπολογίσει τους ηθικούς κανόνες και τελικά να αποκτήσει αυτό που πάντα επιθυμούσε: μια ταυτότητα. Κάθε μπάλωμα, όμως, έχει ένα αντίτιμο. Και η Νόρα τα πληρώνει όλα∙ και τα δεκατρία μπαλώματα. Γιατί τόσα χρειάστηκε να κάνει.