Αν με ρωτάτε.
Δε μπορώ να πω ότι το κατατάσσω στα χειρότερα αλλά ούτε και στα σούπερ μου.
Είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο.
Η ιστορία βγάζει κομμάτια της σημερινής εποχής που ζούμε
Μια μητέρα που έχει κουραστεί κατά κάποιον τρόπο να νιώθει 'μίση' επειδή δε έγινα μητέρα καριέρας και έγινε απλά νοικοκυρά. Η συγγραφέας μας δίνει όλη την επιλόχειο κατάθλιψη που βιώνει αυτή η μητέρα
Μέχρι που...
Το βιβλίο ξεκίνα με ένα φόνο.
Αυτό φυσικά στην συνέχεια ξεκαθαρίζει ότι το βιβλίο δεν ανήκει στην αστυνομική λογοτεχνία.
Για μένα το βιβλίο αυτό είναι μαθήματα ζωής.
Η ανεργία.
Η μοναξιά που τυφλώνει τους ανθρώπους και τους φέρνει στα όρια της κατάθλιψης.
Τα "κλειστά μάτια" που έχουν οι γονείς ώστε να μην χάσουν την βολή τους.
Η ανεργία που κατακλύζει ένα μεγάλο ποσοστό στις μέρες μας
και
η ανάγκη για ανθρωπιά.
Αυτά είναι τα περισσότερα θέματα που αναφέρει η συγγραφέας.
Δυο γονείς που βολευτήκαν κατά με στην υπηρεσία της νταντάς που έγινε 'το άλλο τους μισό" και ξαφνικά κάπου στο τέλος απλά άρχισαν να βλέπουν την αλήθεια πίσω από το πέπλο της φωλιάς που είχαν φτιάξει.
Και το πλήρωσαν.
Ο καθένας ξεχωριστά με θύματα τα δυο παιδιά τους.
Η Λουίζ ( η νταντά) άρχισε να χάνεται στην λήθη του μυαλού της. Σε ένα κόσμο που της ανήκαν όλα μα και το τίποτα.
Οι γονείς που έβαλαν παρωπίδες για να νιώθουν ελεύθεροι και ευτυχισμένοι χωρίς καν να βλέπουν τα σημάδια του φρικτού τέλους.
Τα παιδιά
Τα παιδιά που αναζητούσαν αγάπη και ο Θάνατος δε τα στεναχώρησε, τους αγκάλιασε όπως θα έπρεπε να κάνει η μητέρα τους.
Τελικά σε ποιους πρέπει να εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας;
Και τελικά γιατί αυτές οι ψυχούλες πέθαναν;
Τέλειωσα το βιβλίο στις 4 τα ξημερώματα και αναρωτιόμουν μέχρι αυτή την ώρα για πιο λόγο έγινε ο φόνος.
Η εκδίκηση λοιπόν.
Δε θέλω να το αναλύσω περισσότερο για να μην κάνω σπόιλερ.
Ωστόσο κάποια κομμάτια του βιβλίου ήταν λίγο κουραστικά αλλά δε με ενόχλησαν γιατί δε έμεινα σε αυτά αλλά στην ουσία και την πραγματικότητα αυτού του σκληρού βιβλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου