ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΗ ΔΟΥΡΓΟΥΤΗ
Βιογραφικό: Η Εύη Δουργούτη γεννήθηκε το 1992. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού
τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Είναι παντρεμένη κι έχει δύο
κόρες. Από πολύ μικρή αγαπούσε τη λογοτεχνία και πειραματιζόταν με διάφορες
μορφές γραπτού λόγου. Διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις.
«Ο χορός της φωτιάς» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις
εκδόσεις Πνοή.
Προφίλ στο Facebook:
Οπισθόφυλλο: Η Ευτυχία, πληγωμένη και απογοητευμένη, στην προσπάθειά της να μαζέψει
δυνάμεις και να ξαναχτίσει τη ζωή της σε νέα θεμέλια, καταφεύγει στο ακριτικό
χωριό της γιαγιάς της. Την ίδια στιγμή, η Γεωργία φτάνει στο χωριό αναζητώντας
τη βιολογική της οικογένεια και ψάχνοντας απαντήσεις για το παρελθόν.
Η μοίρα τις οδηγεί
ταυτόχρονα στο κατώφλι μιας ηλικιωμένης γυναίκας, λαβωμένης από τα χτυπήματα
της ζωής. Η αποκάλυψη των μυστικών που ταλανίζουν την ψυχή της είναι
μονόδρομος. Το πέπλο της πλάνης με το οποίο είναι καλυμμένες οι ζωές των δυο
νεαρών γυναικών πέφτει, και η αλήθεια τις φέρνει
αντιμέτωπες με μια σκληρή πραγματικότητα.
Γύρω τους μια
φωτιά, η ίδια που σημάδεψε τις ζωές τους στο ξεκίνημά τους. Παραμονεύει
απειλητική, έτοιμη να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο που ξεκίνησε πριν από
καιρό: να χορέψει τον τελευταίο της χορό. Θα καταφέρουν οι τρεις γυναίκες να τα
βάλουν μαζί της και να βγουν νικήτριες από την άνιση μάχη;
Κυρία Δουργούτη, μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί διηγήματά σας που έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις και ένα μυθιστόρημα. Τι σημαίνει η γραφή για εσάς και πότε ξεκίνησε η σχέση σας μαζί της;
Η γραφή για εμένα είναι μία διέξοδος από
την καθημερινότητα μα κι ένας τρόπος βαθύτερης γνωριμίας με τον ίδιο μου τον
εαυτό. Το μικρόβιό της υπήρχε από πάντα μέσα μου γι’ αυτό και η σχέση μου μαζί
της ξεκίνησε πολύ νωρίς, όταν ήμουν μαθήτρια δημοτικού κι έγραφα μικρά θεατρικά
έργα για τις σχολικές καλοκαιρινές παραστάσεις αλλά και μικρές ιστορίες για τα
παιχνίδια που διοργάνωνε τότε η Παιδική Δημοτική Βιβλιοθήκη. Αργότερα συνέχισα
με διηγήματα, παιδικά παραμύθια και μερικά ποιήματα μέχρι να φτάσω στο
μυθιστόρημα.
Στα βιβλία
πολλές φορές οι αναγνώστες αναζητούν το μήνυμα που ο συγγραφέας θέλει να
μεταφέρει. Στο νέο σας μυθιστόρημα υπάρχει κάποιο μήνυμα και, αν ναι, ποιο
είναι αυτό;
«Τίποτα δεν μένει κρυφό για πάντα και
κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του». Αυτό είναι το μήνυμα του βιβλίου.
Μας κάνει να αναρωτηθούμε μήπως έχουμε κι εμείς κρυμμένα μυστικά και κατά πόσο
αυτά θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα παιδιά μας; Καλώς ή κακώς, οι αμαρτίες των
γονέων πάντα θα παιδεύουν τα τέκνα.
Τι σας ώθησε να γράψετε τη συγκεκριμένη
ιστορία;
Ο άντρας μου! Ήταν εκείνος που με
ενθάρρυνε, που μου είπε «Μπορείς! Κυνήγα το όνειρό σου!» Η συγκεκριμένη ιστορία
υπήρχε στο μυαλό μου με μια πολύ απλή μορφή: η ιστορία μιας υιοθετημένης
κοπέλας που ψάχνει τις ρίζες της. Και μετά από αυτήν την ενθάρρυνση, αποφάσισα
να στρωθώ στο γράψιμο ώσπου έφτασα να κρατάω στα χέρια μου μια ολόκληρη ιστορία
γεμάτη ανατροπές.
Ποιο
ήταν το πρώτο συναίσθημα και ποια η πρώτη εικόνα που σας ήρθε στο μυαλό
όταν γράψατε την λέξη ΤΕΛΟΣ;
Το πρώτο συναίσθημα ήταν ο ενθουσιασμός!
Ενθουσιασμός γιατί κατάφερα να φτάσω στο τέλος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα
τολμήσει να γράψω κάτι τόσο μεγάλο. Η συγγραφή ενός μυθιστορήματος απαιτεί
οργάνωση στη γραφή και συνοχή στην ιστορία και δεν ήξερα αν θα καταφέρω να
πλέξω σωστά μια τόσο μεγάλη ιστορία σε σχέση με τα διηγήματα και τα παραμύθια
που είχα γράψει ως τότε. Και φυσικά αμέσως το έκανα εικόνα σα βιβλίο στα χέρια
μου, προσπάθησα να φανταστώ πώς θα είναι το εξώφυλλό του ή η μυρωδιά των
σελίδων του. Η πραγματικότητα βέβαια ξεπέρασε κατά πολύ τη φαντασία μου!
Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου
σας; Σκοπεύετε να συνεχίσετε με το ίδιο είδος λογοτεχνίας;
Το συγκεκριμένο βιβλίο «Ο χορός της
φωτιάς» ολοκληρώθηκε σε οχτώ μήνες. Θα συνεχίσω με το ίδιο είδος γιατί θεωρώ
πως είναι αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο, είναι και το είδος που προτιμώ να
διαβάζω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποκλείω όλα τα άλλα. Άλλωστε έχω ήδη
ετοιμάσει και δύο σχεδιαγράμματα, ενός αστυνομικού μυθιστορήματος κι ενός
ψυχολογικού θρίλερ, ωστόσο θεωρώ πως δεν έχει φτάσει ακόμα η κατάλληλη στιγμή
για να πάρουν σάρκα και οστά.
Πρόσφατα
είδα μια έμμετρη σάτιρα που έχετε γράψει. Ποια από τα είδη γραφής πιστεύετε πως
σας εκφράζει περισσότερο ως άνθρωπο;
Με εκφράζει αυτό που την εκάστοτε στιγμή
κεντρίζει το ενδιαφέρον μου ανάλογα με τα βιώματά μου αλλά και τις πνευματικές
μου ανάγκες. Ωστόσο θεωρώ πως κλίνω λίγο περισσότερο προς τον πεζό λόγο.
Από πού αντλείτε έμπνευση;
Από τα πάντα. Αρκεί μια εικόνα, μια
λέξη, μια μελωδία ακόμα και η ίδια η ζωή, η οποία έχει αποδειχτεί άλλωστε πως
γράφει τα πιο παράδοξα σενάρια.
Ποιο είναι
το ομορφότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή ενός συγγραφέα;
Η επιτυχία! Να αγαπηθεί το βιβλίο του
από πολύ κόσμο! Αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και το κίνητρο και η πηγή δύναμης
για να συνεχίσει ένας συγγραφέας.
Σκέψεις για επόμενο μυθιστόρημα;
Το επόμενο μυθιστόρημά μου ευελπιστώ πως
θα ολοκληρωθεί σύντομα. Είναι μια ιστορία εμπνευσμένη κατά το ήμισυ από αληθινά
γεγονότα, από μια δύσκολη παιδική ηλικία, σημαδεμένη από την πρώτη στιγμή από
τραυματικά γεγονότα και απώλειες, και συνεχίζει μ’ ένα μεγάλο και ανεκπλήρωτο
(;) έρωτα που βασίζεται κυρίως στη μυθοπλασία. Ωστόσο είναι πολύ νωρίς για να
γνωρίζω αν θα φτάσει στην έκδοση.
Κλείνοντας
και αφού σας ευχαριστήσω πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε για να
απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο μου, θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα που να
απευθύνεται σε όλους όσους δεν διαβάζουν λογοτεχνία προκειμένου αυτό το μήνυμα
να λειτουργήσει ως προτροπή για να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο του βιβλίου…
Κάπου διάβασα μια φράση που νομίζω πως
τα λέει όλα με λίγες μόνο λέξεις: «Όσοι διαβάζουν ζουν πολλές ζωές, οι
υπόλοιποι ζουν μόνο μία». Ορίστε λοιπόν ο καλύτερος τρόπος για να ξεφύγει το
μυαλό από τη δύσκολη καθημερινότητα: Ένα βιβλίο! Αν γίνει η αρχή δύσκολα
κάποιος ξεκολλάει!
Σας ευχαριστώ θερμά κι εγώ κι εύχομαι
μέσα από την καρδιά μου ό,τι καλύτερο!
Για το Βιβλίο της Παρέας
Λίτσα
Λαμπρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου