ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ
Βιογραφικό: Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ γεννήθηκε στην
Άρτα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιοτεχνολογία και εργάστηκε επί σειρά
ετών στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό χώρο και
παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, που αποτελεί και τη μεγάλη αγάπη της. Έχει
ταξιδέψει αρκετά, μιλάει τέσσερις γλώσσες και ερασιτεχνικά ασχολείται με το
αργεντίνικο τάνγκο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Έχει διακριθεί σε
διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει θεατρικά έργα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΚΟΥΜΚΟΥΑΤ – ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΡΙΖΩΣΕ Η ΑΓΑΠΗ και
ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ.
Οπισθόφυλλο: Στα τέλη του 19ου αιώνα, δύο αδελφικές
φίλες, η Αμάντα και η Κλημεντίνη, περνούν μαζί τα καλοκαίρια τους στην Κέρκυρα,
όπου μοιράζονται τα μυστικά και τα όνειρά τους. Κάποια στιγμή, οι δρόμοι τους
θα χωρίσουν. Η μία, θυμωμένη από τον έρωτα, προσπαθεί να ξεχάσει. Η άλλη,
πληγωμένη από τον έρωτα, μετατρέπει τον πόνο της σε δημιουργικότητα,
προκειμένου να καταφέρει να ανοίξει το δικό της ξενοδοχείο στην Κηφισιά.
Έπειτα από χρόνια, οι δύο γυναίκες θα συναντηθούν στο Πριγκιπότο για να
ζήσουν πάλι μια κοινή ζωή, γεμάτη από τα μυστικά του παρελθόντος αλλά κι αυτά
που έρχονται να τις ενώσουν ξανά. Μα όταν ο θυμός του έρωτα ζωντανέψει εκ νέου,
τότε θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και για τις δύο. Επειδή αυτό που δεν μπορούν
να καταλάβουν μέχρι το τέλος είναι ποια από τις δύο θα πέσει θύμα στα βέλη του…
Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται από το 1878 μέχρι το 1898 στην Κέρκυρα και
κατόπιν στην Κηφισιά της μπελ επόκ. Μια γυναίκα που προσπαθεί να επιβιώσει σε
μια ανδροκρατούμενη κοινωνία. Και ο έρωτας∙ ο παράνομος, που δεν έχει λόγο
άνθησης, αλλά έχει λόγο ύπαρξης.
Βίντεο
κλίπ του βιβλίου:
Ποιά είναι η κυριότερη πηγή
έμπνευσης σας και τι σας έκανε να ξεκινήσετε τη συγκεκριμένη ιστορία?
Για το συγκεκριμένο βιβλίο δεν υπήρχε
κάποια αφορμή την οποία θα μπορούσα να προσδιορίσω! Πάντα ήθελα να γράψω για
ένα ξενοδοχείο πολυτελές όπως τα πρώτα που δημιουργήθηκαν στην Μπελ Εποκ στην
Κηφισιά καθώς με γοήτευε πολύ η ιδέα να περιηγηθώ σε αυτές τις ιστορίες.
Ταυτόχρονα στο μυαλό μου χρόνια τώρα έχτιζα μια ηρωίδα σαν την Κλημεντίνη που
μετέφρασε την ρομαντική πλευρά της ζωής σε πρακτική ώστε να πετύχει με όλα τα
ελλείμματα της βέβαια. Όπως μου συμβαίνει συνήθως τελικά όταν ήρθε ο τίτλος στο
νου μου, αμέσως άρχισε να ξεδιπλώνεται η ιστορία στο μυαλό μου εμπλουτισμένη με
τους συμβολισμούς που αγαπώ να εξερευνώ!
Τι ελπίζετε να αποκομίσει κάποιος διαβάζοντας
το ΄΄ΠΡΙΓΚΙΠΟΤΟ΄΄?
Καταρχάς να
νιώσει ότι διαβάζει ένα παραμύθι για μεγάλους και να του μείνει η ατμόσφαιρα
που δημιουργείται από την αισιοδοξία πως ότι βάλει ένας άνθρωπος στο νου του,
ακόμα και το πιο δύσκολο πράγμα μπορεί να το καταφέρει. Στη συνέχεια καθώς
είναι πολλά τα μηνύματα που δίνει η κάθε προσωπικότητα, θα ήθελα να του μείνει
το δίστιχο που βρίσκεται στην αρχή του βιβλίου που λέει «να τον φοβάσαι τον
θυμό του έρωτα». Και αυτό γιατί μέσα από το βιβλίο διερευνάται η ευρεία έννοια
του έρωτα και των άκρων στα οποία μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος αν κινδυνεύει
το πάθος του οποίο και αν είναι αυτό, έμψυχο ή άψυχο.
Τι είναι πιο σημαντικό σε μια
ιστορία? Ο πρωταγωνιστής , οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής?
Κατά την
γνώμη μου όλα αυτά αν παίζουν ρόλο στην πλοκή. Οι πρωταγωνιστές σίγουρα τραβάνε
τον μίτο που ξετυλίγει την ιστορία όμως αν δεν πλαισιώνονται από τους
υπόλοιπους χαρακτήρες δεν δημιουργείται το δίπολο δράσης-αντίδρασης που είναι
και στην ουσία η πλοκή. Κάθε ιστορία που διαδραματίζεται μέσα σε ένα κοινωνικό
σύνολο χτίζεται από μια πληθώρα ηρώων και καμία φορά ο πιο ασήμαντος μπορεί να
παίζει και τον πιο κομβικό ρόλο!
Σε ποιά πρόσωπα των βιβλίων σας
βλέπουμε στοιχεία του εαυτού σας και της προσωπικότητα σας?
Σίγουρα σε
όλα! Δεν νομίζω πως μπορώ να αποστασιοποιηθώ από τους χαρακτήρες και να μην
τους δανείσω σκέψεις μου, εκφράσεις μου, αναζητήσεις ή προβληματισμούς μου, να
μην καθρεφτίζω σε αυτούς θετικά και αρνητικά μου στοιχεία. Άλλωστε το
αποτέλεσμα της έρευνας μου για κάθε βιβλίο είναι στην ουσία προέκταση της
σκέψης μου, έτσι με αυτήν την έννοια όλοι έχουν την προσωπική μου σφραγίδα.
Τι είναι πιο κρίσιμο για την
επίτευξη ενός καλού βιβλίου ? Η ικανότητα γραφής , η φαντασία ή η σκληρή
δουλειά?
Πολύ σωστά το
θέσατε και ακριβώς με την λογική σειρά που χρησιμοποιώ! Η ικανότητα γραφής που
την εξελίσσω με πολύ διάβασμα και επισταμένη μελέτη, κατόπιν η φαντασία που την
αφήνω ελεύθερη να με πάει όπου θέλει αλλά ταυτόχρονα την εμπλουτίζω με εικόνες
και ερεθίσματα και φυσικά η σκληρή δουλειά πάνω σε κάθε τι που καταπιάνομαι.
Πολύ και πολύπλευρο διάβασμα, ώρες πάνω από το κείμενο και την έρευνα,
συγκέντρωση και ενδυνάμωση της μνήμης και συμβουλές από τους ανθρώπους μου και
τους αναγνώστες!
Ποιό είναι το ποιό σημαντικό πράγμα που
αποκομίσατε από τη συγγραφή των βιβλίων σας?
Η κατανόηση
πως η συγγραφή είναι ένας εποικοδομητικός διάλογος με τους ανθρώπους που μπορεί
να με εξελίξει και να απαλύνει την μοναξιά την υπαρξιακή που αισθανόμαστε όλοι
μας κατά καιρούς! Αποκόμισα την ελευθερία να βρω ένα νέο τρόπο να εξερευνώ
συμπεριφορές μέσα από τους ήρωες μου, να μεταφέρομαι σε μια άλλη πραγματικότητα
και φυσικά να διαβάσω πολύ και να οδηγήσω σε καινούρια μονοπάτια! Και το
σημαντικότερο: φίλους πολλούς φίλους αναγνώστες που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για
διάβασμα!
Έχετε σκεφτεί κάποια από τις ιστορίες των
βιβλίων σας ως θεατρικό έργο ή κινηματογραφική ταινία?
Πολλές φορές! Κάθε
φορά που περιηγούμαι σε μια ιστορία μου στην ουσία την βιώνω με αυτό τον τρόπο!
Σαν να την βλέπω μπροστά μου σε ταινία ή σε θέατρο! Τόσο πολύ που στο μυαλό μου
ήδη υπάρχουν σε αυτήν την μορφή! Πάντα το ονειρεύεσαι αυτό καθώς είναι η
ευκαιρία να το ζήσεις και εσύ υπό το πρίσμα κάποιας άλλης οπτικής!
Πώς είναι η ζωή ενός Λογοτέχνη στα
χρόνια της κρίσης?
Πάνω κάτω σαν
όλων των υπολοίπων ανθρώπων αν μιλήσω προσωπικά. Αυτές οι δύσκολες εποχές σαφώς
δίνουν κίνητρο να σκεφτείς και να χτίζεις ιστορίες που θα βοηθήσουν τον
αναγνώστη να ταξιδέψει και να ξεχαστεί, όμως παράλληλα θλίβουν και την
ρομαντική πλευρά μας που είναι πιο ευαίσθητη! Όπως όλοι, έτσι και εγώ βιώνω την
κρίση ερχόμενη πιο κοντά στην οικογένεια μου προσπαθώντας να τα καταφέρουμε ως
ομάδα. Παράλληλα η συγγραφέας μέσα μου ονειρεύεται ένα πιο ευτυχισμένο κόσμο
και ελπίζει να υπάρχει πάντα η δυνατότητα να καταφεύγουμε σε ένα βιβλίο για να
παίρνουμε θάρρος!
Είστε από εκείνους τους συγγραφείς
που κουβαλάνε πάντα μαζί τους και ένα μπλοκάκι για να μην ξεχάσουν την
καινούρια ιδέα τους? Πως αρχίσατε να γράφετε?
Άρχισα να
γράφω από πολύ μικρή! Τώρα πια, ναι, έχω ένα σημειωματάριο παντού μαζί μου,
κυρίως όμως για να γράφω λέξεις κλειδιά που μου έρχονται ή ποιήματα που μου
έρχονται στο μυαλό. Συνήθως ως σημεία των καιρών, θα σας εκμυστηρευτώ και εγώ
πως για να καταγράψω μια ιδέα που μου έρχεται στο μυαλό καταφεύγω στην εύκολη
λύση του κινητού...
Για το τέλος θα θέλατε να
μοιραστείτε μια βαθύτερη σκέψη σας με τους αναγνώστες σας?
Θα ήθελα να
μοιραστώ πως η πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνάω και η τελευταία πλέον αφορούν την
υγεία των δικών μου ανθρώπων και πως προσπαθώ να μην ξεχνώ να ευγνωμονώ για τις
ήρεμες μέρες που μπορεί να ζω. Και την αγωνία μου να έρθει η νέα γενιά κοντά
στο βιβλίο. Και τέλος το σημαντικότερο, η σκέψη που κάνω πολύ συχνά μέσα στην
ημέρα είναι να θυμάμαι να δείχνω χαρούμενη γιατί πάντα υπάρχει κάποιος λόγος να
μας κάνει χαρούμενους και να μας γεμίζει αισιοδοξία και αξίζει να τον
βρίσκουμε. Για όλα τα υπόλοιπα, τα δύσκολα ας είμαστε ενωμένοι και όλοι μαζί θα
τα καταφέρουμε!
Σας ευχαριστώ για την υπέροχη
συνέντευξη.
Για το Βιβλίο
της Παρέας
Λίτσα Λαμπρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου