"Η μεγαλύτερη επιβράβευση του συγγραφέα θεωρώ πως είναι το να αγγίξει έστω και μια χορδή στην καρδιά του αναγνώστη." ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΕΥΘΥΜΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ΜΑΡΑΚΗ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΜΕ  ΤΗΝ 

ΕΥΘΥΜΙΑ  ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ   ΜΑΡΑΚΗ

Βιογραφικό:  Η Ευθυμία Αθανασιάδου Μαράκη γεννήθηκε το 1959 στην πόλη των Σερρών. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή της και μέχρι την ηλικία των έξη μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Γερμανία. Μετά την επιστροφή της στην γενέτειρά της αποφοιτά από το Οικονομικό Λύκειο και περνάει στις εξετάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας το 1979 και από τότε εγκαθίσταται μόνιμα στην Αθήνα. Υπηρετεί 29 χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία και αποστρατεύεται με το βαθμό του Σμηναγού.

Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.

Το 2008 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο και ύστερα ακολούθησαν και τα υπόλοιπα…

Προφίλ στο Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=100001091790280

Οπισθόφυλλο: Η Θεοδώρα έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια. Έπρεπε να μεγαλώσει την αδερφή της, να βοηθήσει τη μάνα της, να πάρει ακόμη και το ρόλο του πατέρα που έφυγε νωρίς από κοντά τους. Όμως, δεν σταμάτησε να διεκδικεί τα όνειρά της. Αποφάσισε να σπουδάσει και να πάει ενάντια στα πρέπει της κλειστής κοινωνίας, σκληραίνοντας τη στάση της απέναντι στη ζωή που ήθελε να τη λυγίσει.
Ωστόσο, όταν ο έρωτας της χτύπησε απρόσμενα την πόρτα, εκείνη έκανε το λάθος να ακολουθήσει την καρδιά της. Μέσα από το καρδιοχτύπι γεννήθηκε ο καρπός μιας μεγάλης αγάπης. Η αποκάλυψη της ταυτότητας του αγαπημένου της, όμως, την οδηγεί σε δρόμους που δεν φανταζόταν ποτέ της πως θα διαβεί. Η αγάπη χάθηκε μέσα από τα χέρια της γιατί έπρεπε να προστατέψει την οικογένειά της. Μόνη διέξοδος, η φυγή...
Τριάντα χρόνια μετά, η Λυδία κρατάει στα χέρια της το ημερολόγιο της θείας της και ένα κλειδί. Ο θάνατός της δεν τη συγκίνησε σχεδόν καθόλου. Ζούσε χρόνια στην Αμερική και ήταν πάντα απόμακρη από όλους, σαν να μην την ένοιαζαν οι άνθρωποι. Διαβάζοντάς το, ανακαλύπτει την αλήθεια της και όλα όσα αρνιόταν να παραδεχτεί. Μια ιστορία που δείχνει πως το πραγματικό πρόσωπο της ζωής πολλές φορές είναι τόσο σκληρό, που δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. Η ιστορία μιας γυναίκας που αγάπησε πραγματικά και πληγώθηκε τόσο πολύ, που έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεφύγει. Μπορεί η ιστορία της να σβήστηκε από τις μνήμες όλων, όχι όμως και από την καρδιά της. Γιατί όπου κι αν πας, αυτό που νιώθεις θα σε ακολουθεί για πάντα. 

Κρητική του βιβλίου:  

 ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΗΣΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ", ΕΥΘΥΜΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ, εκδόσεις ΕΞΗ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

https://www.koukidaki.gr/2019/07/oneira-kratisa-mena.html?fbclid=IwAR2dYW3FXMmmRIo-0MYgSAG7J6EZqkRwWUjKBQ-vQbE39BrZCWsS7tvm5Yo

Πώς σας ήρθε η ιδέα για τη συγκεκριμένη ιστορία? Ήταν κάποιο ταξίδι σας που σας ενέπνευσε ή κάτι άλλο?

Η ιστορία του βιβλίου μου «Τα όνειρα που κράτησα για μένα» είναι εμπνευσμένη εν μέρη από τις ζωές δύο ανθρώπων που γνωρίζω. Κάποια γεγονότα της ζωής τους τύχαινε να μοιάζουν και όταν τα άκουσα σκέφτηκα πως η ζωή πάντα μπορεί να ξεπεράσει και την πιο ζωηρή φαντασία. Υπάρχουν φορές που η έμπνευση έρχεται τόσο δυνατά από τους ανθρώπους που προσωπικά δεν μπορώ να μην μεταφέρω τις ιστορίες τους στο χαρτί.

Τι είδους έρευνα κάνετε πριν και κατά τη συγγραφή των βιβλίων σας, ειδικότερα όσων βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα? Επικεντρώνεστε στη συλλογή πληροφοριών και την παρατήρηση, ή σε προσωπικά σας βιώματα και εμπειρίες τα οποία ενσωματώνεται στη μυθοπλασία σας?

Η έρευνα που κάνω σε κάθε βιβλίο συνήθως διαφέρει ,ανάλογα το θέμα που αναπτύσσω κάθε φορά. Στο βιβλίο μου «Παράθυρο στο χρόνο» το οποίο βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα η έρευνα έγινε εξονυχιστικά ,καθώς η αναφορά μου στη Μικρασιατική καταστροφή αλλά και η πραγματική ιστορία των  προγόνων μου που μετανάστευσαν από την Καππαδοκία στην Ελλάδα και η μετέπειτα πορεία τους,  ο εμφύλιος πόλεμος με το παιδομάζωμα, ήταν γεγονότα που εκτός από την ιστορική αναζήτηση που έκανα ,έπρεπε να συλλέξω πληροφορίες από τα συγγενικά μου πρόσωπα ,τα οποία ήταν και οι ήρωες του βιβλίου μου.

Τα στοιχεία έρωτας και γυναίκα δε λείπουν από την μυθοπλασία. Τι ρόλο έχει ο έρωτας στη ζωή σας?

Πως μπορεί να λείπει ο έρωτας από τη μυθοπλασία αφού η ζωή η ίδια είναι ο έρωτας . Χωρίς τον έρωτα δεν μπορεί να υπάρξει ζωή. Για μένα ο αληθινός έρωτας δυστυχώς έφυγε νωρίς, αλλά έρωτας μπορεί να είναι ο ήλιος που βγαίνει το πρωί, μια βόλτα στη θάλασσα, ένα λουλούδι, μια ανάμνηση που κάνει τη καρδιά να χτυπά δυνατά, μια αγκαλιά από τα εγγόνια μου. Έρωτας είναι ότι σε γεμίζει με ζωή.

Υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από την ιστορία του βιβλίου σας? και ποια είναι αυτά?

Το βιβλίο «τα όνειρα που κράτησα για μένα», θα μπορούσε να έχει υπότιτλο «Η ζωή που θυσίασα για τους άλλους». Η ιστορία της δυναμικής Ντόρας περνάει στον αναγνώστη το μήνυμα πως όσο σκληρό πρόσωπο κι αν δείχνει να έχει κάποιος ,πολλές φορές είναι ένα προσωπείο που φοράει ,ώστε να κρύψει ένα πρόσωπο που κανένας δεν μπορεί να φανταστεί πως υπάρχει από μέσα. Θέλοντας να ξεφύγει από τη σκληρή κοινωνία του χωριού, γίνεται η ίδια σκληρή, θυσιάζοντας για πάντα την καρδιά της ,ώστε να προστατέψει τους άλλους. Η αδερφική αγάπη επικρατεί και όμως κάπου εκεί ανάμεσα θα έρθει να υπάρξει μια προδοσία. Μπορούμε άραγε να ζήσουμε βγάζοντας για πάντα τον έρωτα από τη ζωή μας; H καρδιά ή η λογική είναι η κινητήριος δύναμη για ζωή; Kαι εν κατακλείδι οι αποφάσεις που παίρνουμε για εμάς επηρεάζουν μόνο τη δική μας ζωή, ή αποφασίζουμε και για τις ζωές των άλλων; Ερωτήματα που θέτει το βιβλίο και ο αναγνώστης καλείται να απαντήσει.

Σε ποια από τα πρόσωπα των βιβλίων σας βλέπουμε στοιχεία του εαυτού σας και της προσωπικότητα σας?

Οι ήρωες των βιβλίων μου διαφέρουν μεταξύ τους κατά πολύ. Υπάρχουν βέβαια κοινά στοιχεία στις προσωπικότητες κάποιων από αυτούς, όπως για παράδειγμα η υπομονή ,η ανοχή, η δοτικότητα τα οποία μπορώ να πω πως πηγάζουν από μένα και τα μεταφέρω στους ήρωές μου. Απο κει και πέρα ,κατά έναν μαγικό τρόπο ,οι ήρωες λες και παίρνουν σάρκα και οστά αποκτούν τη δική τους προσωπικότητα και ίσως στην πορεία ανάλογα με τις καταστάσεις που περνούν ,αλλάζουν.     

Ποιος είναι ο ήρωας από τα βιβλία σας που αγαπάτε περισσότερο και γιατί?

Όλοι οι ήρωες των βιβλίων μου είναι μοναδικοί στα μάτια μου και στην καρδιά μου ,όμως ξεχωριστή θέση κατέχει η Αρετή ,η ηρωίδα από το βιβλίο μου «Στο σεντούκι της ψυχής μου». Η Αρετή, παρ’ όλες τις κακουχίες και το σκληρό πρόσωπο που της έδειξε η ζωή από μικρή ηλικία ,δεν σταμάτησε λεπτό να αγωνίζεται ,να είναι μαχήτρια στη ζωής και να θέτει στόχους έως τα αστέρια. Τα αποθέματα ψυχικής δύναμης που είχε η Αρετή δεν τελειώνουν ποτέ έως ότου υλοποιήσει όλα τα όνειρά της, και όλα αυτά έχοντας στην καρδιά της μόνο απέραντη αγάπη και καλοσύνη για όλα.

Όταν γράφεται ένα βιβλίο απομονώνεστε. Έχετε κάποιο ειδικό χώρο, θέλετε απόλυτη ησυχία για να μπορέσετε να γράφεται χωρίς διακοπές ή δε σας ενοχλεί ο κόσμος και αν θα επιχειρούσατε ποτέ να γράψετε βιβλίο παρέα με άλλους συγγραφείς?

Όταν γράφω υπάρχει απόλυτη ησυχία έτσι κι αλλιώς γιατί συνήθως είναι πολύ νωρίς το πρωί .Βέβαια ,αν κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα με επισκεφτεί η έμπνευση ,θα κάτσω στο γραφείο μου και θα γράψω.  Συνήθως επιθυμώ να είμαι μόνη με ησυχία, ώστε να μην αποσπάται η προσοχή μου από άλλα πράγματα. Για το αν θα μπορούσα να συνεργαστώ με κάποιον άλλον συγγραφέα, δεν μπορώ να το γνωρίζω, φυσικά δεν αποκλείω και κάτι τέτοιο ,μέχρι τώρα όμως δεν έχει συμβεί.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο διαβάζοντας το σε έκανε να δεις δηλαδή τον κόσμο κάτω από μια διαφορετική οπτική? Αν ναι ποιο είναι το βιβλίο αυτό?

Τα βιβλία του Λέο Μπουσκάλια και ειδικά το να ζεις, να αγαπάς ,να μαθαίνεις ,το οποίο ήταν και το πρώτο που διάβασα από τον συγκεκριμένο και ακολούθησαν φυσικά όλα τα υπόλοιπα βιβλία του. «Να ζεις: να κάνεις λάθη, να πέφτεις, να ξανασηκώνεσαι, να αναρωτιέσαι, να βιώνεις νέες εμπειρίες, να αναθεωρείς . Να αγαπάς: πάντα να αγαπάς, γιατί ζωή χωρίς αγάπη είναι μισή ζωή. Το ιδανικότερο; Να αγαπάς και να αγαπιέσαι ταυτόχρονα . Να μαθαίνεις: όλα είναι εμπειρίες και όλα είναι γνώση ..»

Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να γράφετε?

Ευελπιστώ και ελπίζω όσο έχω την υγεία μου να συνεχίζω να γράφω. Η συγγραφή είναι αυτό που με γεμίζει, μου δίνει δύναμη, με κάνει να ταξιδεύω ,να δημιουργώ νέους κόσμους, νέες ιστορίες.

 
Πείτε μας κάτι που θα θέλατε να ξέρει για εσάς το αναγνωστικό κοινό και οι θαυμαστές σας.

  Πως ότι γράφω ελπίζω να αφήνει έστω και ένα μικρό λιθαράκι στην ψυχή των αναγνωστών. Η μεγαλύτερη επιβράβευση του συγγραφέα θεωρώ πως είναι το να αγγίξει έστω και μια χορδή στην καρδιά του αναγνώστη. Αυτό είναι που με γεμίζει ως συγγραφέα και ως άνθρωπο.

Για το βιβλίο της παρέας

                                                                                                                       Λίτσα Λαμπρακοπούλου