Συνεχίζουμε να διαβάζουμε.
Μετά το δυστοπικό βιβλίο του Καζούο Ισιγκούρο, Μη μ' αφήσεις ποτέ, που σας πρότεινα πριν από λίγες μέρες, έρχομαι να προσθέσω ένα άλλο δυστοπικό (εσείς το ζητήσατε) βιβλίο:
Ίαν Μακ Γιούναν, Μηχανές σαν κι εμένα.
Θα ξεκινήσω με μια θέση που εκφέρεται από τον συγγραφέα μέσα στην αφήγηση: "Σχεδόν ό,τι διάβασα από την παγκόσμια λογοτεχνία περιγράφει την ανθρώπινη αποτυχία στις διάφορες εκφάνσεις της- αποτυχία στην κατανόηση, στη σύνεση, στη σοφία, στις σωστές σχέσεις. Στη γνώση, στην εντιμότητα, στην καλοσύνη, στην αυτεπίγνωση. Έξοχες αποτυπώσεις φόνου, σκληρότητας, απληστίας, ανοησίας, αυταπάτης και πάνω απ' όλα βαθιάς παρερμηνείας των άλλων ανθρώπων".
Αυτό ουσιαστικά είναι το θέμα του βιβλίου. Ο Τσάρλι, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται με κάποια χρήματα και αποφασίζει να αγοράσει ένα από τα εικοσιπέντε ανθρωποειδή που έχουν κατασκευαστεί (δώδεκα Αδάμ και δεκατρείς Εύες). Ζει σε ένα διαμέρισμα όπου ασχολείται όλη μέρα με την αγορά και πώληση μετοχών μέσω του υπολογιστή του, ενώ στον επάνω όροφο ζει η Μιράντα με την οποία δημιουργεί μια ιδιότυπη σχέση. Ο Αδάμ πρέπει να φορτιστεί με ορισμένα χαρακτηριστικά, μέρος των οποίων πραγματοποιεί ο Τσάρλι και άλλα τόσα η Μιράντα, μη γνωρίζοντας τις ιδιότητες που έδωσε ο καθένας στον χαρακτήρα του ανθρωποειδούς.
Το ανθρωποειδές με ανεπτυγμένη τεχνητή νοημοσύνη, έχει γρήγορη πρόσβαση στα πάντα (διαβάζει όλο τον Σαίξπηρ σε μια νύχτα), αναλαμβάνει να διαχειριστεί τις μετοχές του Τσαρλς αποφέροντας του πλούτο, ενώ ο Τσαρλς βρίσκεται με άπλετο ελεύθερο χρόνο (σας θυμίζει κάτι στις μέρες μας;)
Κι ενώ ο άνθρωπος, ο απελευθερωμένος από τον πορισμό των προς το ζην, σκέφτεται :"Εμείς θα μπορούσαμε να γίνουμε σκλάβοι του άσκοπου ελεύθερου χρόνου. Και μετά; Μια γενική αναγέννηση, μια απελευθέρωση που θα μας οδηγούσε προς τον έρωτα, τη φιλία, τη φιλοσοφία, την τέχνη και την επιστήμη, τη λατρεία της φύσης, τον αθλητισμό και τα χόμπι, τις εφευρέσεις και την αναζήτηση νοήματος".
Πόσο επίκαιρο! Άραγε στον άπλετο ελεύθερο χρόνο μας λόγω του εγκλεισμού μας στο σπίτι τις δύσκολες αυτές μέρες της πανδημίας, επιδιδόμαστε στα ανωτέρω;
Δεν θέλω να προχωρήσω στις θέσεις που προτάσσει το ανθρωποειδές, για να αφήσω τον αναγνώστη να τις ανακαλύψει βήμα-βήμα. Ωστόσο, το τελικό ερώτημα είναι: Μπορεί ο άνθρωπος να φτιάξει έναν τέλειο ηθικό κόσμο; Και ποιο ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν τα ανθρωποειδή σε αυτό;
Το βιβλίο αυτό σοκάρει τις βεβαιότητές μας.
Μετά το δυστοπικό βιβλίο του Καζούο Ισιγκούρο, Μη μ' αφήσεις ποτέ, που σας πρότεινα πριν από λίγες μέρες, έρχομαι να προσθέσω ένα άλλο δυστοπικό (εσείς το ζητήσατε) βιβλίο:
Ίαν Μακ Γιούναν, Μηχανές σαν κι εμένα.
Θα ξεκινήσω με μια θέση που εκφέρεται από τον συγγραφέα μέσα στην αφήγηση: "Σχεδόν ό,τι διάβασα από την παγκόσμια λογοτεχνία περιγράφει την ανθρώπινη αποτυχία στις διάφορες εκφάνσεις της- αποτυχία στην κατανόηση, στη σύνεση, στη σοφία, στις σωστές σχέσεις. Στη γνώση, στην εντιμότητα, στην καλοσύνη, στην αυτεπίγνωση. Έξοχες αποτυπώσεις φόνου, σκληρότητας, απληστίας, ανοησίας, αυταπάτης και πάνω απ' όλα βαθιάς παρερμηνείας των άλλων ανθρώπων".
Αυτό ουσιαστικά είναι το θέμα του βιβλίου. Ο Τσάρλι, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται με κάποια χρήματα και αποφασίζει να αγοράσει ένα από τα εικοσιπέντε ανθρωποειδή που έχουν κατασκευαστεί (δώδεκα Αδάμ και δεκατρείς Εύες). Ζει σε ένα διαμέρισμα όπου ασχολείται όλη μέρα με την αγορά και πώληση μετοχών μέσω του υπολογιστή του, ενώ στον επάνω όροφο ζει η Μιράντα με την οποία δημιουργεί μια ιδιότυπη σχέση. Ο Αδάμ πρέπει να φορτιστεί με ορισμένα χαρακτηριστικά, μέρος των οποίων πραγματοποιεί ο Τσάρλι και άλλα τόσα η Μιράντα, μη γνωρίζοντας τις ιδιότητες που έδωσε ο καθένας στον χαρακτήρα του ανθρωποειδούς.
Το ανθρωποειδές με ανεπτυγμένη τεχνητή νοημοσύνη, έχει γρήγορη πρόσβαση στα πάντα (διαβάζει όλο τον Σαίξπηρ σε μια νύχτα), αναλαμβάνει να διαχειριστεί τις μετοχές του Τσαρλς αποφέροντας του πλούτο, ενώ ο Τσαρλς βρίσκεται με άπλετο ελεύθερο χρόνο (σας θυμίζει κάτι στις μέρες μας;)
Κι ενώ ο άνθρωπος, ο απελευθερωμένος από τον πορισμό των προς το ζην, σκέφτεται :"Εμείς θα μπορούσαμε να γίνουμε σκλάβοι του άσκοπου ελεύθερου χρόνου. Και μετά; Μια γενική αναγέννηση, μια απελευθέρωση που θα μας οδηγούσε προς τον έρωτα, τη φιλία, τη φιλοσοφία, την τέχνη και την επιστήμη, τη λατρεία της φύσης, τον αθλητισμό και τα χόμπι, τις εφευρέσεις και την αναζήτηση νοήματος".
Πόσο επίκαιρο! Άραγε στον άπλετο ελεύθερο χρόνο μας λόγω του εγκλεισμού μας στο σπίτι τις δύσκολες αυτές μέρες της πανδημίας, επιδιδόμαστε στα ανωτέρω;
Δεν θέλω να προχωρήσω στις θέσεις που προτάσσει το ανθρωποειδές, για να αφήσω τον αναγνώστη να τις ανακαλύψει βήμα-βήμα. Ωστόσο, το τελικό ερώτημα είναι: Μπορεί ο άνθρωπος να φτιάξει έναν τέλειο ηθικό κόσμο; Και ποιο ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν τα ανθρωποειδή σε αυτό;
Το βιβλίο αυτό σοκάρει τις βεβαιότητές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου