Συνεχίζουμε να διαβάζουμε. Αφιερωμένο στην Ιταλία που δοκιμάζεται: Μαουρίτσιο ντε Τζοβάννι, Η αίσθηση του πόνου.
Ομολογώ ότι δεν είμαι ιδιαίτερα φανατική της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ίσως επειδή δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με αυτή την κατηγορία και δεν της έχω δώσει την ευκαιρία να με κερδίσει. Θέλω να έχει κάτι παραπάνω από την αναζήτηση του δολοφόνου, από την πρόκληση του τρόμου, από το αναπάντεχο και την ανατροπή. Αυτά για μένα είναι αναμενόμενα και δεν με εντυπωσιάζουν. Και το βρήκα στο βιβλίο που σας προτείνω.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Νάπολη του 1931, περίοδο της ανόδου του φασισμού στην Ιταλία, με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Ριτσιάρντι, ο οποίος έχει ένα χάρισμα (ή κατάρα;): αισθάνεται τις τελευταίες στιγμές όσων πεθαίνουν και βλέπει το "συμβάν". Είναι ο λόγος που έχει εγκαταλείψει τη ζωή του βαρόνου και ασχολείται με την αναζήτηση των αιτίων της ανθρώπινης βίαιης απώλειας της ζωής.
Ο ρόλος του Ριτσιάρντι είναι να διαλευκάνει τη δολοφονία του μεγαλύτερου τενόρου της εποχής και προσωπικού φίλου του Μουσολίνι, ο οποίος βρίσκεται νεκρός στο καμαρίνι του την ώρα της παράστασης της όπερας "Παλιάτσοι".
Όμως ο Μουσολίνι έχει βγάλει ένα διάταγμα που αναφέρει ότι στη φασιστική Ιταλία " δεν υπάρχουν αυτοκτονίες, δεν υπάρχουν δολοφονίες, δεν υπάρχουν κλοπές και τραυματισμοί, εκτός αν είναι αναπόφευκτο και αναγκαίο. Δεν πρέπει να γίνεται τίποτα γνωστό στον κόσμο, κυρίως δεν πρέπει να μαθαίνει τίποτα ο τύπος, η φασιστική πόλη είναι καθαρή και υγιής, δεν γνωρίζει ασχήμιες. Η εικόνα του καθεστώτος πρέπει να είναι γρανιτένια, ο πολίτης δεν πρέπει να φοβάται τίποτα. Εμείς είμαστε οι φύλακες της ασφάλειας".
Ο συνδυασμός της ιστορικής συγκυρίας και της όπερας, για τους λάτρεις του είδους, καθιστούν το αστυνομικό αυτό μυθιστόρημα ιδιαίτερο και απολαυστικό.
Ομολογώ ότι δεν είμαι ιδιαίτερα φανατική της αστυνομικής λογοτεχνίας. Ίσως επειδή δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με αυτή την κατηγορία και δεν της έχω δώσει την ευκαιρία να με κερδίσει. Θέλω να έχει κάτι παραπάνω από την αναζήτηση του δολοφόνου, από την πρόκληση του τρόμου, από το αναπάντεχο και την ανατροπή. Αυτά για μένα είναι αναμενόμενα και δεν με εντυπωσιάζουν. Και το βρήκα στο βιβλίο που σας προτείνω.
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Νάπολη του 1931, περίοδο της ανόδου του φασισμού στην Ιταλία, με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Ριτσιάρντι, ο οποίος έχει ένα χάρισμα (ή κατάρα;): αισθάνεται τις τελευταίες στιγμές όσων πεθαίνουν και βλέπει το "συμβάν". Είναι ο λόγος που έχει εγκαταλείψει τη ζωή του βαρόνου και ασχολείται με την αναζήτηση των αιτίων της ανθρώπινης βίαιης απώλειας της ζωής.
Ο ρόλος του Ριτσιάρντι είναι να διαλευκάνει τη δολοφονία του μεγαλύτερου τενόρου της εποχής και προσωπικού φίλου του Μουσολίνι, ο οποίος βρίσκεται νεκρός στο καμαρίνι του την ώρα της παράστασης της όπερας "Παλιάτσοι".
Όμως ο Μουσολίνι έχει βγάλει ένα διάταγμα που αναφέρει ότι στη φασιστική Ιταλία " δεν υπάρχουν αυτοκτονίες, δεν υπάρχουν δολοφονίες, δεν υπάρχουν κλοπές και τραυματισμοί, εκτός αν είναι αναπόφευκτο και αναγκαίο. Δεν πρέπει να γίνεται τίποτα γνωστό στον κόσμο, κυρίως δεν πρέπει να μαθαίνει τίποτα ο τύπος, η φασιστική πόλη είναι καθαρή και υγιής, δεν γνωρίζει ασχήμιες. Η εικόνα του καθεστώτος πρέπει να είναι γρανιτένια, ο πολίτης δεν πρέπει να φοβάται τίποτα. Εμείς είμαστε οι φύλακες της ασφάλειας".
Ο συνδυασμός της ιστορικής συγκυρίας και της όπερας, για τους λάτρεις του είδους, καθιστούν το αστυνομικό αυτό μυθιστόρημα ιδιαίτερο και απολαυστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου