Πολλά είναι τα στοιχεία -σημεία που κάνουν ένα μυθιστόρημα στην συνείδηση του αναγνώστη επιτυχημένο . Ένα από αυτό και ίσως από τα βασικότερα είναι να νιωθεις διαβάζοντας το πως παρακολουθεις αναπαυτικά μια ταινία που σε καθηλώνει . Αυτό βίωσα με το τελευταίο βιβλίο της Μαριελεν Θεοχαρη "Παγωμένα όνειρα". Ήταν σαν να βλέπω μια ταινία δράσης , με ήρωες ερωτευσιμους και πλοκή που καθηλώνει με το μυστήριο που ανέδιδε και τις ανατροπές του .
Χωρίς διάθεση υπερβολης είναι ένα βιβλίο που από την περίληψη και το εξώφυλλο με μαγνήτισε , τοποθετώντας τον πήχυ ψηλά . Δεν διαψεύστηκα ,γιατί το περιεχόμενο του από την αρχή ως το τέλος του ήταν γεμάτο εντάσεις , ανατροπές ,αγωνία με συνοδοιπόρο τον έρωτα . Δεν το κατέταξα στα αστυνομικά . Θεωρώ πως είναι περιπέτεια ή ακόμα καλύτερα θρίλερ ψυχολογικο . Η συγγραφέας με μαεστρία στήνει την πλοκή , βάζοντας τους ήρωες να παίξουν ρόλους που σε μπερδεύουν για το αν είναι οι καλοί ή οι κακοί της υπόθεσης . Με λίγα λόγια παίζει με το μυαλό σου , ωθώντας σε να κανείς σενάρια για την ταυτότητα του δολοφόνου , τα κίνητρα του και τις πράξεις του .
Κομβικό σημείο σε όλα αυτά διαδραματίζει ο έρωτας . Διάχυτος σε όλο το βιβλίο , με έντονες πινελιές αισθησιασμού σε παρασύρει να αφεθείς στη μαγεία του .
Η Ηλεκτρα και ο Φίλιπ είναι πρόσωπα που σε μαγνητίζουν με τις πράξεις και τα συναισθήματα τους . Έντονες προσωπικότητες , με ταμπεραμέντο και δέσμιοι του περιβάλλοντος τους . Τα εμπόδια πολλά , κάποια τα βάζουν και οι ίδιοι στους εαυτούς τους . Σε ορισμενα σημεία είναι σκοτεινοί με ταπεινά κίνητρα , αλλά τελικά όλα αποσαφηνίζονται πληρως και στο τέλος τους κατανοείς και τους δικαιολογείς . Το φιναλε έχει πολλές εκπλήξεις , με κύριο άξονα αυτούς τους δυο πρωταγωνιστες και ομολογώ πως με έκανε να σκεφτώ πολλά για τη ζωή και τον παραφορο έρωτα . Αυτόν που σε ωθεί να χασεις τη λογική σου και να μην μπορείς να ελέγξεις τις πράξεις σου .
Η γραφή είναι άμεση και στρωτή . Με απλό και παραστατικό λόγο που ρεει και με διάχυτο ερωτισμό σε κάποιες σκηνές η συναρπαστική υπόθεση αναδεικνύεται περισσότερο . Η Θεοχαρη παίζει με το νου των ηρώων και του αναγνώστη και στήνει γρίφους που είναι για δυνατούς λύτες .
Με λίγα λόγια , χωρίς να θέλω να σας κουράσω , το λάτρεψα . Ξεκινήστε το ,όταν έχετε χρόνο για αναγνωση ,γιατί αλλιώς δε θα μπορείτε να ασχοληθείτε με τα καθήκοντα σας . Μπράβο στη συγγραφέα για αυτή τη δυναμική επανεμφάνιση . Γιατί όχι ; Να μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη .
Βαθμολογία :9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου