ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ
ΑΓΓΕΛΟ ΚΑΛΑΜΟΥΤΣΟ
Βιογραφικό
Ο Άγγελος Καλαμούτσος, γεννήθηκε το 1979 σε ένα όμορφο ορεινό χωριό της Αρκαδίας όπου πέρασε τα πρώτα του παιδικά χρόνια. Έζησε ένα μικρό χρονικό διάστημα στην Τρίπολη και από τα δεκαπέντε του χρόνια κατοικεί μόνιμα στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Ηλεκτρονικής του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Αθηνών, ενώ πραγματοποιεί σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό, στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Πατρών. Σήμερα εργάζεται στο τμήμα πληροφορικής πολυεθνικής εταιρίας. Τα πρώτα του λογοτεχνικά βήματα έγιναν το 2013, με την έκδοση του μυθιστορήματος «Μη φοβάσαι Μαρία» και της ποιητικής συλλογής «Απόσταγμα Ψυχής». Το μυθιστόρημά του «Ρόδα είναι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Οπισθόφυλλο
Το χειρόγραφο ενός τριαντάχρονου άνδρα που ζει σ’ έναν ιδιότυπο χώρο φιλοξενίας ατόμων με κινητικά προβλήματα φέρνει στο φως μια τρομακτική ιστορία. Το βράδυ που ο Παύλος αποφάσισε να γράψει την ιστορία της ζωής του, ένα φοβερό δίλημμα στοίχειωνε το μυαλό του. «Αξίζει να θυσιαστεί κανείς για την αγάπη, ή μήπως η αγάπη για ζωή είναι ο μόνος δρόμος;»
Πώς όμως ένας νέος, γεμάτος ζωή άνδρας, καταλήγει μόνος σ’ ένα τέτοιο μέρος; Τι πραγματικά συνέβη στη ζωή του Παύλου μέχρι εκείνο το βράδυ; Ένα γαϊτανάκι από προσωπικά βιώματα ξετυλίγεται, και ένα ένα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους. Τα μυστικά που αποκαλύπτει στο παλιό τετράδιο σοκάρουν. Η ανθρώπινη δύναμη, όταν την οδηγεί το πάθος, μοιάζει ικανή να καταφέρει τα πάντα. Ο δρόμος προς την ολοκλήρωση είναι μακρύς και γεμάτος εμπόδια, κι όταν η μέρα εκείνη πλησιάζει, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος.
Ρόδα είναι. Ποιο είναι το ερέθισμα που γέννησε στο μυαλό σας την υπόθεση του βιβλίου σας;
Είχα θυμάμαι ταλαιπωρηθεί αρκετά τον καιρό εκείνο για να βρω κάτι που να το πιστέψω καταρχήν εγώ και να χτίσω επάνω του. Είχε κυκλοφορήσει το πρώτο μου μυθιστόρημα και αναζητούσα την ιδέα για το επόμενο. Μια μέρα, μάλλον από βαρεμάρα, «ξεσκόνιζα» το αρχείο μου, το οποίο είναι γεμάτο από παλιά κείμενα, στίχους κ.τ.λ. και έπεσα επάνω σε ένα πολύ μικρό κείμενο που είχα γράψει πολλά χρόνια πριν. Πρόκειται για την εισαγωγή του βιβλίου η οποία αναφέρεται στο παιδικό όνειρο του Παύλου. Δεν θυμάμαι καν με ποια αφορμή το είχα γράψει αυτό, ούτε και τότε θυμόμουν, ωστόσο αποτέλεσε τελικά την αφορμή να συνεχίσω ουσιαστικά κάτι που είχα ξεκινήσει σε πολύ νεαρή ηλικία. Μάλλον είχε έρθει η ώρα του.
Υπάρχουν κάποια μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από την ιστορία του βιβλίου σας και αν ναι ποια είναι αυτά;
Για να είμαι ειλικρινής, όταν ξεκίνησα να γράφω, δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου που να θέλω να περάσω στον αναγνώστη, ήθελα απλά να φτιάξω μια φανταστική ιστορία που θα τον «κρατήσει». Γράφοντας, θέλοντας και μη, μπήκα στη θέση του Παύλου και ήρθα αντιμέτωπος με τον ψυχισμό ενός ανθρώπου με κινητικά προβλήματα, σε μια Ελλάδα η οποία δεν μεριμνά, συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι και αυτό ήταν ένα μεγάλο σοκ. Αν υπάρχει λοιπόν ένα σημαντικό μήνυμα που μπορεί να λάβει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο είναι η ανάγκη να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι, να μη θεωρούμε τα άτομα με κινητικά προβλήματα παρείσακτα και πάνω απ’ όλα να τα απενοχοποιήσουμε απ’ το να θεωρούν τον εαυτό τους βάρος.
Έχοντας μιλήσει και με άλλους συγγραφείς σας έχω χωρίσει σε δύο «στρατόπεδα». Υπάρχουν οι συγγραφείς που θεωρούν λάθος να βάζουν προσωπικά στοιχεία ή δεδομένα στα βιβλία τους και συγγραφείς που το θεωρούν απαραίτητο. Εσείς σε ποιο στρατόπεδο θα βάζατε τον εαυτό σας, και γιατί;
Αποφεύγω να βάζω τον εαυτό μου σε «στρατόπεδα», η κατηγοριοποίηση είναι ο ευνουχισμός της προσωπικότητας. Ούτε λάθος είναι να βάλει κάποιος προσωπικά του στοιχεία σε ένα βιβλίο ούτε υπάρχει κανένας νόμος που να το επιβάλει. Θα πω μονάχα πως δεν γίνεται να μην υπάρχουν προσωπικά βιώματα, εκτός αν κάποιος γράφει ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και πάλι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό. Το να γράψεις ένα μυθιστόρημα χωρίς να υπάρχει το παραμικρό ψείγμα του εαυτού σου μέσα του, είναι σαν να ζητήσεις από έναν εκ γενετής τυφλό να περιγράψει ένα ουράνιο τόξο.
Την περίοδο που γράφετε, μπορείτε να διαβάζετε παράλληλα άλλα βιβλία κι αν ναι, έχει τύχει να σας επηρεάσει κάποιο βιβλίο στην εξέλιξη της συγγραφής του δικού σας;
Δεν είμαι από αυτούς που θα καθίσουν και θα γράψουν ένα βιβλίο μέσα σε δυο μήνες, όχι γιατί δεν το θέλω αλλά γιατί δεν μπορώ να το κάνω. Επομένως, αφού διαρκεί καιρό η συγγραφή ενός βιβλίου, ασφαλώς θα διαβάσω και κάποια βιβλία εκείνη την περίοδο. Το να γράφω ήδη κάτι και ξαφνικά να θέλω να το αλλάξω γιατί διάβασα ένα βιβλίο και μου άλλαξε το μυαλό, όχι δεν έχει συμβεί, αλλά γενικά να με επηρεάζουν βιβλία που με έχουν εντυπωσιάσει ναι, ασφαλώς είναι κάτι που συμβαίνει.
Καταστάσεις σαν αυτή που βιώσαμε τον τελευταίο καιρό θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά την δημιουργικότητα και την έμπνευσή σας;
Φαντάζομαι αναφέρεστε στον φόβο της πανδημίας και τον αυτοπεριορισμό που καλούμαστε να εφαρμόσουμε. Ένα ψυχολογικό σοκ δεν λειτουργεί σε μένα θετικά ως προς τη δημιουργικότητά μου, χρειάζεται «αέρα» ο νους για να αναπνεύσει. Βέβαια σαν περίοδος, μπορεί να πει κάποιος πως είναι ενδιαφέρουσα και μπορεί να γεννήσει λογοτεχνικούς καρπούς, όμως δεν θα έγραφα ποτέ για μια ιστορική περίοδο πριν αυτή τελειώσει. Φανταστείτε ένα μυθιστόρημα βασισμένο στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, για παράδειγμα, το οποίο έχει γραφτεί πριν αυτός τελειώσει, θα ήταν σίγουρα λειψό.
Τι σας δυσκολεύει περισσότερο, να βρείτε το θέμα σας, να εξελίξετε την ιστορία σας ή το πώς θα την ολοκληρώσετε;
Το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι να διαχειριστείς τον εαυτό σου όταν πριν ολοκληρώσεις ένα έργο έχεις χάσει την πίστη σου σε αυτό. Είναι σκληρό, αλλά πρέπει να το πετάξεις.
Τι είναι συγγραφή για εσάς; Λειτουργεί ψυχαναλυτικά;
Ψυχαναλυτικά λειτουργεί με τα έργα εκείνα που δεν θα εκδοθούν ποτέ, όχι μόνο γιατί είναι πιο προσωπικά αλλά νομίζω δεν θα είχαν και καμία εκδοτική τύχη. Δεν θα πω πως η συγγραφή είναι η ζωή μου, γράφω γιατί δεν μπορώ να μη γράφω, γράφω από ανάγκη κ.τ.λ. Γράφω γιατί έχω κάτι να πω και ευελπιστώ να συναντηθώ, μέσω των γραπτών μου, με άλλους ανθρώπους που θα διαβάσουν το έργο μου, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.
Τι σας εξελίσσει ως άνθρωπο;
Η απόκτηση γνώσης και όχι πληροφορίας και η συναναστροφή με ανθρώπους που έχουν να σου δώσουν κάτι, χωρίς απαραίτητα να συμφωνείς μαζί τους.
Τι θα θέλατε να ήσαστε εάν δεν ήσασταν συγγραφέας; Αλήθεια με τι άλλο ασχολείστε (εάν ασχολείστε με κάτι);
Δεν είμαι συγγραφέας, είμαστε πάρα πολλοί αυτοί που γράφουμε για να λέμε πως είμαστε όλοι συγγραφείς. Επομένως θα ήθελα να γίνω μια μέρα συγγραφέας. Δραστηριοποιούμαι στον χώρο της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών τα τελευταία 15 χρόνια.
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Γράφω ήδη ένα νέο μυθιστόρημα, ίσως πρέπει κάποια στιγμή να συγκεντρώσω και κάποια ποιήματα που έχω από εδώ κι από εκεί σκόρπια και να τα οργανώσω. Δεν κάνω συγγραφικά σχέδια, έχω πολλά πράγματα που χρίζουν πλάνου στη ζωή μου, η συγγραφή δεν θα ήθελα να γίνει ένα από αυτά.
Για το Βιβλίο της παρέας
Λίτσα Λαμπρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου