«Έρωτας είναι θαρρώ ο,τι ψάχνω σε σένα να βρω» ... αγαπημένο τραγούδι, χιλιοτραγουδισμένο από φωνές που θέλουν κάτι να καταθέσουν . Αυτό το βαθύ νόημα που σε ταξιδεύει σε άλλη διάσταση . Σε αυτή που νιώθεις στο πετσί σου αυτό το απόλυτο . Το μοναδικό . Το ξεχωριστό . Τον έρωτα . Για μένα αυτό το συναίσθημα είναι κόντρα στη λογική . Είναι άλλωστε παράλογο να νιωθεις πως μπορείς να πετάς ψηλά ή πως μπορείς να κατορθώσεις τα πάντα . Ότι είσαι ανίκητος , δυνατός , γεμάτος θέληση για ζωή. Άτρωτος, ίσως η πιο σοφή επιλογή επιθέτου , γιατί δεν σε αγγίζει τίποτα .Αυτά σαν αίσθηση, είμαι βέβαιη πως αυτή τη στιγμή σας ξυπνάνε θύμησες . Αναμνήσεις που άλλους σας γεμίζουν χαρά , σε κάποιους φέρνουν εικόνες πόνου και θλίψης για έναν έρωτα που έφυγε νωρίς , για άλλον που τελείωσε ξαφνικά ή για κάποιον που δεν ξεκίνησε καν ,γιατί δεν ήταν αμοιβαίο . Αυτό ίσως είναι το χειρότερο για μένα . Το μονοδιάστατο συναίσθημα που σου κατατρώει τα σωθικά γεμίζοντας σε αμέτρητα γιατί . Όποια μορφή ή μνήμη φέρνει στον καθένα από εσάς ο έρωτας , συμφωνούμε σε ένα πράγμα . Μια αλήθεια . Πως τον έχουμε ανάγκη , γιατί είναι ζωοδότης . Όσο και αν μας πόνεσε ή αν μας λάβωσε τον θέλουμε επιτακτικά πρωταγωνιστή στη ζωή μας . Αυτή η συγκεκριμένη ανάγκη μας πολλές φορές καλύπτεται μέσα από την αισθηματική λογοτεχνία .
Οταν την υπηρετούν συγγραφείς που καταθέτουν ιστορίες μοναδικές , τρυφερές , με ήρωες ρεαλιστικούς ή βγαλμένους μόνο από σελίδες μυθιστορήματος , σας θυμίζουν με δεξιοτεχνία πως νιώθατε εσείς όταν καρδιοχτυπούσατε . Άλλωστε , και να μην συμβαίνει αυτό πάνω από όλα οι συναισθηματικές ιστορίες , με πάθη , προδοσίες , έρωτες μετ εμποδίων σας χαλαρώνουν από τις δυσκολίες της καθημερινότητες . Σ αυτούς τους φρενήρεις ρυθμούς με τα άγχη και τα ζόρια , κάποιες φορές αποζητούμε αναγνώσματα που μας ταξιδεύουν όμορφα και τρυφερά σε κόσμους συναισθημάτων. Αποζητούμε σταγόνες έρωτα και στα μεγάλα ζόρια ωκεανούς έρωτα .
Με αφορμή την γιορτή του Βαλεντινου , που κάποιοι λατρεύουν , άλλοι απεχθάνονται ή αδιαφορούν θα σας προτείνω βιβλία που κέντρο βάρους έχουν αυτές τις πολυπόθητες σταγόνες . Τις σταγόνες που σε ξεδιψουνε όταν η ρομαντική σου πλευρά θέλει να πιει ή που σε ωθούν να ξεδώσεισ όταν νιωθεις καταπίεση . Να σας πω ένα μυστικό . Αν και δεν ακολουθώ συχνά τα μονοπατια της αισθηματικής λογοτεχνίας τελικά τη λατρεύω, γιατί έχουμε σχέση παθους . Δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν , να την αποχωριστω . Το ομολογώ .
Λέγοντας για σταγόνες έρωτα , μου ήρθε απευθείας στο μυαλό το τελευταίο μυθιστόρημα της Ελενας Αντώνιου «μια σταγόνα έρωτα ». Της έχω εκμυστηρευθεί πως πάντα θα διαβάσω κάτι δικό της σε εποχές μεγάλης πίεσης . Είναι μετρ στο αισθηματικό μυθιστόρημα αλλά στην ιστορία του Φιλίπ κι της Λίλιαν ξεπέρασε τον εαυτό της . Θα ταξιδέψετε στο Μπορντό της Γαλλίας και θα ερωτευτείτε ξανά σαν έφηβοι με πάθος. Πιστέψτε με !
Επίσης, σαν γαϊτανάκι σκέψεων, μου ήρθε στο μυαλό ένα βιβλίο που διάβασα σχετικά πρόσφατα από μια συγγραφέα που δεν ήξερα και επειδή μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις αναζήτησα και την υπόλοιπη βιβλιογραφία της . Την Πολίνα Νικολιδάκη . Στο «Ερωτας σαν τέχνη» την ξεχώρισα . Ο καθηγητής Όλιβερ ερωτεύεται την φοιτήτρια του την Εμμα με πολλά απρόοπτα . Το ταξίδι από το Λονδίνο ως τη Γαλλία θα σας συνεπάρει .
Πολλές φορές δεν παραδεχόμαστε τον έρωτα και τις αλήθειες του, ούτε στον ίδιο μας τον εαυτό . Κάποιες ίσως τις ομολογούμε έχοντας πιει . Αυτό συμβαίνει στο τελευταίο βιβλίο της Τατιάνας Τζινιωλη στον Κονορ και τη Χειζελ . Θα σας πούνε πολλές «Μεθυσμενες αλήθειες » και θα βρείτε και εσείς τα κότσια να τις φωνάξετε εκεί που πρέπει . Αυτό είναι άλλωστε και η μαγεία ενός καλού βιβλίου . Να σας παραδειγματίσει να τολμήσετε για κάτι καλό που θα φωτίσει τη ζωή σας με χαραμάδα αισιοδοξίας .
Φρενήρεις ρυθμούς έρωτα θα σας προσφέρει απλόχερα η Μαριελεν Θεοχαρη στα «Παγωμένα όνειρα». Ηλεκτρα και Φίλιπ ζουνε ένα πάθος σκοτεινό , κόντρα στον ίδιο τους τον εαυτό . Άλλωστε όταν ερωτεύεσαι χάνεις κάποιες φορές τον εαυτό σου ή γνωρίζεις ένα διαφορετικο χαρακτήρα από αυτόν που νομίζεις πως έχεις απέναντι σου . Θα σας καθηλώσει το βιβλίο αυτό παγώνοντας σαν το τίτλο του τον χρόνο και τα όνειρα σας . Γιατί τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται .
Απαγορευμένα οικογένειακα πάθη κόντρα σε όλους και όλα , θα σας συστήσει «ο πρώτος αμεθυστος » της Μελινας Τσαμπάνη, τις σεναριογράφου από τις επιτυχημένες «Αγριες μέλισσες» . Είναι από τα βιβλία που γράφουν για αγάπες καταδικασμένες που σίγουρα δε θα ήθελες να ζήσεις παρά μόνο να διαβάσεις .
Σίγουρα δε πρέπει να σας παραλείψω τους έρωτες που πρωταγωνιστούσαν σε βιβλίο, που για μένα ήταν σαν να βλέπω ταινία . Τα «Μπλε » τρία μυθιστορήματα που θα σε παρασύρουν στην ιστορία μιας οικογένειας που περνά από χίλια κύματα . Τα μάτια της Λίλης όπως αιχμαλώτισαν το Φίλιππο θα κυριεύσουν και εσένα τον αναγνώστη . Μια αγάπη ζωής . Μπράβο στην Κύπρια συγγραφέα Στ. Φωτιαδη που παρουσίασε τον έρωτα σε όλα τα πλάτη του και με τις οδυνηρές του ακόμα συνέπειες .
Αγάπες που άφησαν εποχή , ήρωες που γνωρίζαμε όλοι σαν επαγγελματικές υποστάσεις και όχι σαν ψυχές μας σκιαγράφησε ο Στεφανος Δανδόλος . Με ενδελέχεια και διεισδυτική ψυχογραφηση πέτυχε να συμπάσχουμε με την τραγικότητα των προσώπων, ο συγγραφέας στα δυο εκπληκτικά του πονήματα «Φλόγα και ανεμος » και «Ιστορία χωρίς όνομα » . Θα δείτε σ αυτά μια διαφορετική Κυβέλη , μια τραγική Πηνελοπη Δέλτα .
Γράφοντας για αισθηματικά βιβλία Ελλήνων συγγραφέων που ξεχώρισα δε θα μπορουσε να λείπουν από αυτό εδώ το κείμενο της Ελένης Κεραμαρη «Οι μεγάλες αγάπες ξημερώνουν μόνες » . Πραγματικά, έδεσε μαεστρικά δυο ιστορίες στο παρόν και στο παρελθόν που θα σας καθηλώσουν αλλά και θα σας προβληματίσουν για την εν γενεί τραγικότητα τους . Ξημερωνουν οι αγάπες μαζί ; Ή χωρίζουν και αυτό που τις ξεχώρισε στη συνείδηση μας ήταν η μοναξιά των ηρώων χωρίς αυτές ; Μιας και με έπιασαν οι συλλογισμοί και οι προβληματισμοί ανα χείρας , θυμήθηκα το Στέφανο και την Εύα . Αναζήτησαν και έμαθαν τι είναι ο έρωτας . Διαβάστε το «Τι είναι έρωτας ζητάς να μάθεις » της Μπρίλη και είμαι βέβαιη πως θα το ανακαλύψετε . Ο Στέφανος και η Εύα είναι ίσως από τα πιο αγαπημένα μου ζευγάρια που συντρόφευαν τα νοερά μου αναγνωστικά ταξίδια .
Δε θα μπορούσα σε ένα τέτοιο κείμενο ποτισμένο με αγάπη και παράφορα πάθη να μην κλείσω δακρυσμένη , γιατί πολλές φορές όταν κάνω προτάσεις σε βιβλίο-φίλους συγκινούμαι .. γιατί πολύ απλά ο έρωτας , όπως λέει ο ερμηνευτής του ο Πάριος , είναι μια γλυκιά φυλακή που δε θες να βγεις από εκεί .
ΕΥΑ ΜΑΡΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου