"Όλοι οι ήρωες, είναι κομμάτια μου, όλοι είναι αγαπημένοι, ακόμα κι οι κακοί... Εγώ τους γεννώ, τους παιδεύω, τους αδικώ, τους εκδικούμαι, τους δικάζω, τους δικαιολογώ. " ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΠΗ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το "ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ"!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ 

ΜΑΡΙΑ ΚΑΤΣΟΥΠΗ

Βιογραφικό: Η Μαρία Κατσούπη γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και ζει μέχρι σήμερα. Ασχολείται με το εμπόριο, είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Η αγάπη της για τα βιβλία ξεκίνησε από τα δέκα της χρόνια, όταν πρωτοδιάβασε Λουντέμη και Καζαντζάκη από τη βιβλιοθήκη του πατέρα της και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Κατάφερε να διακριθεί σε διαγωνισμό στίχων για νέα ταλέντα και το έργο της μελοποιήθηκε από τον Χρήστο Γιαννόπουλο.

Προφίλ στο Fb: https://www.facebook.com/maria.katsoupipapanikolaou

Οπισθόφυλλο: Καμιά φορά δεν φτάνει μια ζωή για να δεις την αλήθεια και φτάνει μια στιγμή. Όταν η Δανάη ξύπνησε από το κώμα, το πρώτο πρόσωπο που αντίκρισε ήταν του Βασίλη. Της συστήθηκε ως άντρας της πέρα από γιατρός της, και παρ' όλο το απόλυτο κενό της, ήταν ο μόνος που την έκανε να νιώθει καλά. Αμνησία. Μετά το ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητο, η μνήμη της έσβησε το παρελθόν της και τώρα έπρεπε να ζήσει από την αρχή. Μέχρι να θυμηθεί... Η Δανάη προσπαθεί να χαράξει το δρόμο της προς ένα αύριο που ξημερώνει αβέβαιο, όταν ξαφνικά τα όνειρά της αρχίζει να στοιχειώνει ένας άλλος άντρας. Η μορφή του και τα χάδια του της ξυπνούν ανάμεικτα συναισθήματα, αλλά αρνείται να θυμηθεί, καθώς φοβάται ότι στο παρελθόν είχε προδώσει τον Βασίλη. Ώσπου μια μέρα ένα τηλεφώνημα πυροδοτεί τη μνήμη της και όλη η αλήθεια της ζωής της ξεπροβάλλει αναπάντεχα μπροστά της τσακίζοντάς της κάθε ελπίδα για ευτυχία... Μια ιστορία αγάπης που παλεύει μέσα από το απόλυτο κενό να χαράξει μια νέα πορεία. Δυο άνθρωποι που δεν φοβήθηκαν τις αλλαγές της ζωής, δεν συμβιβάστηκαν με μία ψεύτικη ευτυχία και έβαλαν σκοπό της ζωής τους να βρουν την αλήθεια που τους ένωνε.

Κριτικές του βιβλίου:

https://www.thematofylakes.gr/i-teleftaia-leksi-einai-tis-moiras/

https://www.goodreads.com/book/show/50027625

Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσης σας και τι σας έκανε να ξεκινήσετε την συγκεκριμένη ιστορία?

Η πηγή έμπνευσης μου είναι οι άνθρωποι, η ίδια η ζωή! Κάτι που θα ακούσω, κάτι θα μου εμπιστευτούν, κάτι που θα διακρίνω εγώ η ίδια σε μια κατάσταση ή μια συμπεριφορά. Το συγκεκριμένο βιβλίο γεννήθηκε έπειτα από μια διαπίστωση μέσω πολύ κοντινού μου προσώπου, πως ίσως γνωρίζεις κάποιον για χρόνια μα τελικά... δεν τον γνωρίζεις πραγματικά! 

Για ποιόν λόγο επιλέξατε αυτόν τον τίτλο? Πώς συνδέεται ο τίτλος με την ιστορία?

Ο τίτλος έχει να κάνει με τη δικαίωση τελικά κυρίως! Όσο καλά κι αν έχεις προγραμματισει μια ζωή, είτε ηθική είτε όχι, μια σειρά από καταστάσεις θα σε οδηγήσουν στην διαπίστωση πως την τελευταία λέξη την έχει η μοίρα! 

Εγώ, πάντα πίστευα και πιστεύω πώς ένα βιβλίο πρέπει να κάνει τον άνθρωπο καλύτερο, να του δίνει ¨τροφή¨ για σκέψη! Εσείς ποια μηνύματα "περνάτε"  μέσα από το βιβλίο σας?

Σαφώς τα βιβλία μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο! Σε κάθε ιστορία, σε κάθε λέξη, βρίσκονται μηνύματα που με ένα μαγικό τρόπο ο αναγνώστης, επικοινωνεί με το συγγραφέα και τα λαμβάνει. Τα μηνύματα ίσως είναι διαφορετικά για το καθένα και έχουν να κάνουν κυρίως με την ταύτιση που θα νιώσει ο αναγνώστης σε κάποια σημεία του βιβλίου με τους ήρωες. 

Προσωπικά βιώματα και εμπειρίες παίρνουν θέση στην γραφή σας? Και αν ναι πόσο εύκολο να εκτίθεται κάτι προσωπικό δικό σας  δημόσια?

Θα ήταν ψέματα αν ισχυριζόμουν πως δεν μπαίνουν προσωπικά βιώματα. Μεταμφιεσμένα, παραποιημένα, μα σίγουρα υπάρχουν! Άλλωστε ένα ολόκληρο έργο, δεν είναι τίποτα άλλο από το συγγραφέα και μόνο! Ίσως η ιστορία να είναι μυθοπλασία, μα συναισθήματα και αντιδράσεις των ηρώων του είναι κομμάτια από το δημιουργό. Δε νομίζω πως νιώθω να εκτείθομαι. Δεν είναι βιωματική η εκάστοτε ιστορία. Είναι όμως πολύ ψυχοθεραπευτικό να μπορείς να μιλήσεις έστω και μέσα από μια μυθοπλασία για ότι πιστεύεις. 

Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημα σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοση του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου προσώπου, την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε?

Αναζητώ την άποψη δύο τριών ατόμων που εμπιστεύομαι και διαβάζουν πολύ για να έχουν άποψη. Έχω ανάγκη να νιώσω αποδοχή ή και κριτική ακόμα. Βοηθούν πάντα σε μικρό λεπτομέρειες που είναι πιθανό να μου έχουν ξεφύγει. 

 

Από όλους σας τους ήρωες, ποιος είναι ο αγαπημένος σας? Ποιος σας δυσκόλεψε περισσότερο, και με ποιόν έχετε κοινά σημεία, και με ποιον  θα μπορούσατε  να κάνατε παρέα?

Από όλους τους ήρωες ο πιο αγαπημένος μου είναι πάντα ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου! Γι ‘αυτό και του δίνω τόση σημασία! Όλοι είναι κομμάτια μου, όλοι είναι αγαπημένοι, ακόμα κι οι κακοί... Εγώ τους γεννώ, τους παιδεύω, τους αδικώ, τους εκδικούμαι, τους δικάζω, τους δικαιολογώ. Οπότε με όλους θα μπορούσα να κάνω παρέα! Με κολλητό μου τον κεντρικό ήρωα! 

Ποιο είναι το βασικό σας κριτήριο ως αναγνώστρια?

Το βασικό κριτήριο για να διαβάσω ένα βιβλίο είναι να έχει ψυχή! Δεν είναι μόνο η υπόθεση σε ένα βιβλίο, μα ο τρόπος που το εκφράζεις! Θέλω να έχει παλμό, να μη ξέρω τι θα συμβεί παρακάτω, οι ήρωες να είναι απλοί, ρεαλιστικοί με αρετές και ελαττώματα. Και να νιώσω πως ο συγγραφέας το βίωσε με όλες τού τις αισθήσεις! Να έκλαψε, να γέλασε, να δέθηκε κόμπος το στομάχι του γράφοντας το! Δε θέλω να είναι άρτιο μόνο συντακτικά! Θέλω να νιώσω πως τσαλάκωσε και τη ψυχή του πέρα από το μυαλό του! 

Τελειώνοντας ένα βιβλίο έχετε ήδη στο μυαλό σας το επόμενο ή δίνετε στον εαυτό σας χρόνο για ξεκούραση?

Τελειώνοντας ένα βιβλίο κι αφού έχω βιώσει πλήρως την απώλεια του αποχωρισμού από ανθρώπους και ιστορίες που έζησα μήνες μαζί τους στο μυαλό μου, έχουν ήδη ξεπηδήσει νέοι που διεκδικούν μερίδιο. Δεν είναι σίγουρο πως θα μείνουν. Αν κάτι με παιδεύει και δεν έχει έρθει για να μείνει τότε ξεκουράζομαι θέλω δε θέλω. Αν κάτι έρθει και με παιδεύει με σκοπό να μείνει και να μεγαλώσει στο μυαλό μου, τότε δεν έχω επιλογή για ξεκούραση. 

Με την ανάγνωση ενός βιβλίου ,ο αναγνώστης μπορεί να ταξιδέψει και παράλληλα να ξεφύγει από τις έγνοιες και την καθημερινότητα. Είναι και για εσάς αυτό ένα κίνητρο για να ξεκινήσετε να γράφετε?

Νομίζω πως το μεγαλύτερο κίνητρο για να γράψω είναι για να ταξιδέψω πρωτίστως εγώ και να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Αν αυτό τελειώνοντας συμπαρασύρει και άλλους, στην προκειμένη τους αναγνώστες, τότε αυτό για το συγγραφέα είναι ευλογία! 

Ας κλείσουμε την συνέντευξη με ένα απόσπασμα του βιβλίου σας....

Η Δανάη έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της αυτό που φοβόταν συνέβη! Της είπε ψέματα τόσο εύκολα, τόσο απλά, σα να ήξερε το τρόπο! Σα να το έκανε μια ζωή! Έσυρε το καμπουριασμένο από το βάρος της προδοσίας κορμί της, μέχρι την έξοδο. Να πάρει το αυτοκίνητο της να επιστρέψει μόνη, εξαπατημένη, αφελής, κουρασμένη.

Η μοναξιά ήταν πολύ τρομακτική η προδοσία της έκοβε την ανάσα δεν είχε νιώσει ποτέ τόσο μόνη, σαν να καταστράφηκε ο κόσμος ξαφνικά.

Κανένα σ' αγαπώ δεν ήταν αληθινό δεν είναι αγάπη αυτό, δεν μπορεί κάποιος που αγαπά να με σκέφτεται πως οι πράξεις του μπορεί να πληγώσουν τον άλλον να τον κομματιάσουν, να τον βουλιάξουν στην απελπισία. Όποιος αγαπά δεν λέει ψέματα Δεν κρατά μαχαίρι να λαβώνει, όποιος αγαπά δεν μοιράζεται την αγκαλιά του τα φιλιά του τα χάδια του. Τα ξένα κρεβάτια είναι κρύα και δεν μπορεί να κοιμηθεί, τα μάτια του δεν μπορούν να δουν άλλη ομορφιά σε άλλα μάτια. Όποιος αγαπά δεν του παίρνει τη ζωή και μετά τη μοιράζει , δεν κάνει όνειρα μαζί του και μετά τον αφήνει μόνο.

Τόσα χρόνια ψέματα όμορφα και καλοντυμένα στόλισαν τις μέρες και τις νύχτες της και ποτέ δεν Κοίταξε να δει την πραγματικότητα.

Έβλεπε το ασημί του φεγγαριού και νόμιζα πως έλαμπε με αυτό την τύφλωνε απλά για να μην βλέπει έβλεπε τον ήλιο και την άφηνε να τη ζεστάνει με αυτός την έκαιγε αργά-αργά χωρίς να το καταλαβαίνει. Έβλεπε τη φύση να ανθίζει Και εκείνη ποτίζετε τα αγκάθια...

 

Για το βιβλίο της Παρέας

                                                      
                                                                                                                      Λίτσα Λαμπρακοπούλου