Από την πρώτη στιγμή που διάβασα την περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου «Mέρες της Κηφισιάς» αισθάνθηκα πως έχω να κάνω με ένα νοερό ταξίδι στην Κηφισιά του 50 και του 60, το οποίο απευθείας μου κέντρισε το ενδιαφέρον , καθώς αγαπώ ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα, το λιτό αλλά συνάμα καλαίσθητο και απόλυτα εναρμονισμένο με το περιεχόμενο του εξώφυλλο ήταν ακόμα ένας λόγος για να επιλέξω να το αποκτήσω στην έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης. Μέσα σε όλα θετική εντύπωση μου έκανε η άψογα επιμελημένη δερματόδετη έκδοση κάτι που δε συναντάς συχνά σε βιβλία. Βέβαια, ξέρετε πώς δεν φτάνουν αυτά για να απολαύσει κάποιος την αναγνωστική διαδρομή. Δεν αρκεί μονάχα η εικόνα. Ο λάτρης της λογοτεχνίας αποζητά και περιεχόμενο φροντισμένο. Εδώ, λοιπόν, όλα ήταν σε σωστές δόσεις, ουσιαστικές και απολαυστικές.
Άρχισα την ανάγνωση και αμέσως διέκρινα πως η γλώσσα του κειμένου θυμίζει γραφή των κλασικών λογοτεχνών. Αποπνέει λυρικότητα συνδυασμένη με λόγο απλό γεμάτο όμως παραστατικότητα. Χωρίς να είναι επιτηδευμένος και φορτωμένος με σχήματα λόγου έχει δύναμη και εκφραστική δεινότητα. Παρακολουθείς ένα νεαρό κορίτσι την Ισμήνη, να μεγαλώνει στην Κηφισιά του 50, να εξελίσσεται, να ερωτεύεται και να μαθαίνει ένα φοβερό οικογενειακό μυστικό. Η συγγραφέας καταφέρνει να ζωντανεύει στα μάτια του αναγνώστη μια εποχή φωτίζοντας όλες τις πτυχές της. Χωρίς ωραιοποιήσεις , ηθογραφεί διάφορους τύπους ανθρώπων από όλα τα κοινωνικά στρώματα , επιχειρώντας άμεσα να καταδείξει ομοιότητες και αντιθέσεις . Σαν να ζεις εσύ ο ίδιος τότε μαζί με την δροσερή παρουσία της Ισμήνης γίνεσαι μάρτυρας συμπεριφορών των οικονομικά δυνατών και ασθενέστερων . Η πλοκή είναι γοητευτική, αν και δεν διακρίνεται για τις συναισθηματικές εξάρσεις .
Η Ισμήνη επιθυμεί να πάρει τη ζωή στα χέρια της και το προσπαθεί με ζήλο. Κλονίζεται από την αποκάλυψη ενός συνταρακτικού μυστικού. Είναι μια νέα γυναίκα της Κηφισιάς, η οποία ζει με πάθος για τη ζωή παρατηρώντας τους ανθρώπους που την περιτριγυρίζουν. Έχει ευαισθησίες και μας συγκινεί με τον καλοσυνάτο χαρακτήρα της. Αν και το μυθιστόρημα είναι προσωποκεντρικό, η Μαθιουδάκη κατορθώνει μαεστρικά να φιλοτεχνήσει ένα μωσαϊκό ανθρώπων, διαφόρων περγαμηνών και αξιών. Ουσιαστικά, παρουσιάζει με λογοτεχνικό τρόπο μια περιοχή της Ελλάδας με τα καλώς και τα κακώς της κείμενα χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη, προβάλλοντας ιστορικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής. Είναι ξεκάθαρο πως η συγγραφέας μελέτησε αρκετά κάποια ντοκουμέντα που αφορούν στον χρόνο δράσης της ιστορίας.
Χωρίς να είναι κάτι πρωτότυπο από άποψη πλοκής, με απουσία ανατροπών από αυτές που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε για να καθηλωνόμαστε, πετυχαίνει αυτό το βιβλίο να σε ξεκουράζει και να σε συγκινεί. Περπατάς στα μονοπάτια της Κηφισιάς με συνοδοιπόρους σου ξεχωριστούς χαρακτήρες που περιστοιχίζουν την κεντρική ηρωίδα και νοσταλγείς το παρελθόν για την αλήθεια και την απλότητά του. Με σύμμαχο της την λογοτεχνική της γραφή η Μαθιουδάκη αποτυπώνει με αμεσότητα μια εποχή που δε θα ζήσουμε ωστόσο θα θέλαμε, γιατί ξεκάθαρα μπορεί τότε η τεχνολογία να υστερούσε, ωστόσο οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν ουσιαστικές και έμεναν ανεξίτηλες στο χρόνο.
Θα ήθελα να επισημάνω κάτι στο τέλος. Μια σκέψη αυθόρμητη από αυτές που γεννιούνται μέσα σου και σίγουρα όταν τις κοινοποιείς σε άλλους βιβλιόφιλους, βρίσκεις συμφωνία. Χαίρομαι, όταν διαπιστώνω πως υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που δεν κάνουν «εκπτώσεις» αλλά επιμένουν να εκδίδουν μυθιστορήματα ποιοτικά που δε χρειάζονται υπερβολική διαφήμιση και τεχνάσματα για να αγαπηθούν. Οι αναγνώστες που είναι λάτρεις της καλής λογοτεχνίας πάντα θα τα στηρίζουν.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:8,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου