Άποψη για το βιβλίο : " Έρως, θέρος, πόλεμος " της Ευγενία Φακίνου

" Έρως, θέρος, πόλεμος " 

Συγγραφέας: Ευγενία Φακίνου
Εκδόσεις: Καστανιώτη


Λίγα λόγια για το βιβλίο:


Σύμη 1919.
Η εποχή των θαυμάτων για το νησί. Ο ηλεκτρισμός, το ραδιόφωνο, ο κινηματογράφος αλλά και η σκληρή Ιταλική Κατοχή. Η Μαρία ζει μια "αρχαία" ζωή στα ορεινά του νησιού. Στα δώδεκά της φεύγει μόνη για τη Γη της Επαγγελίας, την Αίγυπτο.
Αλεξάνδρεια 1938.
Ο πόλεμος προ των πυλών. Ως νοσοκόμα πια, θα γνωρίσει την αγριότητα των χειρουργείων της ερήμου, τους βοβμαρδισμούς αλλά και το πάθος για ζωή της νεολαίας.
Αθήνα 1945.
Το Άγνωστο. Θα ξεκινήσει πάλι απ' την αρχή, μέσα στις δύσκολες συνθήκες, μ' ένα παιδί και μια αφόρητη μοναξιά.
Η Μαρία δε διαμόρφωσε την Ιστορία. Δεν όρισε καμία της στιγμή. Υπήρξε μόνο μία κουκκίδα στα ιστορικά γεγονότα, όπως τόσοι άλλοι της γενιάς της. Ατομική και συλλογική μνήμη και ποτέ νοσταλγία. Η μνήμη μάς βοηθά να διαμορφώσουμε την ταυτότητά μας κι όχι να την αρνηθούμε. Να συμφιλιωθούμε με τις "σκοτεινές" στιγμές που έρχονται στην επιφάνεια. Να συγχωρέσουμε και να υπερβούμε τον πόνο που προκαλεί η ανάμνηση.

Η άποψη της Ευα Κουτσούμπα για το βιβλίο:

Μόλις το τελείωσα.

Είναι η πρώτη μου επαφή με την συγγραφέα και πραγματικά απέκτησε μια θέση στην καρδία μου.

Μια απλή γραφή αλλά σου δίνει τόσα συναισθήματα που ελάχιστοι συγγραφείς έχουν το προνόμιο να με μαγέψουν.

Ένα βιβλίο με πολλά ιστορικά γεγονότα που όμως δε κουράζουν γιατί δένουν με την ιστορία τόσο όμορφα που σε βάζουν να ταξιδέψεις σε μια άλλη εποχή, να γίνεις και εσύ ένα συννεφάκι και να ταξιδέψεις ανάμεσα στα γεγονότα, να γίνεις ένα με το κόσμο των ηρώων.

Ένα βιβλίο ζωής και ελπίδας.

Αν και τα γεγονότα του βιβλίου έχουν περάσει στο παρελθόν μένοντας ανεξίτηλα μέσα πιστεύω ότι τίποτα δε διαφέρει από την σημερινή εποχή.

Πόσες φόρες και εμείς έχουμε πει: << Θα φύω>> που είπε η Μαρία;

Και έφυγε, ανακαλύπτοντας το κόσμο.

Έφυγε και πόνεσε, γέλασε, έζησε, φοβήθηκε.

Πέρασε τρικυμίες και ήρθε το τέλος στην ζωή της αλλά μάλλον έφυγε ευτυχισμένη γιατί κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα,

Πόσα από εκείνα τα παιδιά που είπαν κάποτε : < θα φύω> τα κατάφεραν;

Λίγοι ελάχιστοι και όμως το πάλεψαν.

Η Μαρία η αγωνίστρια ηρωίδα του βιβλίου είναι για μένα. Το σήμερα, το χθες και το αύριο. 

10/10