Άποψη για το βιβλίο : "Στα όρια" της κ. Καίτης Θαλασσινού Βίκυ Ζηλιασκοπούλου

 "Στα όρια" 

Συγγραφέας : Καίτης Θαλασσινού 

Εκδόσεις : Μελίχρυσος

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Αθήνα 1941... Εποχή δύσκολη... τραγική... εποχή οριακή... Δύο φίλες... Η Εύα και η Μαρίνα στα είκοσί τους... Κόρες πλουσίων και γνωστών οικογενειών της εποχής. Η μία, ρομαντική και ευαίσθητη, ανυπομονεί να γνωρίσει το μεγάλο έρωτα... η άλλη, ρεαλίστρια κι ατίθαση, δεν πιστεύει ότι υπάρχει άνδρας που μπορεί να την κατακτήσει. Ζουν ανέμελα και ξέγνοιαστα... μέχρι τη στιγμή που οι Γερμανοί επιτάσσουν τα σπίτια τους και ανατρέπουν ριζικά την ήσυχη και ξέγνοιαστη ζωή τους.
Τότε γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας, που πρέπει να μείνει μυστικός πάση θυσία. Τα εμπόδια και οι δυσκολίες ανυπέρβλητες. Και μια δυνατή φιλία, που ξεπερνά τα όρια, θα στηρίξει την αγάπη μέχρι το τέλος...
Άνθρωποι σπάνιοι, με ακέραιους χαρακτήρες, ζουν στα όρια ξεπερνώντας τους εαυτούς τους. Τη συγκλονιστική τους ιστορία περιγράφει, με μοναδικό τρόπο, η φίλη τους, Καίτη Θαλασσινού. Σαν σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, κινείται μεταξύ πραγματικού και απίστευτου, δημιουργώντας ένα χορό έντονων συναισθημάτων και εικόνων, με γρήγορη πλοκή, ένταση και αγωνία που σε καθηλώνει...

 Η άποψη της Βίκυ Ζηλιασκοπούλου !

Η ιστορία αφορά σε γενικές γραμμές τον έρωτα, την αγάπη και τη φιλία. Η Εύα και η Μαρίνα είναι φίλες αδερφικές και ερωτεύονται με όλη τη δύναμη της ψυχής τους δύο άντρες που θα καθορίσουν το μέλλον τους και την πορεία της ζωής τους. Η βάση δίνεται (δίκαια) στην ιστορία της Εύας, αφού ο έρωτάς της πρέπει να μείνει κρυφός, αλλά παράλληλα παρακολουθούμε και την εξέλιξη της ζωής της Μαρίνας. 

Ας αρχίσω από τα αρνητικά. 

Η ιστορία, ειδικά όσον αφορά τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, δεν με έπεισε. Έρχεται σε κάποια αντίθεση με όσα έχω διαβάσει (ή ακούσει) μέχρι τώρα για εκείνη την περίοδο αναφορικά με τις δυσκολίες επιβίωσης που είχαν οι κατακτημένοι λαοί και ζορίζομαι να δεχτώ τις συνθήκες ζωής που περιγράφει. Επίσης ζορίζομαι να δεχτώ ότι σε όλη την ιστορία δεν εμφανίστηκε πουθενά ένας "κακός". Όλοι όσοι εμπλέκονται είναι υπερβολικά καλοί, αγαπούν δυνατά (και για πάντα), θυσιάζονται για τους φίλους τους και ποτέ δεν αδιαφορούν. να αναφέρω επίσης ότι παρουσιάζει τους άντρες σαν ξεροκέφαλα όντα που έτσι και αποφασίσουν κάτι δεν αλλάζουν γνώμη με τίποτα, και ως επακόλουθο αυτού, οι γυναίκες της ιστορίας είναι άβουλες και περιμένουν να αποφασίσουν τη μοίρα τους οι άντρες. 

Και πάλι όμως.... το βιβλίο γράφει στο εξώφυλλο ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία... οπότε αυτομάτως χάνω το δικαίωμα να κρίνω όλα τα παραπάνω. 

Δεν θα σχολιάσω κάτι για τον τρόπο που είναι γραμμένο το βιβλίο, επειδή η κυρία που το έγραψε δεν είναι συγγραφέας, απλά ήθελε να διηγηθεί μια ιστορία την οποία έζησε κατά την εξέλιξή της. 

Τα θετικά: 

Η ιστορία είναι όμορφη και δοσμένη με απλό και κατανοητό τρόπο. Διαβάζεται εύκολα και μου έδωσε αρκετά στοιχεία ώστε να κατανοήσω τις πράξεις όλων των βασικών πρωταγωνιστών της, ενώ στο τέλος μπορώ να πω ότι τους συμπάθησα όλους. Υπάρχουν επίσης κάποιες σκηνές που είναι έντονες και τις χάρηκα, αλλά δεν έφτασα στο σημείο να δακρύσω, πόσο μάλλον να κλάψω.