ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΜΟΝΑΧΟ", Ρόμπερτ Χάρις, εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, με την ματιά της Lena Tsd

Παγωμένη κινηματογραφική ατμόσφαιρα, βγαλμένη από τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, ο οποίος προσπάθησε πολύ να αποδώσει τις πρέπουσες ευθύνες στην γερμανική ιδιαιτερότητα. Καθημερινή καταγραφή των πράξεών, ανθρώπων που δρουν πίσω από τους Μεγάλους. Σύγχυση μεταξύ ολοκληρωτικών καθεστώτων, τα οποία εντός των μεγάλων διαφόρων τους, συγκλίνουν πάντα στα βασικά.
Η μελανότερη σελίδα της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, η οποία θα μπορούσε πολύ εύκολα να αλλάξει με το πατημα μιας σκανδάλης.
Επιχείρηση Βαλκυρία, η Σκιά των Κατασκόπων (η σύγχυση που λέγαμε..), η 24ωρη περιγραφή, μέρα μέρα, ώρα ώρα, λεπτό προς λεπτό (πως λεγόταν εκείνη η σειρά με τον Κιφερ Σαδερλαντ.?).
 Η οσμή του Γκομπροβιτς, του Τσέχωφ, του Μωπασαν, του Γιόζεφ Του, Φίλιπ Κερ, ακόμη και της Υπολοχαγού Νατάσα. Μαγείρεμα εθνικισμού και πατριωτισμού, την διαφορά των οποίων η Ευρώπη ακόμη παλεύει να αντιληφθεί. Δημοσιογραφικό μυθιστόρημα, με ένταση και νεύρο.
Και μια αναγνωστρια ευχαριστημένη που έχει φίλες, που έχουν αδερφές που δουλεύουν σε εκδοτικούς οίκους και της φέρνουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα δώρα.