ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΜΠΙΤΣΗ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΜΠΙΤΣΗ

Βιογραφικό: Η Αρετή Καμπίτση γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και ζει τα τελευταία είκοσι χρόνια στα Χανιά. Σπούδασε Επιστήμες του Ανθρώπου και Λογοτεχνία στο Τμήμα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού του ΕΑΠ και αρθρογραφεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Δύο διηγήματά της έχουν γίνει ταινίες μικρού μήκους. Οι "Μικροί θεοί" είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Προφίλ στο facebook

https://www.facebook.com/profile.php?id=100028545213292

: 

Οπισθόφυλλο: Ο Άχμαντ πασχίζει να ξεφύγει από τον κλοιό της θρησκείας, της κουλτούρας και των προσταγών του στενού του κύκλου. Με σύμμαχο τον έρωτα που γνώρισε στο πρόσωπο της αγαπημένης του και με τη βοήθεια του παιδικού του φίλου, καταφέρνουν να απελευθερωθούν από τη φυλακή όπου ζούσαν μέχρι τότε, και πιστεύοντας πως έχουν αφήσει πίσω τους το παρελθόν, ονειρεύονται όσα δεν είχαν τολμήσει. Αυτό όμως είναι εκεί και τους καταδιώκει μέσα από τις ενοχές, ώσπου λίγο λίγο τους κατατρώει την ψυχή.
Ο Άχμαντ που τολμά ν’ αντισταθεί, η Ναντίρα που λαχταρά τη φανταχτερή ζωή, η Σιρούμ που έχει υποταχθεί στη μοίρα, ο Μοχάμεντ που αρνείται τις επιθυμίες του, ανακαλύπτουν ο καθένας χωριστά κι όλοι μαζί τη δύναμη που κρύβεται μέσα τους. Αγγίζουν τ’ αστέρια, ξεχνώντας πως κάποιες φορές καίνε.
Μα τι μεγάλο έγινε στον κόσμο με ασφάλεια και προσοχή; Αρκεί ο έρωτας, η φιλία, θάρρος, κι όλα αλλάζουν. Τα πάντα και για πάντα.

Πότε ήρθε η συγγραφή στη ζωή της Αρετής Καμπίτση;  Ποια ανάγκη σας ικανοποιεί;

Ήμουν ανέκαθεν ασυμβίβαστη με τους κανόνες. Δεν τους ήθελα στην καθημερινότητά μου κι ούτε τους ακολούθησα, όσο αυτό ήταν εφικτό. Η συγγραφή είναι ένας τρόπος να κοινωνήσω στους ανθρώπους όσα δεν μπορώ να πω. Μπορώ όμως να τα γράψω. Μεγαλώνοντας αισθανόμουν ολοένα και περισσότερο το αίσθημα του πνιγμού των «πρέπει» που η κοινωνία επέβαλλε και ενός καθωσπρεπισμού που καθόλου δεν ταιριάζει στην προσωπικότητά μου. Έτσι ξαφνικά έπιασα το μολύβι και το χαρτί και ξεκίνησα να γράφω χωρίς σταματημό.

 Ποιοι παράγοντες ή καταστάσεις θεωρείτε πως πρέπει να συντελούν ώστε να ξεκινήσει κανείς να γράψει ένα βιβλίο;

Βασικός παράγοντας είναι να ξέρει να γράφει. Έπειτα μια καλή ιδέα, όχι απαραίτητα εμπορική και μοναδικό όπλο να αγαπάει αυτό που κάνει.

Εκπληρώθηκαν οι προσδοκίες σας με την έκδοση του βιβλίου σας;

Κάποτε, πριν ακόμα εκδώσω το πρώτο μου βιβλίο, μου είχε πει ένας αξιόλογος ποιητής και καλός φίλος: «Αρετή, ένα βιβλίο έχει επιτύχει τον σκοπό του,  όταν το διαβάσουν άνθρωποι που το αγαπούν και σε αγαπούν. Όταν γι’ αυτούς τους ανθρώπους το βιβλίο μυρίζει σαν ένα ψωμί που μόλις βγήκε από τον φούρνο. Νόστιμο και λαχταριστό». Το δικό μου βιβλίο πέτυχε ακριβώς αυτό και όχι μόνο. Είναι ένα βιβλίο για το οποίο νοιώθω υπερήφανη.

 Πώς νοιώθατε όσο γράφατε το βιβλίο σας;

Ένοιωθα μιαν απέραντη λατρεία για τους ήρωές μου. Μια ευγνωμοσύνη για την ευκαιρία που μου έδωσαν να μιλήσω στον κόσμο για ανθρώπους αληθινούς και καλούς. 

Μιας και είναι το πρώτο σας βιβλίο και δεν γνωρίζουμε τη γραφή σας, τι πιστεύετε ότι προκαλεί τον αναγνώστη για να σας διαβάσει. Το εξώφυλλο ή η ιστορία;

Και τα δύο. Είναι μια διαφορετική ιστορία με ένα όμορφο εξώφυλλο. Ένας δυνατός συνδυασμός.

Πιστεύετε ότι ο τίτλος οφείλει να είναι πολύσημος και να εξάπτει τη φαντασία;

Ο τίτλος του κάθε βιβλίου πηγάζει από το περιεχόμενό του. Εξαρτάται τι έχει στο μυαλό του ο κάθε συγγραφέας όταν γράφει. Ο τίτλος του δικού μου βιβλίου μαρτυρά και την ταυτότητά του. Είναι εγώ, είναι οι ήρωές μου.

Η συγγραφή απαιτεί Πόνο, Πληγές, και Εμπειρία;

Η συγγραφή απαιτεί κυρίως αγάπη. Ο πόνος θα κάνει τη γραφή τρυφερή. Οι πληγές αληθινή και η εμπειρία θα δώσει το τελικό αποτέλεσμα της μορφής του γραπτού. Προσωπικά δεν γνωρίζω σπουδαίους συγγραφείς που να είχαν μια ήρεμη ζωή με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είναι κατά την γνώμη μου δύσκολο να γράψεις εάν δεν έχεις ματώσει στη ζωή, χωρίς ωστόσο αυτό να αποτελεί πανάκεια. Όπως όμως και να το κάνουμε η τριβή στα δύσκολα είναι το αλατοπίπερο για την γραφή.

Ποιος είναι ο ιδανικός αναγνώστης για εσάς;

Είναι εκείνος που θα αφήσει την ψυχή του να γίνει ένα με το βιβλίο. Εκείνος που είναι ανοιχτός σε όλα τα είδη και φυσικά ο αναγνώστης που δεν κοστολογεί τα βιβλία με βάση την εμπορικότητά τους.

 

Ποια είναι η καθημερινότητά σας;

Η καθημερινότητά μου είναι πολύπλοκη. Αν εξαιρέσουμε τις καθημερινές βασικές ασχολίες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, εγώ έχω έναν επιπλέον άθλο να καταβάλλω, που δεν είναι άλλος από το να προσπαθώ κάθε μέρα να συμφιλιώνομαι με τον εσωτερικό μου εαυτό. Δύσκολος αγώνας αλλά ως τώρα τα πάμε περίφημα.

Ποια είναι η ερώτηση που θα θέλατε να απαντήσετε αλλά δεν σας έχει ερωτηθεί ποτέ;

Αυτή είναι ομολογώ μια πανέξυπνη ερώτηση και μπράβο σας που την σκεφτήκατε.

Θα ρωτούσα λοιπόν το εξής: «Μέχρι που θα φτάνατε ώστε να γίνετε μια επιτυχημένη συγγραφέας;»

Για να απαντήσω συνειδητά, μέχρι πουθενά, διότι βρίσκομαι πλέον σε μια περίοδο της ζωής μου που είμαι τόσο πλήρης από όσα έχω ζήσει, βιώσει, χαρεί, αποκτήσει, που και μόνο η έκδοση του βιβλίου μου είναι για εμένα επιτυχία από μόνη της.

Είμαι ένας χορτασμένος άνθρωπος. Υλικά και ηθικά.

Πριν κλείσουμε θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο που μας διαθέσατε και που δώσατε την ευκαιρία στα μέλη μας να γνωρίσουν καλύτερα εσάς και το βιβλίο σας. Θα θέλατε να κλείσετε εσείς με έναν δικό σας τρόπο αυτή την κουβέντα; Τι είναι αυτό που επιθυμείτε να πείτε στους φίλους αναγνώστες;

Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά για αυτήν την ευκαιρία. Θα ήθελα να ευχηθώ υγεία κι ευτυχία σε όλους κι ας προσπαθήσουμε όλοι για έναν κόσμο ανθρώπινο, ελεύθερο από ζήλιες, κακίες και μικρότητες.

        Για το βιβλίο της Παρέας

       Λίτσα Λαμπρακοπούλου