ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ KONSTANDINA ALBERTI
Βιογραφικό: Η Κωνσταντίνα
Αλμπέρτη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και έζησε τα πρώτα παιδικά της χρόνια.
Σύντομα εγκατέλειψε την αγαπημένη της πόλη και εγκαταστάθηκε με τους γονείς της
στην Ιταλία, καθώς οι μισές της ρίζες είναι από εκεί. Φοίτησε μέχρι τα δεκαεπτά
της περίπου, σε Ελληνοιταλικό σχολείο και με την επιστροφή της στην Ελλάδα
πέρασε στην Ιατρική Αθηνών και επέλεξε τον κλάδο της Αναισθησιολογίας. Όταν
ολοκλήρωσε τον κύκλο των σπουδών της, δεν εξάσκησε το επάγγελμα, γιατί η καρδιά
της ήταν πάντα δοσμένη στην τέχνη. Ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση
ως διευθύντρια παραγωγής και αργότερα με το θέατρο κάνοντας τις δημόσιες
σχέσεις. Η συγγραφή μπήκε στη ζωή της από τα παιδιά της χρόνια και σε δεκάδες
χαρτάκια έγραφε διάφορους στίχους και μικρά διηγήματα. Ζει στην Αθήνα με τον
γιο της, λατρεύει τα παιδιά και τα ζώα, δραστηριοποιείται σε διάφορες
φιλανθρωπικές οργανώσεις και εξακολουθεί να εργάζεται ως ραδιοφωνική παραγωγός .
Προφίλ στο Facebook:
Οπισθόφυλλο: Τρία γράμματα, ένας αποστολέας. Μια παιδική
υπόσχεση που θα εκπληρωθεί εικοσιπέντε χρόνια μετά. Η Μαντώ, η Ηρώ, η Αγγελική
και η Έλλη θα βρεθούν αντιμέτωπες με τον ίδιο τους τον εαυτό, με το έρωτα, το
ψέμα και την απώλεια. Εκείνο το απόγευμα θα πιουν Τσάι βατόμουρο και η επόμενη
μέρα δεν θα είναι πια ίδια για καμία από τις τέσσερις.
Τι σας ώθησε να γράψετε τη συγκεκριμένη ιστορία ?
Όπως έχω ξαναπεί σε
συνεντεύξεις μου το ΤΣΑΙ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ ήρθε τελείως απρόσμενα στη ζωή μου και σαν
ιστορία μέσα στο μυαλό μου. Δεν την είχα σκεφτεί, ούτε ήξερα πού θα με
οδηγήσει. Γενικά όταν γράφω δεν βάζω πρόγραμμα. Δεν ξέρω τι με ώθησε και πώς
ξεκίνησα να το γράφω πραγματικά...
Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή του
βιβλίου σας? Σκοπεύετε να συνεχίσετε με το ίδιο είδος λογοτεχνίας?
Άρχισε
και τελείωσε πολύ γρήγορα, ακριβώς ίσως επειδή δεν παίδευα το μυαλό μου στο να
γράψει. Η ιστορία με πήγε από μόνη της.
Νουβέλα
ναι θα ξαναέγραφα. Μου αρέσει πολύ γιατί μπορεί να περάσει μηνύματα όχι σε 400
σελίδες αλλά σε 80 και 100.
Συνήθως οι συγγραφείς στο πρώτο
τους βιβλίο βάζουν πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία . Στο βιβλίο σας υπάρχουν δικά
σας βιώματα?
Όχι δεν έχει βιωματικά στοιχεία μέσα. Απλά ο χαρακτήρας της
Άντζελας, το τονίζω ο χαρακτήρας της και όχι το παρελθόν της, είναι πολύ κοντά
σε μένα.
Για ποιο λόγο διαλέξατε αυτόν τον
τίτλο? Πως συνδέεται ο τίτλος
με την ιστορία των ηρώων σας?
Ο τίτλος
ήρθε και αυτός μόνος του. Παίζει ρόλο το τσάι βατόμουρο στην ιστορία γιατί
πίνοντας το τσάι γίνεται και η ανατροπή. Τώρα θα με ρωτήσεις γιατί τσάι
βατόμουρο και όχι κάποιο άλλο... Ούτε αυτό το ξέρω. Γενικά το τσαγάκι μου είναι
ένα περίεργο βιβλίο που ήρθε στη ζωή μου για να μου προσφέρει αγάπη από όλους
εσάς, τους αναγνώστες. Άρα τα έχω αφήσει όλα επάνω του. Ξέρει αυτό τι
κάνει.
Από πού αντλείται έμπνευση?
Από όλα... από ένα τραγούδι, από μία βόλτα, από τον έρωτα,
από ένα ζευγάρι που θα δω στον δρόμο να περπατάει. Όλα είναι έμπνευση για μένα!
Ποιο ήταν το πρώτο σας συναίσθημα
και ποια η πρώτη σας εικόνα που σας ήρθε στο μυαλό ,όταν γράφατε την λέξη
τέλος?
Δεν γράφω ποτέ τη λέξη τέλος στα βιβλία μου. Το τέλος σαν λέξη και σαν γεγονός με ενοχλεί οπότε το αποφεύγω.
Στα βιβλία πολλές φορές οι
αναγνώστες αναζητούν το μήνυμα που ο συγγραφέας θέλει να μεταφέρει. Στο βιβλίο
σας υπάρχει κάποιο μήνυμα και αν ναι, ποιο είναι αυτό?
Σίγουρα υπάρχει όχι ένα αλλά πολλά. Μήνυμα αισιοδοξίας ότι
πάντα πρέπει να πιστεύουμε σε ένα καλύτερο αύριο, μήνυμα αγάπης και ελπίδας για
τα παιδιά με ιδιαιτερότητες, μήνυμα για την ίδια τη ζωή και ακόμα και για τον
θάνατο. Μήνυμα για τον αληθινό κεραυνοβόλο έρωτα. Ποτέ δεν ξέρεις πού
βρίσκεται, πότε θα τον συναντήσεις και μέχρι που μπορεί να σε πάει.
Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να
γράφετε?
Δεν νομίζω ότι για έναν άνθρωπο που αγαπάει τη συγγραφή
μπορεί να υπάρξει λόγος να τη σταματήσει. Άρα και εγώ δεν νομίζω ότι θα
μπορέσει να βρεθεί κάτι πιο ισχυρό από την ίδια μου την ψυχή που θα μπορέσει να
τη νικήσει. Γιατί εγώ γράφω με την ψυχή και όχι επειδή πρέπει να γράψω. Είναι
ανάγκη μου και δεν συγκαταλέγεται στα πρέπει μου. Πέρα από αυτό, αντιπαθώ τα
πρέπει.
Ποια είναι η ερώτηση που θα θέλατε
να απαντήσετε και δε σας έχει ρωτηθεί ποτέ?
Πολύ καλή
ερώτηση! Κοίτα... επειδή έχω δώσει πάρα πολλές συνεντεύξεις σίγουρα με έχουν
ρωτήσει σχεδόν τα πάντα. Ακόμα και πότε κλαίω και πότε γελάω. Άρα ο κόσμος
γνωρίζει και την Κωνσταντίνα σαν άτομο, όχι μόνο σαν συγγραφέα και σαν γυναίκα
καριέρας. Έτσι πιστεύω πως μου έχουν κάνει κατά καιρούς όλες τις ερωτήσεις που
θα ήθελα να με ρωτήσουν.
Κλείνοντας τι μας επιφυλάσσουν τα
επόμενα συγγραφικά σας σχέδια? Θέλετε να τα μοιραστείτε μαζί μας?
Έρχεται το MEA CULPA Τον επόμενο μήνα. Και
ακολουθούν δυο μυθιστορήματα ακόμα. Ξέρω και τίτλους αλλά είναι νωρίς να τους
αποκαλύψω.
Κρητικές
βιβλίου: Ayuba Constantinou (Λευκωσία Κύπρος): Μικρό βιβλίο αλλά πολύ περιεκτικό. Μιλά για
τις γυναίκες!! 4 γυναίκες που ήτανε φίλες από το σχολείο. Μετά η κάθε μια
τράβηξε το δρόμο της. Χρόνια μετά με αφορμή μια επιστολή που θα πάρει η καθεμιά
θα συναντηθούν ξανά. Στο μεταξύ μέχρι να γίνει η συνάντηση θα μάθουμε για την
πορεία της καθεμιάς. Στη συνάντηση γίνεται η μεγάλη ανατροπή! Ενα βιβλιαράκι με
πολλά διδάγματα!! Εξαιρετικό, συγκλονιστικό!! ’Ένα κόσμημα για τη βιβλιοθήκη όλων
μας!!
Litsa Labrakopoulou: Συντροφιά με μια κούπα τσάι ξεκίνησαν όλα…. Μπορεί
ένα τόσο δα βιβλίο να σου δημιουργήσει τόσα πολλά συναισθήματα, να σου περάσει
τόσα πολλά μηνύματα, νοσταλγίες, μαθήματα ζωής και χωρίς να είναι λειψό? …. και
όμως γίνεται!! Ένα βιβλίο που αγάπησα πολύ για τον τρόπο που έπεσε η αυλαία..με
μάγεψε τόσο, που δεν ήθελα να τελειώσει ακόμα… Αγάπησα την πένα της Κυρίας Alberti και ανυπομονώ για το επόμενο…
Λίτσα σε ευχαριστώ πολύ για
τις όμορφες ερωτήσεις σου και τα καλά σου λόγια για το πρώτο μου βιβλίο.
Εύχομαι κάθε επιτυχία σε ότι κάνεις.
Για το βιβλίο της παρέας
Λίτσα Λαμπρακοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου