Πάνε μέρες που τελείωσε το ταξίδι μας, κι όμως ακόμα σε νιώθω κοντά μου Δωροθέα.... Ακόμα νιώθω την ανάσα σου να σμίγει με τη δική μου, σαν να είμαστε φίλες, συνοδοιπόροι, σαν να εισαι εσύ, εγώ....
Είμαι εγώ η Δωροθέα, είμαι η Λίνα, είσαι εσύ, η οποιαδήποτε γυναίκα που μπορεί να συναντησουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας;;; Ή μήπως είναι η προσιτή , η οικεία, η απλή πλην όμως μαγική γραφή της Βασιλική Αποστολοπούλου, που σε βάζει στη θέση της ηρωίδας, κι έτσι βιώνεις κάθε στιγμή της ιστορίας; Μιας ιστορίας τόσο συγκλονιστικής, όσο και συνηθισμένης, ή καλύτερα όχι πολύ σπάνιας. Αρκετά συχνά και αρκετοί από εμάς ζούμε με διλήμματα, ζούμε εγκλωβισμένοι στα ΄΄πρέπει΄΄ μας, καταπιέζουμε συναισθήματα, ζούμε με ενοχές που ίσως και να μην μας ανήκουν, αυτομαστιγωνόμαστε για λάθη που ίσως δεν είναι λάθη, και προσπαθούμε να ισορροπήσουμε πάνω σε κινούμενη άμμο.
Διαβάζοντας αυτο το βιβλίο, θα ανακαλύψουμε πράγματα ενδεχόμενα για τον εαυτό μας που ισως δεν τα είχαμε σκεφτεί, ή θα αναγνωρίσουμε την ιστορία ενος φιλικου προσώπου, ισως ακόμα και να θεωρήσουμε πως η ηρωίδα, όπως έστρωσε κοιμήθηκε.... Σε κάθε περίπτωση, αυτο το βιβλίο, παραδίδει μαθηματα ζωής!
Διαβάστε το!
Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρία μου που έσκυψες με τόση αγάπη κι ευαισθησία πάνω στην "Δωροθέα" μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή