Είναι από τις φορές που τελειώνοντας την ανάγνωση ενός λογοτεχνικού βιβλίου, νιώθω ικανοποίηση αφού σε όλα τα επίπεδα των αναγνωστικών μου προτιμήσεων δηλώνω καλυμμένη και κυρίως ενθουσιασμένη. Πολύ απλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα εξαιρετικό πόνημα και μάλιστα ιδιαίτερο που τους λόγους που το χαρακτηρίζω έτσι ,θα σας τους αναφέρω παρακάτω. Η αλήθεια είναι πως μετά "Το σπίτι των γλάρων" η συγγραφέας είχε θέσει ψηλά τον πήχη και δικαίωσε ξανά τις προσδοκίες των αναγνωστών της. Η Μαρία Καραγιάννη ήρθε για να μείνει στο συγγραφικό πάνθεο και τέτοιες πένες έχει ανάγκη ο πολυπαθος χώρος της ελληνικής λογοτεχνίας.
Η Ισαββέλα Μορενο θυμάται. Αφηγείται την ιστορία της δεκαπέντε χρόνια μετά και όλες αυτές οι μνήμες που τη στοίχειωναν επέστρεψαν. Μας ταξιδεύει στο Μπουένος Άιρες γιατί η παραμονή της εκεί της δίδαξε πολλά. Όσα έμαθε για τον εαυτό της, τον έρωτα, το παρελθόν της αλλά και για τη σαπίλα του συστήματος θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη και κυρίως στην καρδιά της.
Αυτός είναι ο βασικός κορμός πάνω στο οποίο η Καράγιαννη στήνει την πλοκή. Έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα που δε ξέρεις σε ποιο ακριβώς είδος ακριβώς να το κατατάξεις αφού είναι ποτισμένο με έρωτα, δράση ,μυστήριο και ιστορία. Θα έλεγα πως είναι κατά βάση κοινωνικό φορώντας όμως το μανδύα του αστυνομικού και ψυχολογικού θρίλερ για γερά νεύρα. Η συγγραφέας βάζει στο μικροσκόπιο της τις ανθρώπινες σχέσεις όλων των επιπέδων. Μέσα από το πρίσμα του έρωτα, των γονεϊκών προτύπων και από τυχοδιωκτικές φιγούρες διεισδύει σε διάφορες συμπεριφορές ανθρώπων που είναι αληθοφανείς και απόλυτα υπαρκτές. Σε αυτό το ρεαλιστικό μυθιστόρημα ηθικά διλήμματα θα παρελάσουν στα μάτια σας και θα σας κάνουν κοινωνό της αγωνίας. Θα προβληματιστείτε και εσείς σαν την κεντρική ηρωίδα, γιατί είναι κομμάτι από εμάς. Από όλους εμάς που μας απογοητεύει η διαφθορά στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Που έχουμε ζήσει έναν έρωτα καταστροφικό που μας έκαψε η λάβα του και προσπαθήσαμε να ορθοποδήσουμε. Που ήρθαμε αντιμέτωποι με αλήθειες που μας σόκαραν και μας έκαναν να χτίσουμε τις ζωές μας ξανά. Ακόμα, και να μην έχουμε ζήσει κάτι από αυτά που η ηρωίδα βιώνει νιώθεις πως είναι κομμάτι του εαυτού σου, γιατί η Καράγιαννη πετυχαίνει να νιώσεις πολύ οικεία μαζί της και να τη συμπονείς την Ισαββελα.
Σε όλα αυτά σύμμαχος της είναι η πένα της ,η οποία κέντα. Σύγχρονη, ρεαλιστική, παραστατική και άμεση. Δε φτάνει σε ένα βιβλίο μόνο η δυνατή πλοκή. Χρειάζεται και τη βοήθεια των λέξεων αυτών που σου δημιουργούν εικόνες και πυροδοτούν τις μύχιες σκέψεις σου. Ακόμα, και στο τομέα της ηθογραφησης η συγγραφέας φαίνεται πως έπιασε τους ήρωες της από τα μαλλιά, ναι πολύ λαϊκή έκφραση, όμως έτσι είναι. Τους παίδεψε, τους πόνεσε αλλά και τους τιμώρησε, γιατί ο καθένας από αυτούς πήρε αυτό που το άξιζε στο τέλος και ο αναγνώστης τη λύτρωση. Δε μπορώ να μη σταθώ πως σκιαγράφησε ιδιαίτερους και ζόρικους χαρακτήρες αφού καταπιάστηκε με θέματα δύσκολα όπως η ψυχολογική και σωματική κακοποίηση από τον σύντροφο, η υιοθεσία και γονεϊκές συμπεριφορές.
Παράλληλα, κάνει μια καταβύθιση στη σύγχρονη πολιτική και κοινωνική ιστορία της Αργεντινης . Σου προσφέρει απλόχερα τη γνώση. Ομολογώ πως πολλά πράγματα για τη δικτατορία τους και την απίστευτη διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας τα αγνοούσα και η Καράγιαννη μέσα από την αφήγηση της Ισαββέλας μου τα μετέδωσε με αμεσότητα και χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής.
Έτσι, λοιπόν, κλείνοντας θα ήθελα να σας γράψω πως όταν ένα βιβλίο σε ταξιδεύει νοερά, σε προβληματίζει και σε διδάσκει είσαι πολύ τυχερός που ήρθε στη βιβλιοθήκη σου. Ένα καθηλωτικό, καλογραμμένο και ρεαλιστικό μυθιστόρημα ανατροπών και δράσης που πάλλεται από σασπένς και ένταση είναι "Η ευχή". Μπράβο στη συγγραφέα που καταφερε σε ένα βιβλίο να "δώσει" τόσα πολλά στον απαιτητικό αναγνώστη.
Βαθμολογία :9.5/10
Η Ισαββέλα Μορενο θυμάται. Αφηγείται την ιστορία της δεκαπέντε χρόνια μετά και όλες αυτές οι μνήμες που τη στοίχειωναν επέστρεψαν. Μας ταξιδεύει στο Μπουένος Άιρες γιατί η παραμονή της εκεί της δίδαξε πολλά. Όσα έμαθε για τον εαυτό της, τον έρωτα, το παρελθόν της αλλά και για τη σαπίλα του συστήματος θα μείνουν ανεξίτηλα στη μνήμη και κυρίως στην καρδιά της.
Αυτός είναι ο βασικός κορμός πάνω στο οποίο η Καράγιαννη στήνει την πλοκή. Έχουμε να κάνουμε με ένα μυθιστόρημα που δε ξέρεις σε ποιο ακριβώς είδος ακριβώς να το κατατάξεις αφού είναι ποτισμένο με έρωτα, δράση ,μυστήριο και ιστορία. Θα έλεγα πως είναι κατά βάση κοινωνικό φορώντας όμως το μανδύα του αστυνομικού και ψυχολογικού θρίλερ για γερά νεύρα. Η συγγραφέας βάζει στο μικροσκόπιο της τις ανθρώπινες σχέσεις όλων των επιπέδων. Μέσα από το πρίσμα του έρωτα, των γονεϊκών προτύπων και από τυχοδιωκτικές φιγούρες διεισδύει σε διάφορες συμπεριφορές ανθρώπων που είναι αληθοφανείς και απόλυτα υπαρκτές. Σε αυτό το ρεαλιστικό μυθιστόρημα ηθικά διλήμματα θα παρελάσουν στα μάτια σας και θα σας κάνουν κοινωνό της αγωνίας. Θα προβληματιστείτε και εσείς σαν την κεντρική ηρωίδα, γιατί είναι κομμάτι από εμάς. Από όλους εμάς που μας απογοητεύει η διαφθορά στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Που έχουμε ζήσει έναν έρωτα καταστροφικό που μας έκαψε η λάβα του και προσπαθήσαμε να ορθοποδήσουμε. Που ήρθαμε αντιμέτωποι με αλήθειες που μας σόκαραν και μας έκαναν να χτίσουμε τις ζωές μας ξανά. Ακόμα, και να μην έχουμε ζήσει κάτι από αυτά που η ηρωίδα βιώνει νιώθεις πως είναι κομμάτι του εαυτού σου, γιατί η Καράγιαννη πετυχαίνει να νιώσεις πολύ οικεία μαζί της και να τη συμπονείς την Ισαββελα.
Σε όλα αυτά σύμμαχος της είναι η πένα της ,η οποία κέντα. Σύγχρονη, ρεαλιστική, παραστατική και άμεση. Δε φτάνει σε ένα βιβλίο μόνο η δυνατή πλοκή. Χρειάζεται και τη βοήθεια των λέξεων αυτών που σου δημιουργούν εικόνες και πυροδοτούν τις μύχιες σκέψεις σου. Ακόμα, και στο τομέα της ηθογραφησης η συγγραφέας φαίνεται πως έπιασε τους ήρωες της από τα μαλλιά, ναι πολύ λαϊκή έκφραση, όμως έτσι είναι. Τους παίδεψε, τους πόνεσε αλλά και τους τιμώρησε, γιατί ο καθένας από αυτούς πήρε αυτό που το άξιζε στο τέλος και ο αναγνώστης τη λύτρωση. Δε μπορώ να μη σταθώ πως σκιαγράφησε ιδιαίτερους και ζόρικους χαρακτήρες αφού καταπιάστηκε με θέματα δύσκολα όπως η ψυχολογική και σωματική κακοποίηση από τον σύντροφο, η υιοθεσία και γονεϊκές συμπεριφορές.
Παράλληλα, κάνει μια καταβύθιση στη σύγχρονη πολιτική και κοινωνική ιστορία της Αργεντινης . Σου προσφέρει απλόχερα τη γνώση. Ομολογώ πως πολλά πράγματα για τη δικτατορία τους και την απίστευτη διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας τα αγνοούσα και η Καράγιαννη μέσα από την αφήγηση της Ισαββέλας μου τα μετέδωσε με αμεσότητα και χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής.
Έτσι, λοιπόν, κλείνοντας θα ήθελα να σας γράψω πως όταν ένα βιβλίο σε ταξιδεύει νοερά, σε προβληματίζει και σε διδάσκει είσαι πολύ τυχερός που ήρθε στη βιβλιοθήκη σου. Ένα καθηλωτικό, καλογραμμένο και ρεαλιστικό μυθιστόρημα ανατροπών και δράσης που πάλλεται από σασπένς και ένταση είναι "Η ευχή". Μπράβο στη συγγραφέα που καταφερε σε ένα βιβλίο να "δώσει" τόσα πολλά στον απαιτητικό αναγνώστη.
Βαθμολογία :9.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου