Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "Η ΜΑΝΤΑΜ", Αλεξία Νικολοπούλου, εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

 Ένα μυθιστόρημα για τη ζωή στις γυναικείες φυλακές θα χαρακτήριζα το βιβλίο "Η μαντάμ". Η Μαργαρίτα Δούκα μια νέα γυναίκα πετυχημένη επαγγελματικά και με έντονη κοινωνική ζωή πέφτει θύμα εξαπάτησης από ένα άτομο που εμπιστεύεται πολύ και για τους λάθος λόγους βρίσκεται προφυλακιστέα. Σοκαρισμένη, σε ένα ολότελα ξένο περιβάλλον πρέπει να καταφέρει να ενσωματωθεί και να προσαρμοστεί. Εκεί, θα γνωρίσει τη περιβόητη μαντάμ της φυλακής και θα μάθει την προσωπική της ιστορία. Δυστυχώς, πολλοί και καθημερινοί άνθρωποι βρίσκονται στα κολαστήρια των ψυχών για λάθος λόγους ενώ οι πραγματικοί ένοχοι ζουν ελεύθερα. 

Σε α΄ ενικό πρόσωπο η Μαργαρίτα ξεδιπλώνει τη ζωή της στον αναγνώστη και διηγείται την καθημερινότητα της. Ο εξομολογητικός τόνος στο κομμάτι που αφορά στη φυλακή είναι έντονος και διεισδυτικός αφού παρεισφρέει στα άδυτα των κελιών και φέρνει στο φως ιστορίες καθημερινής τρέλας. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας ανοίγουν τα εσώψυχα τους και καταθέτουν την μαρτυρία τους για το πως βρέθηκαν εκεί. Κάποιοι είναι θύτες κάποιοι θύματα. Σίγουρα όμως οι συνθήκες εκεί μέσα δεν είναι αυτές που όφειλαν να είναι, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα για να είναι η διαβίωση τους υποφερτή.

 Με ρεαλιστική απεικόνιση όλα αποτυπώνονται από τη συγγραφέα, η οποία αποφεύγει συγγραφικά κλισέ και μελό για εκβιασμό συναισθήματος. Όλα δίνονται σε σωστές δόσεις και νιώθεις πως είσαι μέσα σε εκείνο το κελί με εκείνες τις γυναίκες και ακούς το Γολγοθά της κάθε μιας. Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα διαφορετικό από τα συνηθισμένα με ψυχογραφική διάθεση και σε κάποια σημείο ποτισμένο έντονα με αγωνία για την τύχη της Μαργαρίτας και της Μαντάμ. Ειδικά τη μαντάμ σαν ηρωίδα τη λάτρεψα γιατί είναι ιδιαίτερη και εμβληματική. Όταν το διαβάσετε θα διαπιστώσετε, γιατί σας το γράφω αυτό.

Ο έρωτας ανθίζει και στις δύσκολες συνθήκες. Πάντα το πίστευα και σ αυτό το μυθιστόρημα κάνει δειλά αλλά σταθερά την εμφάνιση του σε σωστές δόσεις και δίνει μια χαραμάδα φως στο σκοτάδι της ψυχής της ηρωίδας. Ο Αλέξανδρος θα έρθει κοντά της και θα τη βοηθήσει και αυτός με τον τρόπο της να αποδεχτεί αυτή τη νέα καθημερινότητα. Μου άρεσε πολύ η ιστορία της Μαργαρίτας αλλά και της Μαντάμ και ιδιαίτερα ο τρόπος που δέθηκαν αυτές οι δυο στο τέλος. 

Με κέρδισε αυτή η συγγραφική δουλειά της Νικολοπούλου. Άμεση, λιτή και διεισδυτική η γραφή της καταφέρνει να σε τοποθετήσει στο χωροχρόνο απόλυτα. Η πλοκή είναι σφιχτοδεμένη και γρήγορη και έχει σωστή ανάπτυξη από την αρχή ως το τέλος. Δεν έχει ούτε κενά αλλά ούτε και υπερβολές. Μια ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής στη φυλακή μιας γυναίκας που ήταν θύμα της καλοπροαίρετης φύσης της. Διαβάστε το, αξίζει ... 
 Βαθμολογία :9-/10

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου