ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΠΑΡΧΑΡΙΔΗ στην ΛΙΤΣΑ ΛΑΜΠΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΕΦΑΝΟ ΠΑΡΧΑΡΙΔΗ

Βιογραφικό: Ο Στέφανος Παρχαρίδης γεννήθηκε στην Καβάλα και έχει ζήσει στην Ξάνθη, στην Καβάλα, στη Δράμα και στη Χαλκιδική ενώ τα τελευταία δέκα χρόνια κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Γεωπόνος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και παίζει ερασιτεχνικά πιάνο. Του αρέσει να γράφει ιστορίες που έχουν ως βάση διάφορα κοινωνικά προβλήματα και ανισότητες. Στον ελεύθερο χρόνο του ακούει την αγαπημένη του μουσική αγναντεύοντας τη θάλασσα, προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον για την ανθρωπότητα. πλέον κατοικεί  μόνιμα στο εξωτερικό, στη Σκωτία.

Προφίλ στο Facebook: https://www.facebook.com/stef.parharidis

Οπισθόφυλλο: Ο Λεωνίδας είναι ένας επιτυχημένος και περιζήτητος πιανίστας, σε τέτοιο σημείο που να διαλέγει ο ίδιος τις εμφανίσεις του και τη συχνότητα τους. Μεγάλη αγάπη της ζωής του, εκτός από το πιάνο, η μητέρα του, η Ευτυχία, που είναι ο βράχος στην πορεία του. Ζούνε μαζί μια ήσυχη ζωή, χωρίς απρόοπτα. Όλα όμως ανατρέπονται όταν στη ζωή τους μπαίνει ο Δημήτρης, ένας άντρας μεγαλύτερος του Λεωνίδα, που θα τον γοητεύσει σε μεγάλο βαθμό. Οι δύο άντρες θα ζήσουν ένα μεγάλο έρωτα που όμοιο τους δεν έχουν ξαναζήσει, παρά τα είκοσι χρόνια που τους χωρίζουν.
Υπάρχουν, όμως, κάποια μυστικά που η Ευτυχία δεν έχει πει ποτέ σχεδόν σε κανέναν. Μυστικά από εκείνα που είναι ικανά να κάνουν τις σχέσεις των ανθρώπων που μπλέκονται είτε ηθελημένα είτε άθελα τους σε αυτήν την ιστορία από δύσκολες μέχρι ανεπίτρεπτες.

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε σε μια προσπάθεια να απαντηθεί ένα σύνθετο ερώτημα που είναι διαχρονικό, αλλά ανάλογα με τον τόπο και την εποχή, μπορεί να λάβει ποικίλες απαντήσεις: Υπάρχει κοινή ηθική; Και αν ναι, πόσο κοινή είναι τελικά;

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο και γιατί όχι, την ιστορία <<πίσω από την ιστορία>> που σας οδήγησε στην συγγραφή του?

Το βιβλίο μου έχει τίτλο "Το κρεσέντο ενός μοιραίου πάθους". Για όσους δεν γνωρίζουν από κλασσική μουσική, "κρεσέντο" είναι η σταδιακή αύξηση του ήχου όταν παίζει κάποιος ένα μουσικό όργανο. Εδώ χρησιμοποιείται συμβολικά για να υπερτονίσει την αύξηση των συναισθημάτων στην πορεία μιας σχέσης. Το θέμα του βιβλίου θα έλεγα πως είναι ελαφρώς αντισυμβατικό, καθώς κύριοι χαρακτήρες του είναι δύο άντρες με διαφορά ηλικίας, ο Λεωνίδας και ο Δημήτρης, που συναντιούνται λόγω μιας σύμπτωσης, αλλά ερωτεύονται σχεδόν ταυτόχρονα και ζουν ένα θυελλώδη έρωτα. Καταλυτικός χαρακτήρας στη σχέση τους η μάνα του Λεωνίδα, που όπως αποκαλύπτεται κρύβει ένα μεγάλο μυστικό, που ανατρέπει την έκβαση της σχέσης των δύο αντρών. Η συγγραφή αυτού του βιβλίου ήρθε σαν μια ανάγκη μου να εκφραστώ και να διαβάσω μια ιστορία στην οποία δεν είσαι σίγουρος για την ευημερία κανενός από τους χαρακτήρες. Έτσι, ένα απόγευμα του 2015, στο πρώτο καλοκαίρι της ζωής μου που δεν δούλεψα, πήρα στυλό και χαρτί και παρατηρώντας τον ελαφρώς συννεφιασμένο ουρανό, γεννήθηκε η πρώτη σκηνή του βιβλίου.

Ποιό ήταν το πρώτο συναίσθημα και ποιά ή πρώτη εικόνα που σας ήρθε στο μυαλό όταν γράφατε την λέξη ΤΕΛΟΣ?

Η συγγραφή του βιβλίου μου πήρε σχεδόν τρεις μήνες. Όπως καταλαβαίνετε, από ένα σημείο και μετά, κοιμόμουν και ξυπνούσα με αυτούς τους χαρακτήρες. Όταν λοιπόν έβαλα τη λέξη τέλος, τα συναισθήματα μου ήταν φυσικά ανάμεικτα. Ανακουφίστηκα από τη μια που αυτή η ιστορία έλαβε ένα τέλος, γιατί δε σας κρύβω ότι έκλαιγα όταν έγραφα συγκεκριμένα κομμάτια, αλλά αισθάνθηκα μέσα μου και ένα μικρό κενό, γιατί αυτοί οι ήρωες είχαν γίνει ένα κομμάτι της καθημερινότητας μου. Κι ας ήταν φανταστικοί ήρωες, εγώ τους αγάπησα. Η πρώτη, λοιπόν, εικόνα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η πιο δυνατή σκηνή που κατάφερα να γράψω και που δυστυχώς δεν μπορώ να αποκαλύψω, γιατί θα προδώσω την πλοκή.

Υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από την ιστορία του βιβλίου σας? και ποιά είναι αυτά?

Σε διάφορα σημεία του βιβλίου οι ήρωες παλεύουν να πάρουν κάποιες αποφάσεις, καθώς συγκρούονται μέσα τους η ηθική και το συναίσθημα. Από εδώ πηγάζει και το βασικό ερώτημα του βιβλίου. Όταν καλούμαστε να πάρουμε τέτοιες αποφάσεις, πόσο μας επηρεάζει η ηθική, και τι είδους ηθική είναι αυτή; Είναι η κοινή ηθική ή η προσωπική; Και ειδικά όταν αυτές οι αποφάσεις κρύβουν από πίσω πολλά και δυνατά συναισθήματα, τότε μπορεί κάποιος να λάβει υπ' όψη του την κοινή ηθική ή λειτουργεί μόνο σύμφωνα με το ένστικτο και τα δικά του πιστεύω; Θα ήθελα αυτό το βιβλίο μία μέρα να βοηθήσει έστω και έναν άνθρωπο, με όποιον τρόπο κι αν αυτό επιτευχθεί. Τότε θα είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου.

Επιλέξατε να γράψετε ένα τολμηρό μυθιστόρημα. Ποιά είναι τα στοιχεία που κάνουν για εσάς ξεχωριστό  το συγκεκριμένο βιβλίο?

Θα σας απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση με σχόλια που έκανα οι αναγνώστες του, καθώς οι δικές μου απαντήσεις δε θα είναι καθόλου αντικειμενικές (είναι το πρώτο και μοναδικό μου βιβλίο, για αυτό, χαχαχαχαχα). Βασικό του στοιχείο είναι ότι διαβάζεται πολύ εύκολα και σχετικά γρήγορα, καθώς η πλοκή του είναι συνεχόμενη και, ουσιαστικά, δε σε αφήνει να το αφήσεις. Ακόμη, αποφεύγονται οι ανούσιες περιγραφές χώρων και ανθρώπων όπου δεν είναι απαραίτητο, που άλλα βιβλία τα κάνουν βαρετά. Και φυσικά να μη ξεχνάμε το θέμα αυτό καθ' αυτό. Δυο άντρες που ερωτεύονται και ζούνε ένα θυελλώδη έρωτα. Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, αλλά δε νομίζω πως υπάρχουν πολλά τέτοια βιβλία από Έλληνες συγγραφείς. (Εδώ να σημειώσω πως δε θεωρώ τον εαυτό μου ακριβώς συγγραφέα, καθώς αυτή ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη συγγραφική προσπάθεια.)

Πόσο δύσκολη είναι για τον συγγραφέα η συνάντηση μύθου και ιστορίας?

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω καταπιαστεί (ακόμα) με ένα τέτοιο θέμα, που να απαιτεί τη συλλογή ιστορικών στοιχείων. Φαντάζομαι, όμως, πως θέλει μια παραπάνω δουλειά μία τέτοια ενασχόληση και μια έρευνα σε βάθος, καθώς στην εποχή που ζούμε και με την πληθώρα των πληροφοριών που μας κατακλύζουν, πρέπει κανείς να είναι σίγουρος πως αυτό που βρήκε είναι αληθές και σωστό. 

Πόσο σημαντική είναι η μελέτη των γεγονότων ,των τόπων και των χαρακτήρων στη συγγραφή του βιβλίου?

Αυτό είναι το σημαντικότερο στοίχημα για έναν συγγραφέα, είτε νέο είτε πιο έμπειρο. Ειδικά όταν μια ιστορία είναι εντελώς μυθοπλαστική, τότε οι σημειώσεις είναι απαραίτητες, από τις πιο μικρές, όπως είναι η περιγραφή της εξωτερικής εμφάνισης των χαρακτήρων, ως τις πιο μεγάλες, όπως λόγου χάρη η καταγραφή της αλληλουχίας των γεγονότων και ο τρόπος που αυτά συνδέονται μεταξύ τους αλλά και με τους διάφορης ήρωες.

Ποιά θέλετε να είναι τα τελευταία συναισθήματα του αναγνώστη όταν φτάνει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου?

Αυτό το αφήνω καθαρά στον κάθε έναν αναγνώστη. Όπως δε μου αρέσει κι εμένα σαν αναγνώστη να με κατευθύνουν, έτσι δε το κάνω κι εγώ με τη σειρά μου. Αυτός είναι και ο λόγος που το φινάλε άλλαξε μερικές φορές μέσα μου, για να καταλήξει στην τελική του μορφή. Η λύτρωση και η δικαίωση, μετά από παρατήρηση αρκετών ετών, κατέληξα πως είναι αποτέλεσμα της προσωπικής οπτικής του καθενός, οπότε πιστεύω πως κάποιοι αναγνώστες ίσως αισθανθούν αυτή τη λύτρωση με το φινάλε της ιστορίας. 

Θα  σας συγκινούσε περισσότερο να αναγνωριστεί το βιβλίο σας ένας ειδικός ή ένας απλός αναγνώστης?

Με συγκίνησε ήδη που αυτή η ιδέα κατέληξε να γίνει βιβλίο, κάτι που δεν είχα στο μυαλό μου όταν ολοκλήρωσα τη συγγραφή του. Και επειδή ακριβώς το έχω σαν παιδί μου, με συγκινεί και μόνο το γεγονός ότι μπορώ να το ακουμπήσω και να το διαβάσω ξανά και ξανά. 

Τι σας εξελίσσει ως  άνθρωπο?

Πολύ ωραία η ερώτηση σας, αλλά η απάντηση είναι ότι ακόμα το ψάχνω (γέλια)! Φυσικά η ενασχόληση με τον εαυτό μου και η βαθιά εσωτερική πνευματική αναζήτηση είναι πιστεύω ο κύριος λόγος που με κάνει να εξελίσσομαι. Στην εποχή που ζούμε τα κοινωνικά προβλήματα και τα χιλιάδες στερεότυπα μας εγκλωβίζουν σε άπειρα κουτάκια, που είναι δύσκολο να ξεφύγεις και να αισθανθείς πραγματικά ελεύθερος. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που έχω πλέον μεταναστεύσει στο εξωτερικό και μπορώ να πω πως εδώ αισθάνομαι σε ένα μεγάλο βαθμό αυτήν την ελευθερία. Και, ίσως, αυτή η ελευθερία είναι που τελικά σου ανάβει τη σπίθα για να εξελιχθείς και να προχωρήσεις ένα βήμα παραπέρα τη ζωή σου. 

Ποιό  πιστεύετε ότι είναι το μέλλον  του βιβλίου ?

Θέλω να πιστεύω πως το βιβλίο θα συνεχίσει να υπάρχει και να το ζητάει ο κόσμος και τα επόμενα χρόνια. Και όχι για τις πωλήσεις, αλλά για τα συναισθήματα και τις εικόνες που μπορεί να σου δημιουργήσει. Θεωρώ πως κρατώντας ένα βιβλίο έρχεσαι σε έμμεση επαφή με το δημιουργό. Όσον αφορά τους δημιουργούς, όσο ο κόσμος συνεχίζει να ονειρεύεται, το βιβλίο θα συνεχίσει να υπάρχει.

Για το βιβλίο της παρέας

Λίτσα Λαμπρακοπούλου