Τρίτη 3 Μαρτίου 2020

ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΟΤΑΝ ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ", Μαρία Κατσούπη, εκδόσεις ΕΞΗ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

 Μια συμπαθητική ιστορία δοσμένη με την απλή και στρωτή γραφή της Μαρίας Κατσούπη είναι η προηγούμενη συγγραφική δουλειά με τίτλο "Οταν έκλεψαν τα όνειρα μου". Το βιβλίο πραγματεύεται την απουσία της μητρικής αγάπης, τον έρωτα, τη φιλία καθώς και το θέμα της υιοθεσίας. Η Ρεγγίνα γνωρίζει την απαξίωση από τη μητέρα της. Μένει ανήλικη έγκυος και αυτό αλλάζει άρδην τη ζωή της. Ανεβαίνοντας έναν προσωπικό Γολγοθά πετυχαίνει επαγγελματικά και παντρεύεται τον Παύλο. Αυτός ο γάμος θα της ανοίξει το δρόμο για τα θέλω της αλλά και για να κερδίσει όσα έχασε και που την πόνεσαν. Είναι άραγε αργά για να βρει την αγάπη και το χαμένο της παιδί; 

Δε Θέλω να μπω σε λεπτομέρειες σχετικά με την πλοκή. Το βέβαιο είναι πως υπάρχουν συνεχόμενες εξελίξεις. Ωστόσο για μένα ήταν μια ιστορία με κοινωνικές προεκτάσεις που έχει γραφτεί πολλές φορές για μια γυναίκα που από μικρή δοκιμάστηκε και της έκλεψαν τα όνειρα της και έπρεπε να πορευθεί με αυτές τις απουσίες που βίωσε σε κυριολεκτικό και μεταφορικό πεδίο. Πρέπει να υπογραμμίσω πως διαβάζεται γρήγορα και εύκολα. Σε κάποια σημεία, όμως, ομολογουμένως κουράστηκα, γιατί έλειπε το σασπένς και η έκπληξη. Ένιωθα πως ήξερα πως θα εξελιχτεί η μυθοπλασία και όλα συνέβησαν, όπως τα φαντάστηκα.  

Οι επιλογές κάποιων ηρώων με θύμωσαν ,όπως κι η απάθεια μερικών με νευρίασε. Άβουλοι και χωρίς σθένος άφησαν άλλους να αποφασίζουν για αυτούς και απλά ήταν παρατηρητές, και όχι πρωταγωνιστές της ζωής τους. Σαν ηρωίδα με κέρδισε πολύ η Αναστασία που είμαι σίγουρη πως θα κερδίσει κι εσάς διαβάζοντας το βιβλίο. Θα τη θαυμάσετε και θα εκτιμήσετε το τσαγανό της ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία. Η κεντρική ηρωίδα, η Ρεγγινα, ενώ είναι θύμα υπήρξαν στιγμές που με θύμωσε η αβουλία της και οι εύκολες επιλογές της. Της αναγνωρίζω ελαφρυντικά όμως σε κάποια θέματα ολιγώρησε κι συμβιβάστηκε. Δε προσπάθησε να σώσει το γάμο της , δε πάλεψε ούτε για τον έρωτα αλλά ούτε και για την καταξίωση της. Γενικά σαν άνθρωπος στην καθημερινή ζωή θα ήταν μια γνωστή που θα την απέφευγα γιατί ενώ λύγισε δεν προσπάθησε να σηκωθεί ακόμα και αν αποτύγχανε. Η φίλη της η Νανση σα φιγούρα με συγκίνησε βαθιά και ο τρόπος που αντιμετώπισε την ασθένεια που βίωνε ήταν δοσμένος με αληθοφάνεια. Αυτό ειδικά το σημείο του βιβλίου με έκανε να βουρκώσω. Ίσως ήταν το μόνο που με απογείωσε συναισθηματικά. 

Κλείνοντας, ίσως είμαι αυστηρή, γιατί έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία τέτοιας θεματολογίας ο πήχης ανεβαίνει ψηλά. Η συγγραφέας κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια, γιατί γράφει απλά και παραστατικά. Είμαι σίγουρη πως στους αναγνώστες που αγαπούν τέτοια μυθιστορήματα θα αρέσει πολύ... εμένα δυστυχώς κάτι μου έλειπε για να με απογειώσει. 
 Βαθμολογία :8-/10

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου