Το τελευταίο μυθιστόρημα του Στέλιου Στυλιανού με έναυσμα έναν μεγάλο εφηβικό έρωτα αναφέρεται στην αποικιοκρατία στην Κύπρο . Η Ναυσικά και ο Νικηφόρος από μικρά παιδιά ζούσαν σε διπλανές αυλές και αγαπήθηκαν . Όταν αυτός στα δεκαεφτά του φεύγει αντάρτης στα βουνά , γίνεται ο Άνεμος αφήνοντας την Ναυσικά μόνη . Από αυτό το σημείο και μετά οι ζωές τους παίρνουν διαφορετική τροχιά και κοντά τους και αλλά πρόσωπα θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο σε μια ιστορία που δε μένει ανεπηρέαστη από τις πολιτικές και ιστορικές εξελίξεις . Ο Νικηφόρος μιαθηκε με τη ρετσινιά του προδότη . Άραγε , θα αποκατασταθεί το όνομα του ; Ποιος έπλεξε αυτή την ίντριγκα σαν ιστό αράχνης και υποκινούμενος από ποια συμφέροντα ;
Το μυθιστόρημα αυτό αν και έχει θέμα τον έρωτα , την προδοσία και γενικότερα τις ανθρώπινες σχέσεις σε όλα τα επίπεδα είναι έντονα ποτισμένο από την ιστορία του πολύπαθου νησιού μας , της Κύπρου . Ο συγγραφέας ξεκινά την διήγηση παίρνοντας μια ρομαντική ιστορία αναγάγοντας την σε τραγική , γιατί πολύ απλά η αισθηματική σχέση των δυο νέων σημαδεύτηκε βίαια από πολιτικές έριδες , συγκρούσεις και ιστορικά γεγονότα που συνέβησαν και χάραξαν ολοκληρωτικά ένα έθνος . Είναι έντονες οι αναφορές σε πρόσωπα και καταστάσεις υπαρκτά που καθόρισαν την τύχη του κυπριακού λαού . Οι Άγγλοι ξέρουμε πως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο και ο Στυλιανού ζωντανεύει αυτές τις μνήμες με την πλοκή που αφηγείται στις σελίδες του βιβλίου .
Με λόγο απλό εξυφαινει την υπόθεση και μας κάνει κοινωνούς στο Δράμα των ηρώων . Εκτός από τη Ναυσικά και το Νικηφόρο και όσοι βρίσκονται γύρω τους σηκώνει ο καθένας το δικό του σταυρό . Όλοι , εκτός από τον πραγματικό ένοχο , φέρουν το βάρος μιας προδοσίας έχοντας φορτίο δυσβάσταχτο που άφησε ρωγμές στην ψυχή και στις επιλογές τους. Κάποιους τους συμπονάς περισσότερο γιατί δικάζονταν από λάθη άλλων, ειδικότερα γιατί αναγκάστηκαν να πάρουν αποφάσεις παρά τη θέληση τους για να μην υπάρξουν αιματοκυλισμένες συνέπειες. Μερικοί σε θυμώνουν λίγο , γιατί αισθάνεσαι πως άγονται και φέρονται λόγω αδυναμίας να πάρουν αποφάσεις , όμως δικαιολογούνται καθώς δεν είναι όλοι οι χαρακτήρες δυνατοί ούτε δυναμικοί . Ωστόσο , θεωρώ πως με την λύση της ιστορίας , η οποία πέρασε από πολλά κύματα , όλοι έλαβαν την κάθαρση , τη λύτρωση ή και την τιμωρία που τους άρμοζε . Ο αθώος αποκαταστάθηκε πραγματικά , και ο ηθικός αυτουργός καταδικάστηκε στις συνειδήσεις όσων έμαθαν τι είχε συμβεί στο παρελθόν .
Ενώ η ιστορία είχε ενδιαφέρον και ανατροπές , η γραφή ήταν άμεση και τα πρόσωπα πολύ καλά ηθογράφημενα , αισθάνθηκα πως το βιβλίο δεν μου έδωσε όσα θα ήθελα να νιώσω , να σκεφτώ και να αναλογιστώ . Θεωρώ πως αν ήταν μικρότερο σε έκταση και απουσίαζαν κάποια εκτενή γεγονότα και περιγραφές που αφαίρεσαν παλμό και ένταση και επιβράδυναν τη δράση , το μυθιστόρημα είχε όλες τις περγαμηνές για να με σαγηνεύσει .
Βαθμολογία :8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου