"ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ!" απο την Μαρία Μισσέ για την στήλη MISSELEN!

 

Μια φορά ήταν ο "καλός" ο θείος, και η μικρή ανιψούλα.

Μια φορά ήταν το αγόρι σου που νόμιζε μπορεί να σε χαϊδεύει όπου ήθελε ακόμη και δίχως την συγκατάθεση σου.

Μια φορά ήταν ο εργοδότης, με την προσβολή έτοιμη στην άκρη της γλώσσας του, σε εκείνη την δουλειά που την είχες πραγματικά ανάγκη.

Μια φορά...

Πολλές φορές…

Πολλές γυναίκες.

Πολλά κορίτσια.

Άντρες και αγόρια που δεν μίλησαν από φόβο, ντροπή, ανάγκη, όπως θέλετε πείτε το.

Αυτό που έχει σημασία είναι η πράξη η ίδια, η βία που άσκησαν πάνω τους.

Μεγαλύτερη βαρύτητα όμως έχει η απόφαση, το θάρρος έστω και αργά.

Μα τι λέω.

Ποτέ δεν είναι αργά να βγει η αλήθεια στο φως.

Ποτέ δεν είναι αργά να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, το σώμα σου, να πεις ένα τεράστιο ΟΧΙ.

Όχι άλλα φιμωμένα στόματα.

Κι όταν έρθει η ώρα να μιλήσεις, μην φοβηθείς τα δάχτυλα που δείχνουν εσένα.

Μην φοβηθείς την ειρωνεία και τον εμπαιγμό τους.

Αυτοί που άπλωσαν χέρι πρέπει να φοβούνται, αυτοί που αψήφησαν κάθε νόμο και ηθική. Αυτοί πρέπει να φοβούνται την ημέρα της δίκης σου δικαίωσης.

Όλοι εκείνοι οι δήθεν έντιμοι, οι αγαπητοί, οι καλοί οικογενειάρχες, αυτοί πρέπει να τρέμουν.

Μόλις η αλήθεια βγει στην επιφάνεια, θα βρει τον τρόπο να τους γκρεμίσει από το σάπιο βάθρο τους.

Από κει πάνω που διαφέντευαν ψυχές και σώματα.

Έφτασε η στιγμή να διδαχτεί ο κάθε δυνάστης πως την αξιοπρέπεια οποιουδήποτε έχει απέναντι του, πρέπει να τη σέβεται κι όχι να την προσβάλει με λόγια ή πράξεις που πονάνε. Κι αν κάποιοι ρωτάνε "Γιατί τώρα;"

Απάντησε τους δυνατά, "Γιατί τώρα έπαψα να φοβάμαι πια."