Στο πρώτο της συγγραφικό βήμα με το «το ακρωτήρι των κοραλλιών» η Σόνια Σαουλίδου μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις για την συγκροτημένη και στρωμένη συγγραφικά πένα της, την ποιότητα του χαρακτήρα της όσο και για τη ζέση της για αυτήν τη νέα γνωριμία της με τον χώρο των εκδόσεων. Πίνοντας καφέ ένα πρωινό Σαββάτου στο κέντρο της πόλης μας μου εξομολογήθηκε λίγα πράγματα για την πλοκή στο δεύτερο της μυθιστόρημα . Τα δέχτηκα με ενθουσιασμό καθώς πρόφερε τη λατρεμένη μου Μέριλιν Μονρόε και όσα ακόμα ανέφερε ήταν αρκετά για να το περιμένω ανυπόμονα. Καθώς γεννιόταν το βιβλίο βήμα βήμα ήμουν σίγουρη πως θα αγαπηθεί πολύ και θα σας εξηγήσω τους λόγους.
Ένα κορίτσι επέζησε από μια μεγάλη οικογενειακή τραγωδία. Άραγε, τα τραύματα της ψυχής της επουλώθηκαν; Ενήλικη πια η Άγκα Ρέμικ μπλέκεται πάλι στη δολοφονία μιας μαθήτριας της. Βρίσκεται μέσα στα αίματα πάνω από το πτώμα της. Αθώα, ένοχη ή ψυχοπαθής;
Όπως αντιλαμβάνεστε από τα ελάχιστα που σας είπα για την πλοκή θα διαβάσετε ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ αγωνίας. Αυτή θα σας συντροφεύσει από την αρχή μέχρι το τέλος του. Κόβει την ανάσα καθώς οι ανατροπές του είναι ασταμάτητες και σε προετοιμάζουν για εξελίξεις που σε πιάνουν απροετοίμαστο.
Η συγγραφέας ξεδιπλώνει βαθμιαία και κινηματογραφικά την πλοκή , η οποία κινείται με επιτυχία σε δύο χρόνους . Στο παρόν και στο παρελθόν . Ένιωθα πως διάβαζα ένα μυθιστόρημα δυναμίτη ξένου συγγραφέα. Δεν είναι μόνο οι τοποθεσίες και τα ονόματα που με ώθησαν σε αυτήν τη σκέψη αλλά πάνω από όλα είναι η πένα καθώς και ο τρόπος εξιστόρησης των γεγονότων. Άμεσα και παραστατικά, χωρίς ανούσιες περιγραφές η Σαουλίδου σε μεταφέρει και στους δυο χρόνους δράσης της ιστορίας , τοποθετώντας σαν παρατηρητή τον αναγνώστη ανάμεσα στους ήρωες του. Έτσι, κατανοεί τις πράξεις και τα κίνητρά τους μα πάνω από όλα διεισδύει στην ψυχή τους . Η ίδια αμέτοχη , γιατί είναι η σκηνοθέτης άλλοτε αιχμηρή, άλλοτε σαρκαστική και κάποιες στιγμές παρηγορητής τους στήνει το σκηνικό και σε προετοιμάζει για ένα άκρως λυτρωτικό φινάλε για όλους. Για ήρωες και αναγνώστη.
Σκιαγραφεί σε βάθος όλα τα πρόσωπα αναδεικνύοντας τα μύχια της ψυχής τους ,σαν τα ίδια να σου εξομολογούνται τα κρίματα τους . Πρόσωπα που μιλάνε στην καρδιά σου, γιατί σηκώνουν το σταυρό τους . Η αλήθεια είναι πως χωρίς να υπάρχει ίχνος διάθεση μελό στο βιβλίο συγκινήθηκα βαθιά με δυο ιστορίες κεντρικών προσώπων της υπόθεσης . Τους ένιωσα και τους κατανόησα . Με ρεαλιστική προσέγγιση η Σόνια Σαουλίδου υπογραμμίζει τα προβλήματα των ανθρώπινων σχέσεων σε πολλά επίπεδα, ερωτικό ,σχέσεις γονέων με τα παιδιά τους , φιλικό αλλά καταπιάνεται με κάτι πολύ ιδιαίτερο . Μπορεί ένας άνθρωπος που πέρασε κάτι πολύ επώδυνο σε προσωπικό επίπεδο να πατήσει ξανά στα πόδια του; Οι απαντήσεις μέσα στο αμάρτημα της κυρίας Ρέμικ.
Φυσικά ,αντιληφθήκατε περίτρανα πως το βιβλίο δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικό αστυνομικό ψυχολογικό θρίλερ. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο . Είναι βαθιά κοινωνικό, βαθιά ανθρώπινο . Αυτό το υπογραμμίζει η εικαστική προσέγγιση του εξωφύλλου που μαρτυρά πως τα αμαρτήματα ζητάνε επιτακτικά εξιλέωση . Όπως και η Άγκα. Σόνια μου, σ’ ευχαριστώ.. ξέρεις εσύ .
Βαθμολογία;10/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου