Ολίβια... ένα μυθιστόρημα με τίτλο και άρωμα γυναίκας που σε προϊδεάζει πως από την αρχή θα έχει κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα που θα πρωταγωνιστήσει στην καρδιά του αναγνώστη . Η Ρένα Ζαΐρη επέστρεψε στα συγγραφικά δρώμενα με ένα πολύ δυνατό από άποψη πλοκής και συναισθημάτων βιβλίο που βρίθει από μηνύματα σύγχρονα που αφορούν πολλούς ανθρώπους. Δε γίνεται να μη σταθώ στο εξώφυλλο, το οποίο είναι καλαίσθητο και συνάμα με νόημα, το οποίο θα καταλάβετε κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Η Ολίβια μεγαλώνει με τον πατέρα της , τον οποίο ξαφνικά συλλαμβάνει η αστυνομία για ληστεία μπροστά στα μάτια της και υιοθετείται από τον αστυνομικό Φίλιππο, ο οποίος μετείχε στη σύλληψη του. Ζώντας μαζί του θα αγαπήσει τη δουλειά του και θα καταταγεί στο σώμα. Ως αστυνομικός η Ολίβια θα αντιμετωπίσει πολλούς κινδύνους αλλά οι μεγαλύτερες προκλήσεις και αναταραχές για την ίδια θα είναι τα μυστικά του παρελθόντος που θα έρθουν στην επιφάνεια και θα ταράξουν την ίδια για τα καλά. Έρωτες σαρωτικοί, πρόσωπα που αγνοούσε και αποκαλύψεις που εξηγούν πολλά λαμβάνουν χώρα σε ένα βιβλίο, που η πλοκή του καθηλώνει.
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη ,το καθένα από αυτά φέρει ως τίτλο το όνομα του κάθε προσώπου που αφηγείται την ιστορία του. Ολίβια, Ελεάννα και Μάνος τρεις ιστορίες που θα συμπορευθούν και θα ενσωματωθούν στην αφήγηση προσθέτοντας σε αυτή παλμό και ένταση. Ήρωες διαφορετικοί μεταξύ τους που θα συνδεθούν ,γιατί όλοι τους έχουν κάτι σε σχέση με τους γονείς τους που τους έχει λαβώσει και επηρεάσει την ύπαρξη τους και τη σχέση τους με το άλλο φύλο. Θέματα όπως η υιοθεσία, παιδιά που δε γνώρισαν την αγάπη και την αποδοχή από τους γονείς τους, το πένθος για την αληθινή αγάπη που χάθηκε είναι κάποια από αυτά που θίγει με αμεσότητα και με σοβαρή προσέγγιση η συγγραφέας . Έχοντας μελετήσει σε βάθος την ψυχοσύνθεση παιδιών και ενηλίκων πλάθει μια υπόθεση με πολλούς αποδέκτες που δεν σε αφήνει ασυγκίνητο. Ξεκινά την ιστορία της ,δίνοντας βήμα βήμα την πορεία ζωής της Ολίβιας, η οποία αν και πέρασε πολλά με σύμμαχο τον Φίλιππο, που της στάθηκε σαν βιολογικός της πατέρας κατάφερε να ορθοποδήσει. Βίωσε την ουσιαστική πατρική φροντίδα και οχυρώθηκε η ψυχή της με δύναμη να αντιμετωπίσει όσα συνάντησε .Ακόμα και μια άδικη κατηγορία για φόνο . Στην πορεία η συγγραφέας ενσωματώνει στην πλοκή την Ελεάννα , που συνδέεται άρρηκτα με την Ολίβια για λόγους που θα καταλάβετε καθώς διαβάζετε το βιβλίο. Εδώ, αν και θα θυμώσετε ίσως σε κάποια σημεία θα διαπιστώσετε περίτρανα πόσο σημαντική είναι η παρουσία των γονέων στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών τους . Τα παιδιά διψάνε για αγάπη και όταν δεν την έχουν γίνονται σκληρά και αμείλικτα με όλους, γιατί έχουν την ανάγκη να πονέσουν και να τιμωρήσουν τους άλλους για όσα στερήθηκαν . Στο τρίτο αφηγηματικό μέρος ο Μάνος δίνει στην ιστορία τη δική του πινελιά , η οποία επιβεβαιώνει ένα κανόνα . Ποτέ δεν είναι αργά για ευτυχία , με την οποία δε ξέρεις πότε θα συναντηθείς. Όπως και το ότι η ζωή έχει καλές και κακές στιγμές που εναλλάσσονται ακατάπαυστα . Και σίγουρα ο έρωτας ο αγνός και όμορφος ζωοδότης κάνει την εμφάνιση του σε χαλεπούς καιρούς ,ακόμα και αν έχεις πάψει να πιστεύεις σε αυτόν.
Το βιβλίο διαβάζεται ασθματικά. Γυρνάς τις σελίδες του ρουφώντας τις εξελίξεις κι νιώθοντας πληθώρα συναισθημάτων. Με τη λυρική της λογοτεχνική πένα η Ζαΐρη εξιστορεί τα γεγονότα με διεισδυτική αντίληψη των πραγμάτων . Δε παραθέτει απλά την ιστορία. Σε κάνει κοινωνό των εξελίξεων, καθώς σε ωθεί σε συναισθήματα ξεγυμνώνοντας τους ήρωες της από ωραιοποιημένες καταστάσεις. Τους αφήνει με την αλήθεια τους και επιλέγει εσένα τον αναγνώστη τοποθετώντας σε σε θέση να σκεφτείς και να κρίνεις . Όχι τους ήρωες ,αλλά όσους και όσα τους οδήγησαν στις πράξεις τους. Η ψυχολογική προσέγγιση των προσώπων σε συνδυασμό με την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα αλληλοσυμπληρώνονται σε ένα βιβλίο, βαθιά ανθρώπινο . Έχει κέντρο βάρους του την ψυχή και τα όσα αυτή επωμίζεται από το ξεκίνημα της ζωής ως το τέλος της.
Χάρηκα που κατόρθωσε η συγγραφέας να με αιχμαλωτίσει τις ώρες του διαβάσματος . Η σκέψη μου δεν δραπέτευε καθόλου αλλά ήθελα να δω συνεχώς την εξέλιξη. Αν και ογκώδες το μυθιστόρημα δεν έκανε κοιλιά, αντίθετα μάλιστα παρουσιάζει αμείωτο ενδιαφέρον. Είναι ευτύχημα που η Ζαΐρη αν και πολυγραφότατη δεν κάνει εκπτώσεις στη γραφή της αλλά κάθε της συγγραφική παρουσία έχει επιτυχία καθώς αγαπιέται από το αναγνωστικό κοινό. Είναι από τα λίγα βιβλία φέτος που ανήκουν στα ευπώλυτα και πολυδιαφημισμένα ,έχοντας αξιώσεις και περγαμηνές .
Βαθμολογία;9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου