ΚΡΙΤΙΚΗ για το βιβλίο «ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΤΟΥΛΙΠΕΣ», Μαριάνθης Αποστολέλλη, εκδόσεις Αγγελάκη. Με την ματιά της ΕΥΑΣ ΜΑΡΑΚΗ!

Χαίρομαι όταν διαβάζω μυθιστορήματα από πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, οι οποίοι κάνουν μια αξιόλογη προσπάθεια και δείχνουν πως η συνέχεια προβλέπεται δυναμική. «Κόκκινες τουλίπες» τιτλοφορείται το βιβλίο της Μαριάνθης Αποστολέλλη και μου άφησε γεύση γλυκιά.

 

Με κεντρική ηρωίδα την Άννα, η συγγραφέας μας συστήνει μια νέα ευαίσθητη  κοπέλα, βαθιά συναισθηματική, η οποία ψάχνει την αγάπη εκείνη που σε κάνει να νιώθεις δυνατός και ολοκληρωμένος. Κάνοντας σχέσεις που η κάθε μία αφήνει το δικό της αποτύπωμα στη ζωή της Άννας και σε εμάς τον αναγνώστη ένα μήνυμα για τις σχέσεις των ανθρώπων η κεντρική ηρωίδα δεν χάνει την ελπίδα της παρότι τίποτα δεν ήταν για αυτήν ρόδινο, χωρίς πόνο και αρκετά χαστούκια που την πόνεσαν. Άραγε, θα βρει την αγάπη και αν ναι θα είναι ευλογημένη να πορευθεί μαζί της για αρκετά χρόνια;

Η Αποστολέλλη θίγει ένα θέμα σύγχρονο και πάντα επίκαιρο, αυτό των σχέσεων και του έρωτα. Ενώ το βιβλίο έχει ως κέντρο αυτά δεν είναι καθαρά αισθηματικό καθώς τους δίνει κοινωνικές διαστάσεις. Οι σχέσεις της Άννας και των υπόλοιπων προσώπων αναδεικνύουν προβλήματα αλλά και προβληματισμούς της εποχής μας με παραστατικό τρόπο. Τα θέματα που αντιμετωπίζονται στο βιβλίο (κακοποίηση, πένθος, χωρισμός, εξαρτήσεις) καθώς και οι συμπεριφορές των πρωταγωνιστών είναι άκρως ρεαλιστικά και ενδιαφέροντα και πολύ έντονα συμπορεύεσαι μαζί τους.

Η Άννα σε πρώτο εξομολογητικό πρόσωπο μιλά στην ψυχή του αναγνώστη και συγκινεί. Αφήνεσαι στην αφήγησή της που καθηλώνει και εύχεσαι αυτό το κορίτσι που δεν χάνει την πίστη της στην αγάπη και στους ανθρώπους να ευτυχήσει. Η ευτυχία, όμως, είναι σαν την πεταλούδα. Δεν κάθεται εύκολα πάνω σου και δεν διαρκεί. Γι’ αυτό είναι συνετό να τη ζεις στο έπακρο, χωρίς φόβο αλλά με πάθος.

Με λόγο απλό και συνάμα στρωτό η συγγραφέας ξεδιπλώνει γεγονότα έντονα που κρατούνε αμείωτο το ενδιαφέρον. Από τη μέση και μετά το μυθιστόρημα με συγκίνησε ιδιαίτερα καθώς η ιστορία με τον Άλκη είναι πολυδιάστατη και αληθοφανής. Στο τέλος, η πορεία ζωής της Άννας με τα σκαμπανεβάσματα της παίρνει μια τροπή που δικαιώνει τον άνθρωπο  που δεν παύει να αγωνίζεται και να μην το βάζει κάτω.

Εν κατακλείδι, οι «Κόκκινες τουλίπες»  είναι ένα μυθιστόρημα φρέσκο και τρυφερό που ενώ σε κάποια σημεία είναι σκληρό σαν την ζωή αποπνέει την ελπίδα. Μπράβο στον εκδοτικό οίκο Αγγελάκη που προσφέρει απλόχερα το βήμα σε νέους συγγραφείς να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα αφήνοντας το στίγμα τους στο συγγραφικό πάνθεο.