Το στίγμα
Συγγραφέας : Ρούλα Σαμαϊλίδου
Εκδόσεις : Μιχάλης Σιδέρης
Λίγα λόγια για το βιβλίο :
Στο χωριό τους, μια κοινωνία κλειστή, όπου μοιραία βασίλευαν και όριζαν τη ζωή των ανθρώπων παμπάλαια ήθη και έθιμα, προκαταλήψεις και άγραφοι νόμοι, έφτανε και μια κουβέντα μόνο να στιγματίσει κάποιον βάζοντάς τον στο περιθώριο. Πόσω μάλλον όλο αυτό που έγινε...
Σήκωσαν λοιπόν γύρω τους τείχη ψηλά και έκλεισαν όλους τους άλλους απέξω. Οι πληγές τους ποτέ δεν έκλεισαν. Κακοφόρμισαν μάλιστα και μόλυναν και τους ίδιους.
Ξεκομμένοι ζούσαν εκεί στην άκρη του χωριού, μέχρι που έφυγαν οι παλιοί και έμειναν οι καινούριοι.
Η ιστορία τους όμως κάθε άλλο παρά ξεχάστηκε. Πέρασε από γενιά σε γενιά σαν παραμύθι.
Παραμύθι που ακόμη και ο θάνατος των παλιών δεν μπόρεσε να φέρει και τη δική του λήθη, αλλά σαν ποτάμι παρέσυρε στο διάβα του όλους τους ζωντανούς, επηρεάζοντάς τους και διατηρώντας τους σκιές μέσα στη ζωή.
Πώς να αντέξουν ακόμη ένα στίγμα που θα έφερνε η γέννηση του εξώγαμου παιδιού της Χρυσάνθης;
Κριτική για το βιβλίο :
Ρούλα Σαμαϊλίδου-Βάκου αν με ρωτήσεις πόσο κράτησε το ταξίδι μαζί σου, θα σου πω ότι έχασα τον χρόνο. Όχι μόνο επειδή ο προσωπικός μου χρόνος είναι κάτι λιγότερο από ελάχιστος.
Έχασα τον χρόνο, γιατί το ταξίδι μαζί σου δεν ήταν εύκολο. Όχι γιατί είχε ονόματα πολλά ή τοποθεσίες , αλλά γιατί είχε πολλές αλήθειες μαζεμένες.....Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου σου και μια έκπληξη για μένα προσωπικά. Η Ρούλα, του Πέρα από το νησί, η Ρούλα του Ρειζντερέ και τώρα η Ρούλα του Στίγματος, δεν ξεχνιέται, και ειλικρινά μου έκανε φοβερή εντύπωση, ότι δεν λειτουργείς κάτω από το ίδιο πάντα μοτίβο βιβλίου, κάτι που το έχω παρατηρήσει εδώ και πολλά χρόνια διαβάζοντας τα περισσότρα βιβλία συγγραφέων, αφού γνωρίζω το τέλος πριν το διαβάσω, κάτι που με σένα δεν συμβαίνει..........
Αν με ρωτήσεις (πριν λίγα λεπτά το άφησα από τα χέρια μου) θα σου πω ότι δεν τελείωσε για μένα. Πιστεύω ότι μέσα από τις ζωές των κάθε άλλο παρά φανταστικών ηρώων σου, και αυτό το πιστεύω ακράδαντα, υπήρχαν ακόμα πολλά να μας δώσεις. Δεν ξέρω με πια επιλογη αποφάσισε, η πάντα διακριτική Ρούλα μου, να τερματίσει το βιβλίο της, με τόση αρμονία, ίσως σκεπτόμενη όπως πάντα να μην κουράσει τον αναγνώστη. Έδωσες όμως τα πάντα.. γιατί έχεις αυτό το χάρισμα..
Κάθε αναγνώστης, θα βρει αν είναι ειλικρινής, ένα δικό του κομμάτι ζωής, μέσα από τα πρόσωπα και τα γεγονότα. Με τον οποιονδήποτε τρόπο.......με οποιοδήποτε τίμημα. Θα πικραθεί, θα χαρεί, θα κλάψει, θα αναρωτηθεί πως γίνεται και ένα κομμάτι της προσωπικής του ζωής έγινε βιβλίο, αρκεί να είναι ειλικρινής και να έχει κάνει την αυτοκριτική του...
Το Στίγμα, ο, η, στιγματισμένος, η? Θύτης, θύμα? Προκαταλήψεις ανθρώπων, καταστάσεις που μπορούν να διαμορφώσουν την ευτυχία ή την δυστυχία των ανθρώπων? Των ανθρώπων που εγώ βίωσα, μέσα από την οικογένεια, μέσα από τον περίγυρο των συγγενών, των φίλων, των ανθρώπων του τότε και του τώρα. Και όχι απλά διαβαζοντας το βιβλίο σου, αλλά έχοντας πλήρη επίγνωση, ότι ένα κομμάτι της δικής μου ζωής, μεταφέρθηκε μέσα εδώ. Ίσως από τα παιδικά μου χρόνια, ίσως από το νησί μου, ίσως από την οικογένειά μου........ Ποιό κομμάτι ζωής, δεν έχει σημασία, καμμία σημασία.....
Ένα ημερολόγιο, μια διαθήκη, μια προσωπική ιστορία, ενός ανθρώπου που έζησε κοντά σου, που του μίλησε η ψυχή σου, και αποφάσισε ότι μπορούσε σε σένα να ανοιχτεί, να μιλήσει, να σου δώσει την ικανοποίηση, ότι πρόσθεσες ένα ,όχι απλά λιθαράκι στην καθημερινότητα των ανθρώπων, αλλά μια πραγματική πλεγμένη ιστορία με τις ζωές ανθρώπων..........βοηθώντα
Θα έλεγα ότι αξίζει να διαβαστεί, από κάθε άνθρωπο που ζει μια οικογενειακή ζωή, σίγουρα σε κάποιο σημείο θα αναρωτηθεί...Πως και γιατί? Πως και γιατί η Ρούλα Σαμαιλίδου γνώριζε........Τι?
Πόσοι μπορούν να το πετύχουν? Δεν μπορώ να σου απαντήσω. Μπορώ όμως να σου πω, ότι ναι, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν, ακόμα και σήμερα να βγουν στο φως.
Μπορώ να σου πω ότι ναι, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να πληγώσουν, να φορτώσουν την ανθρώπινη ψυχή με την κατάρα του στιγματισμένου. Μπορώ να σου πω, ότι υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν να βοηθήσουν με όλη την δύναμη της ψυχής τους σε παρόμοιες καταστάσεις της ζωής, βοηθώντας ανθρωπους να ξεπεράσουν αυτό το στίγμα της οποιασδήποτε ,ψυχικής κακοποίησης..........γιατί
Σίγουρα είπα πολλά, και το τελευταίο που θέλω είναι να δώσω το παραμικρό στοιχείο, ως αναφορά τα γραφώμενα σου.
Αξίζει να διαβαστεί, και να δημιουργήσει απορίες μα ταυτόχρονα να δώσει και λύσεις....Σε τι? Όσοι το διαβάσουν, να είσαι σίγουρη ότι θα σε ευγνωμονούν, ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους.
Σίγουρα θα περιμένω την παρουσίαση, όλο και κάτι περισσότερο είμαι σίγουρη ότι θα μάθω από τα χείλη σου........
Να σου ευχηθώ από τα βάθη της καρδιάς μου καλή επιτυχία στο βιβλίο σου, και να σου ευχηθώ ένα όμορφο ξεκούραστο καλοκαίρι, γιατί σίγουρα γράφωντας ένα τέτοιο βιβλίο, δεν βγήκες αλώβητη.....
.............Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ.
Βούλα Αθανασιάδου.
Συγγραφέας : Ρούλα Σαμαϊλίδου
Εκδόσεις : Μιχάλης Σιδέρης
Λίγα λόγια για το βιβλίο :
Στο χωριό τους, μια κοινωνία κλειστή, όπου μοιραία βασίλευαν και όριζαν τη ζωή των ανθρώπων παμπάλαια ήθη και έθιμα, προκαταλήψεις και άγραφοι νόμοι, έφτανε και μια κουβέντα μόνο να στιγματίσει κάποιον βάζοντάς τον στο περιθώριο. Πόσω μάλλον όλο αυτό που έγινε...
Σήκωσαν λοιπόν γύρω τους τείχη ψηλά και έκλεισαν όλους τους άλλους απέξω. Οι πληγές τους ποτέ δεν έκλεισαν. Κακοφόρμισαν μάλιστα και μόλυναν και τους ίδιους.
Ξεκομμένοι ζούσαν εκεί στην άκρη του χωριού, μέχρι που έφυγαν οι παλιοί και έμειναν οι καινούριοι.
Η ιστορία τους όμως κάθε άλλο παρά ξεχάστηκε. Πέρασε από γενιά σε γενιά σαν παραμύθι.
Παραμύθι που ακόμη και ο θάνατος των παλιών δεν μπόρεσε να φέρει και τη δική του λήθη, αλλά σαν ποτάμι παρέσυρε στο διάβα του όλους τους ζωντανούς, επηρεάζοντάς τους και διατηρώντας τους σκιές μέσα στη ζωή.
Πώς να αντέξουν ακόμη ένα στίγμα που θα έφερνε η γέννηση του εξώγαμου παιδιού της Χρυσάνθης;
Κριτική για το βιβλίο :
Ρούλα Σαμαϊλίδου-Βάκου αν με ρωτήσεις πόσο κράτησε το ταξίδι μαζί σου, θα σου πω ότι έχασα τον χρόνο. Όχι μόνο επειδή ο προσωπικός μου χρόνος είναι κάτι λιγότερο από ελάχιστος.
Έχασα τον χρόνο, γιατί το ταξίδι μαζί σου δεν ήταν εύκολο. Όχι γιατί είχε ονόματα πολλά ή τοποθεσίες , αλλά γιατί είχε πολλές αλήθειες μαζεμένες.....Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου σου και μια έκπληξη για μένα προσωπικά. Η Ρούλα, του Πέρα από το νησί, η Ρούλα του Ρειζντερέ και τώρα η Ρούλα του Στίγματος, δεν ξεχνιέται, και ειλικρινά μου έκανε φοβερή εντύπωση, ότι δεν λειτουργείς κάτω από το ίδιο πάντα μοτίβο βιβλίου, κάτι που το έχω παρατηρήσει εδώ και πολλά χρόνια διαβάζοντας τα περισσότρα βιβλία συγγραφέων, αφού γνωρίζω το τέλος πριν το διαβάσω, κάτι που με σένα δεν συμβαίνει..........
Αν με ρωτήσεις (πριν λίγα λεπτά το άφησα από τα χέρια μου) θα σου πω ότι δεν τελείωσε για μένα. Πιστεύω ότι μέσα από τις ζωές των κάθε άλλο παρά φανταστικών ηρώων σου, και αυτό το πιστεύω ακράδαντα, υπήρχαν ακόμα πολλά να μας δώσεις. Δεν ξέρω με πια επιλογη αποφάσισε, η πάντα διακριτική Ρούλα μου, να τερματίσει το βιβλίο της, με τόση αρμονία, ίσως σκεπτόμενη όπως πάντα να μην κουράσει τον αναγνώστη. Έδωσες όμως τα πάντα.. γιατί έχεις αυτό το χάρισμα..
Κάθε αναγνώστης, θα βρει αν είναι ειλικρινής, ένα δικό του κομμάτι ζωής, μέσα από τα πρόσωπα και τα γεγονότα. Με τον οποιονδήποτε τρόπο.......με οποιοδήποτε τίμημα. Θα πικραθεί, θα χαρεί, θα κλάψει, θα αναρωτηθεί πως γίνεται και ένα κομμάτι της προσωπικής του ζωής έγινε βιβλίο, αρκεί να είναι ειλικρινής και να έχει κάνει την αυτοκριτική του...
Το Στίγμα, ο, η, στιγματισμένος, η? Θύτης, θύμα? Προκαταλήψεις ανθρώπων, καταστάσεις που μπορούν να διαμορφώσουν την ευτυχία ή την δυστυχία των ανθρώπων? Των ανθρώπων που εγώ βίωσα, μέσα από την οικογένεια, μέσα από τον περίγυρο των συγγενών, των φίλων, των ανθρώπων του τότε και του τώρα. Και όχι απλά διαβαζοντας το βιβλίο σου, αλλά έχοντας πλήρη επίγνωση, ότι ένα κομμάτι της δικής μου ζωής, μεταφέρθηκε μέσα εδώ. Ίσως από τα παιδικά μου χρόνια, ίσως από το νησί μου, ίσως από την οικογένειά μου........ Ποιό κομμάτι ζωής, δεν έχει σημασία, καμμία σημασία.....
Ένα ημερολόγιο, μια διαθήκη, μια προσωπική ιστορία, ενός ανθρώπου που έζησε κοντά σου, που του μίλησε η ψυχή σου, και αποφάσισε ότι μπορούσε σε σένα να ανοιχτεί, να μιλήσει, να σου δώσει την ικανοποίηση, ότι πρόσθεσες ένα ,όχι απλά λιθαράκι στην καθημερινότητα των ανθρώπων, αλλά μια πραγματική πλεγμένη ιστορία με τις ζωές ανθρώπων..........βοηθώντα
Θα έλεγα ότι αξίζει να διαβαστεί, από κάθε άνθρωπο που ζει μια οικογενειακή ζωή, σίγουρα σε κάποιο σημείο θα αναρωτηθεί...Πως και γιατί? Πως και γιατί η Ρούλα Σαμαιλίδου γνώριζε........Τι?
Πόσοι μπορούν να το πετύχουν? Δεν μπορώ να σου απαντήσω. Μπορώ όμως να σου πω, ότι ναι, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν, ακόμα και σήμερα να βγουν στο φως.
Μπορώ να σου πω ότι ναι, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να πληγώσουν, να φορτώσουν την ανθρώπινη ψυχή με την κατάρα του στιγματισμένου. Μπορώ να σου πω, ότι υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν να βοηθήσουν με όλη την δύναμη της ψυχής τους σε παρόμοιες καταστάσεις της ζωής, βοηθώντας ανθρωπους να ξεπεράσουν αυτό το στίγμα της οποιασδήποτε ,ψυχικής κακοποίησης..........γιατί
Σίγουρα είπα πολλά, και το τελευταίο που θέλω είναι να δώσω το παραμικρό στοιχείο, ως αναφορά τα γραφώμενα σου.
Αξίζει να διαβαστεί, και να δημιουργήσει απορίες μα ταυτόχρονα να δώσει και λύσεις....Σε τι? Όσοι το διαβάσουν, να είσαι σίγουρη ότι θα σε ευγνωμονούν, ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους.
Σίγουρα θα περιμένω την παρουσίαση, όλο και κάτι περισσότερο είμαι σίγουρη ότι θα μάθω από τα χείλη σου........
Να σου ευχηθώ από τα βάθη της καρδιάς μου καλή επιτυχία στο βιβλίο σου, και να σου ευχηθώ ένα όμορφο ξεκούραστο καλοκαίρι, γιατί σίγουρα γράφωντας ένα τέτοιο βιβλίο, δεν βγήκες αλώβητη.....
.............Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ.
Βούλα Αθανασιάδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου