Μνήμες χαμένες στην άμμο Ιφιγένεια-Ειρήνη Τέκου
Αναμνήσεις μίας παιδικής τρυφερής ηλικίας, ενώνουν άρρηκτα δύο αγαπημένες αδελφές, που δυστυχώς για την μετέπειτα ζωή τους, θα βρεθούν αποκομμένες ν΄αντιμετωπίζουν τα σκληρά χτυπήματα μίας αδυσώπητης μοίρας.
Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955, τις βρήκε μόνες, κατακερματισμένες ηθικά και σωματικά. Τα έκτροπα των φανατικών Τούρκων Εθνικιστών, φέρνουν νωπές στην μνήμη των πρεσβυτέρων, την μελανή περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής. Υποκινούμενοι από ένα ατυχές γεγονός, που συνέβη στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, θα σκορπίσουν την βία και τον θάνατο, σβήνοντας και την τελευταία αχτίδα ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Οι δύο πολυαγαπημένες και καλοκάγαθες αδερφές Αννα και Μαρίκα, θα βρεθούν να μαζεύουν τα συντριμια του σωματικού αλλά και ψυχικού ευτελισμού που υπέστησαν.
Η Άννα, έχοντας χάσει ότι πιο πολύτιμο, για να μπορέσει να πορευθεί στο μέλλον, την μνήμη της, ευτυχώς για εκείνη, θα βρει αποκούμπι στην αγκαλιά μιας καλόκαρδης και ηθικής κοπέλας. Η μοίρα της Μαρίκας ακόμη πιο τραγική, θα καταλήξει ανυπεράσπιστη και έρμαιο στα χέρια του βιαστή της. Από το σημείο αυτό, θα πορευθούν σαν δύο μοναχικές ψυχές σε δύο παράλληλες ιστορίες. Το γραμμένο τους όμως ήταν να συναναστραφούν με ανθρώπους που τις στήριξαν. Με την αισιοσοξία που εξέπεμπαν και με τον αυθορμητισμό τους και κατόπιν από πολλές προκλήσεις της ζωής, θα κατορθώσουν να ξανανταμώσουν.
Ένα μυθιστόρημα σε απλή κατανοητή γλώσσα, καλογραμμένο με όμορφη πλοκή και γυρίσματα στο χρόνο, που προσωπικά δεν με κούρασαν. Οι χαρακτήρες ολοκληρωμένοι και έντονα ψυχογραφικοί προωθούν την πλοκή και την δράση της ιστορίας μας. Το αποτέλεσμα απτό, δένει άρτια με την εξέλιξη των γεγονότων.
Η εμμονή μου να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο , δικαιώθηκε σαφώς, αφού το απόλαυσα και το ρούφηξα ουσιαστικά σε 1μιση μέρα. Θα ήθελα να συγχαρώ την κ Ιφιγένεια Τέκου και να την παροτρύνω να μην σταματήσει εδώ, αλλά να συνεχίσει να γράφει και να μας δίνει ανάλογες δουλειές της!!!
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Δ.
Αναμνήσεις μίας παιδικής τρυφερής ηλικίας, ενώνουν άρρηκτα δύο αγαπημένες αδελφές, που δυστυχώς για την μετέπειτα ζωή τους, θα βρεθούν αποκομμένες ν΄αντιμετωπίζουν τα σκληρά χτυπήματα μίας αδυσώπητης μοίρας.
Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955, τις βρήκε μόνες, κατακερματισμένες ηθικά και σωματικά. Τα έκτροπα των φανατικών Τούρκων Εθνικιστών, φέρνουν νωπές στην μνήμη των πρεσβυτέρων, την μελανή περίοδο της Μικρασιατικής καταστροφής. Υποκινούμενοι από ένα ατυχές γεγονός, που συνέβη στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, θα σκορπίσουν την βία και τον θάνατο, σβήνοντας και την τελευταία αχτίδα ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Οι δύο πολυαγαπημένες και καλοκάγαθες αδερφές Αννα και Μαρίκα, θα βρεθούν να μαζεύουν τα συντριμια του σωματικού αλλά και ψυχικού ευτελισμού που υπέστησαν.
Η Άννα, έχοντας χάσει ότι πιο πολύτιμο, για να μπορέσει να πορευθεί στο μέλλον, την μνήμη της, ευτυχώς για εκείνη, θα βρει αποκούμπι στην αγκαλιά μιας καλόκαρδης και ηθικής κοπέλας. Η μοίρα της Μαρίκας ακόμη πιο τραγική, θα καταλήξει ανυπεράσπιστη και έρμαιο στα χέρια του βιαστή της. Από το σημείο αυτό, θα πορευθούν σαν δύο μοναχικές ψυχές σε δύο παράλληλες ιστορίες. Το γραμμένο τους όμως ήταν να συναναστραφούν με ανθρώπους που τις στήριξαν. Με την αισιοσοξία που εξέπεμπαν και με τον αυθορμητισμό τους και κατόπιν από πολλές προκλήσεις της ζωής, θα κατορθώσουν να ξανανταμώσουν.
Ένα μυθιστόρημα σε απλή κατανοητή γλώσσα, καλογραμμένο με όμορφη πλοκή και γυρίσματα στο χρόνο, που προσωπικά δεν με κούρασαν. Οι χαρακτήρες ολοκληρωμένοι και έντονα ψυχογραφικοί προωθούν την πλοκή και την δράση της ιστορίας μας. Το αποτέλεσμα απτό, δένει άρτια με την εξέλιξη των γεγονότων.
Η εμμονή μου να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο , δικαιώθηκε σαφώς, αφού το απόλαυσα και το ρούφηξα ουσιαστικά σε 1μιση μέρα. Θα ήθελα να συγχαρώ την κ Ιφιγένεια Τέκου και να την παροτρύνω να μην σταματήσει εδώ, αλλά να συνεχίσει να γράφει και να μας δίνει ανάλογες δουλειές της!!!
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου