Η ΆΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ" ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ

ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ
Συγγραφέας: Ιφιγένεια Τέκου
Εκδόσεις: Διόπτρα


Λίγα λόγια για το Βιβλίο:

Περίμενε, μη φεύγεις. Δεν σε κατηγορώ. Σκέψεις κάνω, προσπαθώντας να καταλάβω αν με αγάπησες ποτέ. Με αγάπησες; Την ένιωσα την αγάπη σου τόσες φορές να μ’ αγκαλιάζει σαν ζεστό πανωφόρι, δεν μπορεί να έκανα τόσο λάθος. Ίσως με αγάπησες διαφορετικά, με τον τρόπο τον δικό σου, ίσως να έπρεπε να δεχτώ αυτό το είδος έρωτα που μου πρόσφερες και να μην ψάχνω κάτι περισσότερο.
Δύο αδελφές, η Παρασκευούλα και η Ελπίδα, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση από τα παιδικά τους χρόνια. Η μία όμορφη, λαμπερή, πάντα να κλέβει τις εντυπώσεις, η άλλη χαμηλών τόνων και εσωστρεφής, περνά απαρατήρητη. Το πένθος που θα ξεσπάσει στην οικογένειά τους, σε συνδυασμό με την ιταλική κατοχή στη Σύμη, θα τις οδηγήσει στην Κωνσταντινούπολη. Για μια στιγμή θα έρθουν κοντά, αλλά σύντομα ο ανταγωνισμός τους θα αναζωπυρωθεί. Η Παρασκευούλα θα γνωρίσει τον Παύλο και θα αγαπηθούν ολοκληρωτικά. Το ζευγάρι θα μετακομίσει στην Αλεξάνδρεια, ενώ η Ελπίδα θα βρεθεί παράφορα ερωτευμένη με τον άντρα της αδελφής της. Θα προσπαθήσει να ξεχαστεί σε μια τακτοποιημένη ζωή, όπου θα αγαπηθεί αλλά δεν θα αγαπήσει, καθώς το μυαλό της θα ταξιδεύει συνεχώς στον Παύλο, και στη φαντασία της θα βιώνει τον απόλυτο έρωτα μαζί του. Η μοίρα όμως, μέσα από συμβάντα σημαδεμένα με τρέλα, απόρριψη, καταπιεσμένους πόθους, καταστροφικά αισθήματα, θα μπλέξει τις ζωές τους σε ένα κουβάρι, και στο τέλος θα τις ξεβράσει σε μια θάλασσα δακρύων και τύψεων, με την ανάγκη για συγχώρεση αμοιβαία, προκειμένου να αντέξουν το βάρος των πράξεών τους.



Η άποψη μας για το Βιβλίο:

Σε ένα υπέροχο νησί την Σύμη ζει μια ευτυχισμένη οικογένεια! Δυο υπέροχοι άνθρωποι ο Μιχάλης και Αννέζα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά -τις δυο κόρες τους και το μικρό τους αγοράκι- με πολύ αγάπη και φροντίδα.  Η ζηλευτή τους αρμονία και ευτυχία θα χαθεί όταν ένα τραγικό γεγονός θα κόψει βίαια την χαρά και θα τους γεμίσει όλους θλίψη και απόγνωση. Στην Σύμη πia τίποτα δεν είναι ίδιο. Όλα τους θυμίζουν άσχημα γεγονότα και καταστάσεις! Μια απέραντη θλίψη ξεθωριάζει το τοπίο του όμορφου νησιού. Θέλοντας να ξεφύγουν και να βρούν νέα πατήματα στην ζωή τους, αποφασίζουν να φύγουν αναζητώντας μια νέα ζωή, ένα καινούργιο ορίζοντα.  Θα βρεθούν στην Κωνσταντινούπολη, σε έναν άγνωστο τόπο που όμως θα του δώσει την ελπίδα να συνεχίσουν.

Η αλλαγή στις ζωές όλων από το τραγικό συμβάν και την μετεγκατάσταση τους στην Κωνσταντινούπολη, θα αναδείξει ακόμα περισσότερο τις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυο αδερφές την Παρασκευούλα και την Ελπίδα. Αν και μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον και γίνονται αποδέκτες της ίδιας ακριβώς αντιμετώπισης από τους γονείς τους καλλιεργούν ένα εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα που δημιουργεί αναπόφευκτα μια χαώδη απόσταση ανάμεσα τους. Η Παρασκευούλα ανοιχτόκαρδη, κοινωνική, εκδηλώνει άμεσα τα συναισθήματα της, τραβάει τα βλέμματα όλων επάνω της.  Κερδίζει την συμπάθεια και την αγάπη όλων. Η Ελπίδα κρυψίνους, ανασφαλής, χωρίς την παραμικρή αυτοεκτίμηση βγάζει προς τα έξω ένα διαρκή αρνητισμό.  Χάνεται μέσα στην απέραντη μοναξιά της που δημιούργησε ή λάθος αντίληψη κάποιων στιγμών που στο μυαλό της δόθηκε η λάθος σημασία. Η σύγκριση ανάμεσα στις δυο αδερφές  προκαλεί μονόπλευρα από την πλευρά της Ελπίδας έναν ατελείωτο ανταγωνισμό, ένα αίσθημα ζήλιας που δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην ψυχή της να νιώσει την αδερφική αγάπη, που τόσο έχει ανάγκη.

Όταν η Παρασκευούλα θα γνωρίσει  και θα ερωτευθεί τον Παύλο, θα γίνουν γρήγορα ζευγάρι.  Η γνωριμία του Παύλου  όμως με την Ελπίδα θα ξεκινήσει έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας της και μια σύγκρουση πλέον με το ίδιος της τον εαυτό. Όταν συνειδητοποιεί πως είναι ερωτευμένη με τον άντρα της αδερφής της θα προσπαθήσει να αλλάξει τα δεδομένα της ζωής της. Να θάψει τα συναισθήματα της και να αναζητήσει τρόπους διαφυγής των άπρεπων σκέψεων της. Η Παρασκευούλα και ο Παύλος φεύγουν για την Αλεξάνδρεια παντρεμένο ζευγάρι πια  και η ζωή παίρνει τον δρόμο της. Η Παρασκευούλα κτίζει την ζωή της με τον Παύλο δημιουργώντας μια όμορφη οικογένεια, ενώ η Ελπίδα θα προσπαθήσει να υποκαταστήσει την αγάπη της για τον Παύλο στο πρόσωπο του Ανδρέα. Ενός  άντρα που την τυλίγει με απεριόριστη αγάπη και στοργή.

Ένα αναπάντεχο γεγονός θα καταστήσει την παρουσία της Ελπίδας απαραίτητη δίπλα στην αδερφή της και όταν εκείνη θα βρεθεί στην Αλεξάνδρεια από την μια οι δυο αδερφές θα μπορέσουν να βρεθούν συναισθηματικά κοντά ύστερα από τόσον καιρό. Από την άλλη η επαφή της Ελπίδας με τον Παύλο θα αναζωπυρώσει μέσα της το παράφορο και αλόγιστο πάθος της για εκείνον. Ο τρόπος όμως που η Ελπίδα φροντίζει την αδερφή της. Η αφοσίωση και κυρίως η επιτυχία της να την επαναφέρει από το πρόβλημα της γεμίζουν θαυμασμό την καρδιά του Παύλου για το πρόσωπο της.  Εκείνη φεύγει κάποια στιγμή για Κωνσταντινούπολη αφήνοντας να αιωρείται στην ατμόσφαιρα κάτι που έμεινε μισό, κάτι που ψάχνει μια χαραμάδα για na  ολοκληρώσει την πορεία του. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και ο καταιγισμός των αντικρουόμενων συναισθημάτων επιλεγμένος αριστοτεχνικά. Τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι αντιφατικά, είναι απρόσιτα, είναι καταπιεσμένα αλλά κρύβουν απωθημένα που ψάχνουν να βρούν διέξοδο  χωρίς αποτέλεσμα. Οι πράξεις όλων. Οι αναστολές, οι λάθος εκτιμήσεις, τα πισωγυρίσματα. Το πάθος η εκδίκηση, το μίσος θα βάλουν τις ζωές όλων σε μια τροχιά δίχως γυρισμό! Κάποιοι θα το πληρώσουν με την ζωή τους, άλλοι θα αφεθούν σε μια μιζέρια ψάχνοντας λάθος ενόχους και ξεσπώντας σε λάθος πρόσωπα. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό θα αναδειχτεί το μεγαλείο της αγάπης και της αφοσίωσης. Το μεγαλείο της συγχώρεσης.

Όταν θα έρθει η στιγμή του απολογισμού και η  παραδοχή των λαθών. Όταν η Ελπίδα αλλά και η Παρασκευούλα βρεθούν μπροστά στα αποτελέσματα των λάθος εκτιμήσεων και των λάθος επιλογών τους η σύγκρουση με τον ίδιο τους τον εαυτό είναι συγκλονιστική. Θα δουν κατάματα την αλήθεια; Θα την αποδεχτούν; Θα γεφυρώσουν το κενό ανάμεσα τους; Ή μήπως οι Θάλασσες που τους χώρισαν θα μείνουν για πάντα ανάμεσα τους.

Ένα κοινωνικό, πολυπολιτισμικό μυθιστόρημα που στήνεται σε ένα σκηνικό που μοιράζεται ανάμεσα στην Σύμη, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξάνδρεια και την Ικαρία. Και περικλείει μια ιστορία που σε κλυδωνίζει έντονα μέσα από τα αντιφατικά αλλά δυνατά συναισθήματα. Η γραφή της Ιφιγένειας Τέκου κατορθώνει να αγγίξει σχεδόν χειρουργικά την ψυχή όλων των ηρώων  που δημιούργησε είτε με τους εσωτερικούς μονολόγους  που χρησιμοποιεί είτε με τις επιστολές που αναφέρει. Ένα μυθιστόρημα που με άγγιξε βαθειά, με συγκίνησε με έκανε να αισθανθώ αντικρουόμενα συναισθήματα . Να παλέψω με το συναίσθημα και με την λογική και να προσπαθήσω να ταυτιστώ με τις επιλογές των ηρώων. Και θεωρώ πως η επιτυχία του βιβλίου ήταν αυτή: Σε κάνει να ζείς με την ζωντάνια των περιγραφών του,  την κάθε στιγμή σαν να βρίσκεσαι μέσα στο σκηνικό του βιβλίου και να γίνεσαι συνοδοιπόρος των επιλογών του κάθε ήρωα ξεχωριστά. Με πλοκή που η κάθε στιγμή κρύβει και μια ανατροπή στην εξέλιξη και στην έκβαση των γεγονότων, δεν σε αφήνει στιγμή να ξεφύγεις από την καταιγιστική ροή των γεγονότων. Διαβάστε το και δεν θα το μετανιώσετε στιγμή.