ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Όμηρος Αβραμίδης.. ένα από τα ομορφότερα βιβλία που έχω διαβάσει και ίσως το καλύτερό του.. Κάτι πρωτότυπο για μένα αφού η ηρωίδα του βιβλίου είναι τυφλή και αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράματα απο εμάς που έχουμε αυτό το αγαθό..αντιλαμβάνεται αλλιώς τη ζωή της, παρ όλα αυτά μιλάει για ενα πολύ αισιόδοξο άνθρωπο και αρκετά δυναμικό. Με άγγιξε και η ιστορία του Γρηγόρη που έχει ενα αβάσταχτο παρελθόν και νιώθει μηδενικός μπροστά στους άλλους.. όταν συναντιούνται αυτοί οι 2 γεννιέται μια πολύ όμορφη ιστορία αγάπης , που συμπληρώνει ο ένας τον άλλον.. Ξετυλίγεται πολύ όμορφα με διάφορες ανατροπές στη συνέχεια, τον χωρισμό τους και την ελπίδα να υπάρχει για να τα ξαναβρουν.. Πολύ ομορφο δε ξερω πως αλλιώς να το περιγράψω, αυτό ένιωσα.. Αν αυτή η ιστορία είναι αληθινή πιστεύω στην αγάπη...Σημείωσα κ μια φράση του βιβλίου, μ αρεσε πολύ.. ''Μάθε να αγαπάς τους άλλους'' μου είχες πει κάποτε μητέρα.'' Είναι ο μόνος τρόπος για να γίνεις ευτυχισμένος'' '' Βλέπεις λοιπόν, όταν αγαπάς τους άλλους είσαι ευτυχισμένος, όταν τους μισείς, δυστυχισμένος, αυτό μη το ξεχάσεις ποτέ είναι ο μόνος τρόπος να γίνεις ευτυχισμένος''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου