ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της ΜΑΓΔΑ ΠΑΝΩΡΙΑ στην ομαδα ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ! Ιουνιος 2017

Η ΜΑΓΔΑ ΠΑΝΩΡΙΑ 
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1976. Είναι απόφοιτος Γενικού λυκείου με πολύ καλές γνώσεις αγγλικών και υπολογιστή. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.
Εργάζεται ως διοικητικό προσωπικό στην Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στο πρόγραμμα Βοήθεια Στο Σπίτι.
Η ανάγκη της για γραφή, δημιουργήθηκε απρόσμενα, πριν μερικά χρόνια, όταν θέλησε να εξωτερικεύσει σκέψεις και συναισθήματα και να τα αποτυπώσει στο
χαρτί. Οι "Ακρωτηριασμένες ψυχές" είναι το πρώτο ολοκληρωμένο της έργο.

Ποιο το έναυσμα που είχες για να ξεκινήσεις να γράφεις;

  Η προτροπή μιας συναδέλφου ψυχολόγου, σε μια περίοδο της ζωής μου που προσπαθούσα να διαχειριστώ αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις.

Σε εμπνέει κάτι ιδιαίτερα για να γράφεις;

  Ίσως ναι, ίσως όχι. Εξαρτάται τι θέλω να γράψω και για πιο λόγο το γράφω.

Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου "ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΈΝΕΣ ΨΥΧΕΣ"
   

Πρόκειται για την ιστορία δύο γυναικών, της Ελένης και της Αγγέλας. Είναι μάνα και κόρη, γυναίκες απλές καθημερινές που όμως η ζωή και η μοίρα τις χτυπά με διάφορα άσχημα γεγονότα. Η Ελένη, ορφανή από πολύ μικρή ηλικία,  είναι μια εργαζόμενη μητέρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διαβάζοντας το βιβλίο πολλές από εσάς θα αναγνωρίσετε στοιχεία της δικής σας ζωής. Ο χαρακτήρας της Ελένης φαινομενικά είναι αδύναμος. Η μοίρα την χτυπά αλύπητα με ένα ατύχημα το οποίο της άφησε μια σωματική αναπηρία . Και αυτό την κάνει ακόμη πιο ευάλωτη. Στις δυσκολίες κατεβάζει ρολά. Κλείνεται στον εαυτό της και παραδίνεται στις φροντίδες των άλλων. Την ύστατη στιγμή όμως, που νιώθει ότι απειλείται η ζωή του παιδιού της, μετατρέπεται σε αγρίμι και θυσιάζεται για εκείνη χωρίς δεύτερη σκέψη..

Η Αγγέλα από την άλλη είναι πολύ πιο δυνατή. Δεν αφήνει τον εαυτό της να καταρρεύσει όπως κάνει η μητέρα της, αλλά αντίθετα παίρνει δύναμη και παλεύει για να προστατεύσει και τις δύο. Ο δρόμος που ακολουθεί δεν είναι πάντα ο σωστός. Παραστρατεί…. Και όταν αντιλαμβάνεται τον βούρκο στον οποίο έχει πέσει ζητάει τη συγχώρεση του Θεού. Και συνεχίζει τη ζωή της σε νέα θεμέλια.

Στο βιβλίο τίθεται μια σημαντική ερώτηση: Τι είναι χειρότερο; Ένας ακρωτηριασμός του σώματος; Ή της ψυχής;

Ποιο μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου; 

 Το βιβλίο μου διαπραγματεύεται με σημαντικές ανθρώπινες σχέσεις και αξίες. Μέσα από την ιστορία αυτών των γυναικών βιώνουμε τον πόνο της μάνας προς το παιδί της και αντίστροφα. Επιπλέον αναδεικνύει το θεσμό της οικογένειας,  την αγνή την παιδική φιλία, που διαρκεί ολόκληρη ζωή και τον έρωτα. Το σημαντικότερο μήνυμα που θέλησα να περάσω μέσα από όλα αυτά, είναι το ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ. Πάντα υπάρχει ένα απλωμένο χέρι δίπλα μας, έτοιμο να μας πιάσει.

Ας μιλήσουμε για το επίπεδο δημιουργίας ενός χαρακτήρα, πως αποτυπώνεις έναν χαρακτήρα στο χαρτί; Προσπαθείς να μπείς στο πετσί του ρόλου;

 Είναι συναρπαστικό να δημιουργείς ένα χαρακτήρα και να χτίζεις έναν ολόκληρο κόσμο γύρω του. Αν δεν μπεις στο πετσί του ρόλου, αν δεν δεις μέσα από τα μάτια του και αν δεν νιώσεις τα συναισθήματα του, πιστεύω πως δεν μπορείς να το αποδώσεις όλο αυτό σωστά και παραστατικά. Αν δεν το βιώσει αυτό ο ίδιος ο συγγραφέας, δεν θα το καταφέρει κανένας αναγνώστης.

 Αυτός  είναι και ο λόγος που μέσα στο βιβλίο, υπάρχει το βιογραφικό του κάθε ήρωα. Έζησα τη ζωή του καθενός και θέλησα να δικαιολογήσω τον χαρακτήρα και τις πράξεις τους, τις καλές και τις άσχημες.

Υπάρχει κάποιο άτομο που θα ήθελες να διαβάσει πρώτο το βιβλίο σου;

 Ναι. Υπάρχουν κάποιες φίλες, που ήταν μαζί μου σε αυτό το πρώτο ταξίδι και είναι και στο επόμενο. Διάβασαν και διαβάζουν κομμάτι κομμάτι, σελίδα σελίδα. Σχολιάζουμε, και προχωράμε μαζί.

  

Ποιο θα έλεγες πως είναι το «στίγμα» σου; Αυτό που σε χαρακτηρίζει...

 Ο έρωτας..

Πότε έχεις περισσότερο ανάγκη να γράψεις; Σε ποια ψυχολογική ή συναισθηματική κατάσταση νιώθεις​ την ηρωίνη της γραφής να σου τρυπά την ευαισθησία της ψυχής σου ώστε να αποζητήσεις την αγαλλίαση στην γραφή;

 Σε δύσκολες στιγμές. Σε στιγμές άγχους και σε ώρες μοναξιάς. Πιστεύω πως το χαρτί μπορεί να γίνει πολύ καλός φίλος. Δέχεται ό,τι του δώσεις χωρίς να σε κρίνει ή να σε σχολιάσει….

  

Έχεις κάποιον άνθρωπο σαν πρότυπο σου; Και αν ναι ποιος είναι αυτός και γιατί τον θεωρείς πρότυπο;

  Πρότυπο μου είναι όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, κυρίως υγείας, και αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, χαμόγελο και αισιοδοξία.

Το βιβλίο σου κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες και από ότι μαθαίνω πάει πάρα πολύ καλά. Επέτρεψε μου σε αυτό το σημείο να ρωτήσω αν έχεις ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζεις κάτι καινούριο;

 Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτη από τις εκδόσεις Εντύποις και ο κόσμος το αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Έχω ξεκινήσει κάτι άλλο και η προσπάθεια αυτή ενισχύεται από την αποδοχή και την αγάπη του αναγνωστικού κοινού.

Πες μας ένα σου όνειρο που αξιώθηκες να το δεις να πραγματοποιείται

 Η μητρότητα

Πια έκφραση χρησιμοποιείς συχνά και σε εκφράζει;

 Αφιέρωσε το χρόνο σου σε ότι/όποιον αγαπάς και σε γεμίζει και ποτέ μην κάνεις κάτι χωρίς τη θέληση σου!

 Πες μας ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό το διάστημα

 «Το μυστικό της Προφητείας»

 Είναι ένα νέο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πριν από δυο μήνες από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, που κυκλοφορεί και το δικό μου και το έχει γράψει μια νέα συγγραφέας, πολλά υποσχόμενη, η Καλλιόπη Βελόνια

Πες μας ένα μότο που ακολουθείς...

  Ποτέ δεν είναι αργά να κυνηγήσεις τα όνειρά σου!

Ερωτήσεις αναγνωστών

Litsa Labrakopoulou Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω την συγγραφέα όταν κάποιος πάσχει από κατάθλιψη πόσο εύκολα μπορεί να το ξεπεράσει και αν τελικά το ξεπερνάει ή κάποια στιγμή ξαναπέφτει; καλοτάξιδο το βιβλίο σας...

 Λόγω επαγγέλματος, έχω καθημερινή συναναστροφή με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και με «ψυχιατρικά περιστατικά», όπως αποκαλούμε τους ψυχικά ασθενείς. Να τονίσω πως εγώ δεν είμαι ειδικός. Η απάντηση που θα δώσω σε αυτήν την ερώτηση, βασίζεται στην εμπειρία μου από αυτούς τους ανθρώπους. Πιστεύω, λοιπόν, πως όσο πιο γρήγορα αναγνωριστεί η πάθηση και ξεκινήσει η κατάλληλη θεραπεία, είτε φαρμακευτικά, είτε ψυχοθεραπευτικά, τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν να θεραπευτεί ή τουλάχιστον να μείνει σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Όποια μέθοδο αντιμετώπισης και αν διαλέξει κάποιος, το σημαντικότερο είναι η στήριξη της οικογένειας και του στενού συγγενικού/φιλικού περιβάλλοντος.

Litsa Niarchakou Νοιώθει κάνεις διαβάζοντας το βιβλίο ότι "απόκτησε" ένα όπλο για να πολεμήσει το πρόβλημα που τυχόν έχει???? Πολυταξεδεμενο να είναι!!!!

 Τα σχόλια των αναγνωστών που καταφθάνουν πλέον σχεδόν καθημερινά, λένε πως μέσα από τις γραμμές του βιβλίου μου, μπορεί κάποιος να αντλήσει δύναμη, κουράγιο και ελπίδα.

Σας ευχαριστώ πολύ!

Πανώρια Μάγδα