ΆΠΟΨΗ για το βιβλίο "... όσα δεν μπόρεσα να πω!", Νεκτάριος Ανυφαντάκης, εκδόσεις ΜΥSTIS, με την ματιά της Αγάπης Μανωλάκη

Μια αίσθηση γλυκού ποτού σου αφήνει αυτό το βιβλίο μόλις το κλείσεις. Το φυλακιζεις
στην καρδιά σου και αισθάνεσαι να σε μεθάει και να μαγεύει. Μια μυρωδιά σαν την δροσιά που κρατουν τα λουλούδια τις πρώτες πρωινές ώρες της άνοιξης. Έτσι είναι η γραφή στο βιβλίο του Ανυφαντακη. Έτσι γράφει γενικός σε όποιο ύφος και να γράφει.
Με ύφος στρωτο και αρμονικά χτισμένοι, με φράσεις που αγγίζουν την ψυχή σου, καταφέρνει να αποσπάσει την ψυχή του αναγνώστη και να σε ταξιδέψει στο δικό του κόσμο. Φτιάχνει εικόνες ατέλειωτες, πλάθει κινηματογραφικά σενάρια, κι εσύ το ζεις... Το ζεις και γαληνευεις σε μέρη όπου ανθίζει η ψυχή σου. Κι αν αυτό το ταξίδι σε μαγέψει έχει κι άλλη ευκαιρία να το ξανακάνεις... Γιατί σίγουρα σε μια άλλη φορτισμενη συναισθηματικά στιγμή, θα θες σίγουρα να το ξανανοίξεις... Να ταξιδέψει η ψυχή σου βρε αδερφέ πάλι μέσα στις σελίδες του. Γιατί τούτη τη φορά ένα άλλο ταξίδι θα γευτείς.
Οι γραφικές περιπλανήσεις του Ανυφαντακη, δεν αποτελούν αποκλειστικά ταξίδια ψυχής, αλλά ιδανικά αναγνώσματα μιας εποχής που όλες οι αξιώσεις έχουν χαθεί. Μιας εποχής που εννοείται και όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Η... μήπως έχουν και τρίτη;
Η χωροχρονικη αύρα είναι διάχυτη παντού και αισθάνεσαι πως όλα είναι γραμμένα σαν μια δικια σου προσέγγιση και κατάθεση συναισθημάτων. Αισθάνεσαι να έχει κάνει ενα ψυχογραφημα του εαυτού σου, προσδίδοντας έτσι μια πηγαία αυθεντικότητα που αρκετές φορές ξεπερνά την κάθε φαντασία.
Μα πάνω από όλα αν ψυχολογικές τον τρόπο και το υφος της γραφής του, θα καταλάβεις πως πρόκειται για ένα ντόμπρο χαρακτήρα με πολλες νότες ευαισθησίας. Κάνοντας εκτεταμένη χρήση διαλόγων και ταυτόχρονα επιμετρες και αισθαντικες περιγραφές, χρησιμοποιοντας αφηγηματική ροή λόγου, αισθάνεσαι να κυριαρχει το ταλέντο της γραφης.
Πρόκειται για ένα αληθινό λογοτεχνικό "διαμάντι", καθώς στις μέρες μας σπανίζουν τα πραγματικά αξιόλογα βιβλία!