Η συγγραφέας των αναρίθμητων μπεστ σέλερ Λ.Μαντα στο καθιερωμένο ετήσιο ραντεβού της με τους αναγνώστες παρέδωσε ένα μυθιστόρημα που θύμισε κάτι απο τα παλιά και πιο συγκεκριμένα το "Σπίτι δίπλα στο ποτάμι". Βέβαια, υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές που θα σας τις παραθέσω με συντομία.
Σε εκείνο το μυθιστόρημα είχαμε γνωρίσει τις ζωές των κοριτσιών μιας πολύτεκνης μάνας ξεχωριστά. Εδώ, εχουμε τρία κορίτσια τα οποία είναι από διαφορετικές οικογένειες και μεγαλώνουν μαζί στην ίδια γειτονιά υπό το άγρυπνο βλέμμα της Βενετίας. Η τελευταία είναι μια γυναίκα μοναχική με ευαισθησίες, η οποία συγκινείται απο τα οικογενειακά θεματα της Μάνιας, της Πηνελόπης και της Ιφιγένειας και ουσιαστικά τις μεγαλώνει σαν παιδια της. Παρακολουθούμε λοιπον τις ιστορίες τους παράλληλα και όχι ξεχωριστά . Οι τρεις κοπέλες ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά η καθεμιά και συνδέονται με αρρηκτους δεσμούς φιλίας. Οι ζωές τους έχουν πόνο, δάκρυα αλλα και χαρές και πάντα ακλόνητο στήριγμα κοντά τους η Βενετία, μια εμβληματική φιγούρα παράδειγμα προς μίμηση για την αυταπάρνηση και τον αλτρουισμό της.
Ξεκινώντας θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως η προσωπική ιστορία της Βενετίας αλλα και της Μάνιας με κέρδισαν περισσότερο. Όχι πως της Πηνελόπης και της Ιφιγένειας δεν ήταν καλές. Απλά αυτές οι δύο με άγγιξαν και με συγκίνησαν.
Επίσης, θα ήθελα να σας μαρτυρήσω πως στην αρχή με μπέρδευαν τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους. Από την 100η σελιδα και μετά ένιωσα πως μου συστήθηκαν και άρχισα να τις γνωρίζω διεξοδικά. Πολλά τα πρόσωπα και τα ονόματα και λόγω του ότι συμπορεύονται ηταν λίγο τολμηρό και δύσκολο το εγχείρημα απο τη συγγραφέα για να μπορέσουν να γίνουν οι φιγούρες τους οικείες στον αναγνώστη.
Η πλοκή εχει ενδιαφέρον και το βιβλίο θα το χαρακτήριζα κοινωνικό- αισθηματικό. Δεν έχει κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία αλλα διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα. Σε κάποια σημεία ηταν έντονος ο πόνος και το δράμα των ηρωίδων αλλά μετα φρόντισε η συγγραφέας να σε αποφορτισει και να σε λυτρώσει.
Στο κομμάτι της γραφής η Λενα Μαντά εχει το στυλ της. Απλή και άμεση και με ιδιαίτερη παρουσία του διαλόγου για να κάνει το κείμενο πιο ζωντανό και παραστατικό. Σε κάποια σημεία οι διάλογοι δεν με έπεισαν. Δεν είχαν αληθοφάνεια και αισθανόμουν πως εβλεπα ελληνική ταινία με ηθικοπλαστικό χαρακτήρα.
Τα μηνύματα που ανεδιδε ωστόσο το κείμενο πολλά. Το βιβλίο είναι ύμνος στη γυναικεία φιλια και μέσω των ζωών των ηρωίδων βλεπουμε πολλές φορές τα λάθη που κάνουμε οι γυναίκες λόγω ενός έρωτα. Κάποια ολέθρια και κάποια άλλα απλά παραδείγματα προς αποφυγή. Θα ήθελα να σας προσθέσω πως ειναι έντονο μέσα στη πλοκη το ποσό πολύ επηρεάζει η γονεικη συμβολή τα παιδιά και τις επιλογές τους. Άλλωστε αμαρτίες γονέων παιδευουσι τέκνα και αυτο διαφαίνεται έντονα και ρεαλιστικα σ αυτό εδώ το μυθιστόρημα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως τα τελευταία μυθιστόρηματα της Μαντά δε μου είχαν αρεσει. Αυτό εδώ δεν έχει σχέση με τα προηγούμενα της και θυμίζει κάτι από τον παλιό καλό της εαυτό που τοσο αγαπήσαμε. Διαβάζεται ασθματικά και μου άρεσε γιατι εχει ως κέντρο τη γυναίκα. Τη γυναίκα φιλη, ερωμένη, μανα , επαγγελματία με τα δυνατά και τρωτά της σημεία...Όσοι διαβάσετε το " ταξίδι στη Βενετία " ειμαι βέβαιη πως τουλάχιστον θα συμπαθησετε αν όχι θα λατρέψετε τη Βενετία... Όλοι θα θέλαμε εναν τέτοιο χαρακτήρα πλάι μας.
Βαθμολογία:8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου