Δευτέρα 6 Απριλίου 2020

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με την ΣΟΝΙΑ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ στην Λίτσα Λαμπρακοπούλου για το ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ!


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ
ΣΟΝΙΑ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ


Βιογραφικό: Η Σόνια Σαουλίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και Επικοινωνίας στο SRU στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Το 1997 παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Εργαστήρι Δραματικής Τέχνης του Θεάτρου Παράθλαση. Εργάστηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη και αμέσως μετά για μια δεκαετία στην Αθήνα ως τηλεπαρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγός. Επίσης συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά ως δημοσιογράφος. Έζησε για πέντε χρόνια στο Κέιπ Κόραλ της Φλόριντα και τώρα κατοικεί στη γενέτειρά της, τη Θεσσαλονίκη.







Οπισθόφυλλο: ΜΑΪΟΣ 2017 - ΒΑΜΠΑΛΝΙΝΚΑΣ, ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ Η Ανίκε Κλέιζα δίνει τη µάχη της µε τον χρόνο γράφοντας γράµµατα σ' εκείνον που απουσιάζει κι ο ντέτεκτιβ Στάουσκας της υπόσχεται πως πριν η ελπίδα εκπνεύσει, εκείνος θα έχει καταφέρει να διελευκάνει το µυστήριο των είκοσι χρόνων. Δολοφονία ή εγκατάλειψη;
ΜΑΪΟΣ 2017 - ΚΕΪΠ ΚΟΡΑΛ, ΝΔ ΦΛΟΡΙΝΤΑ Ο κύριος Φρανκ Ντέλακρε βγάζει τον σκύλο του τον Όλαφ την καθιερωµένη πρωινή βόλτα. Εκεί, στο δάσος της Πάιν Άιλαντ, µέσα στην πυκνή οµίχλη, το πεντάχρονο µπασέ χάουντ θα οδηγήσει το τυφλό αφεντικό του στο πτώµα µιας ηλικιωµένης γυναίκας. Η µικρή πόλη του Κέιπ Κόραλ µε τις λευκές αµµουδιές, τα εντυπωσιακά φοινικόπτερα και την πυκνή τροπική βλάστηση µετατρέπεται σε κόλαση. Τρεις νεκρές γυναίκες και ένας µανιακός δολοφόνος που αφήνει την υπογραφή του: ακέφαλες µαριονέτες, ντυµένες στα λευκά. Η Σοφία, η Ανίκε και η Πατρίσια ακολουθούν διαφορετικές διαδροµές για να φτάσουν στο ίδιο µυστικό, ανακαλύπτοντας πού κρύβεται ο θίασος του κακού. Ένα παιχνίδι εξολόθρευσης αρχίζει κι ενώ τα πιόνια έχουν στηθεί για τη µάχη, το παρελθόν θα ανατρέψει τα πάντα. Κάποιος περίµενε χρόνια για να εκδικηθεί.


Κριτικές του βιβλίου:  
 

ΑΠΟΨΗ για το βιβλίο "ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΩΝ ΚΟΡΑΛΛΙΩΝ", Σόνια Σαουλίδου, εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ, με την ματιά της ΕΥΑΣ ΝΑΤΣΗ!

Ποιο είναι το ερέθισμα που γέννησε στο μυαλό σας την υπόθεση του βιβλίου σας?

Ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα για την προδοσία. Το βιβλίο έχει στοιχεία αστυνομικού, ψυχολογικού θρίλερ που δημιουργούν μία έντονη ατμοσφαιρικότητα αλλά θεωρώ πως έχει και έντονα κοινωνικά στοιχεία. Υπάρχουν βαθειά συναισθήματα απογοήτευσης, συγκίνησης, αγάπης. Το Ακρωτήρι των Κοραλλιών αποτελεί μία απεικόνιση συναισθημάτων σε έναν καμβά μυστηρίου.

Είναι μια αληθινή δομημένη ιστορία. 'Έχετε αυτοβιογραφικά στοιχεία στο μυθιστόρημα ή αφορά εξολοκλήρου μυθοπλασία?

Είναι μυθοπλασία ωστόσο υπάρχουν σκηνές από πραγματικές ιστορίες, υπάρχουν συμπεριφορές ανθρώπων που γνωρίζω. 


Τι σας δυσκολεύει περισσότερο? Να βρείτε το θέμα σας ή να εξελίξετε την ιστορία σας;

Δεν είχα όλη την υπόθεση από την αρχή. Είχα μόνο τα βασικά στοιχεία και σίγουρα δεν ήξερα την εξέλιξη. Με πήγαινε η υπόθεση από μόνη της. Σε κάποια σημεία νιώθεις να μπλοκάρεις. Σταματάς μια δυο μέρες και ξαφνικά έρχεται αυτό που πρέπει να έρθει. Ωστόσο δεν είναι η υπόθεση το δύσκολο μέρος. Αυτό που είναι για εμένα το πιο σημαντικό και δύσκολο είναι να βρω το λόγο για τον οποίο θα δημιουργήσω μια υπόθεση. Δηλαδή το μήνυμα που θέλω να περάσω. Αυτό νομίζω πως ο συγγραφέας πρέπει να το έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό του από την αρχή. Είναι καθοριστικό.

Γιατί θα προτείνατε σε κάποιον να διαβάσει το βιβλίο σας?

Δε θα το πρότεινα. Νομίζω πως οι αναγνώστες πρέπει να είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τι θα διαβάσουν. Καταλαβαίνω βέβαια πως το ρωτάτε. Το βιβλίο έχει υπόθεση που πιστεύω ότι κρατάει το ενδιαφέρον. Οι μέχρι τώρα απόψεις και κριτικές είναι ανέλπιστα καλές. Ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου. 


Ποια θέλετε να είναι τα τελευταία συναισθήματα του αναγνώστη όταν φτάνει στην τελευταία σελίδα του βιβλίου?

Θέλω να νιώθει ότι το απόλαυσε. Το τέλος έχει πολλές εντάσεις. Είναι η τιμωρία, η δικαίωση και το τελευταίο κεφάλαιο το θεωρώ πολύ συγκινητικό.

Σε ποια εποχή και τοποθεσία θα ήθελες να ζούσες έστω και για λίγο....(φανταστικά ή μη)?

Θα ήθελα να είχα γεννηθεί στην δεκαετία του ‘30 ή ‘40 στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη ή την Καλιφόρνια. Λατρεύω το γυναικείο στυλ της εποχής, τις συμπεριφορές (όχι ότι δεν υπήρχε η σκοτεινή πλευρά), λατρεύω την αρχιτεκτονική, τη διακόσμηση, αχ τις ταινίες, τη μουσική. Θα ήθελα να είμαι μια εικοσάχρονη τη δεκαετία του ‘50.
Κατά τη γνώμη σας , οι συγγραφείς θα έπρεπε να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους ,δηλ θα έπρεπε τα βιβλία να αποτελούν "τροφή για σκέψη" ή ο σκοπός των έργων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός?

Πως θα μπορούσα να πω ότι ο σκοπός των βιβλίων θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός ; Μου φαίνεται αστείο. Όμως υπάρχουν πολλά αστεία βιβλία που προβληματίζουν. Τα βιβλία δεν γίνεται να μην λένε κάτι. Αυτό το κάτι είναι ο προβληματισμός τους. Η τροφή για το μυαλό. Τα βιβλία είναι όπως τα όνειρα. Πάντα κάτι λένε.


Πότε, που και πως προτιμάτε να συγγράφετε? Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση ή τόπος που να σας προδιαθέτει, να σας έμπνευση να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια? Αισθάνεστε, ίσως ,,την ανάγκη κάποιες φορές να καταγράψετε άμεσα σκέψεις ή εμπνεύσεις σας ώστε να τις μετουσιώσετε αργότερα σε μυθιστορήματα?

Συνέχεια μου έρχονται σκέψεις. Άλλες τις καταγράφω για να τις έχω ‘κάβα’ κι άλλες τις χάνω. Μου αρέσει να γράφω το πρωί και τη νύχτα. Όμως μπορώ να γράφω με ευχαρίστηση και συγκέντρωση όλη τη μέρα. Και παντού. Δεν με ενοχλεί ο θόρυβος.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχεδία στο χώρο της λογοτεχνίας?

Δεν κάνω μακρινά σχέδια. Τώρα τελειώνω το επόμενο. Εύχομαι και ελπίζω να έχω έμπνευση. Το Ακρωτήρι των Κοραλλιών εκτυλίσσεται στη Φλόριντα όπου ζούσα και σε λίγο καιρό θα βγει στα αγγλικά. Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Ένα βήμα τη φορά.

Για το βιβλίο της παρέας
Λίτσα  Λαμπρακοπούλου


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου